Το «ψυχογράφημα» της γερμανικής φιλοσοφίας στον χειρισμό της κρίσης της ευρωζώνης αναδεικνύει σε μία ενδιαφέρουσα ανάλυση το ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters. Εχοντας ισχυρή οικονομία και χαμηλή ανεργία, επισημαίνεται στην ανάλυση, η Γερμανία αισθάνεται ότι έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη για να «κρατήσει την οικογένεια μαζί», ζητώντας από τα «άτακτα παιδιά» να πειθαρχήσουν στην πολιτική της…

Κάποιοι, όπως οι Ελληνες και οι Κύπριοι και πολλοί Ιταλοί και Ισπανοί, είναι ανοιχτά αγανακτισμένοι με τη «Mutti» (μαμά), όπως αποκαλούν την κυρία Μέρκελ αξιωματούχοι στο Βερολίνο, τονίζεται στο δημοσίευμα, ενώ άλλοι, όπως οι Γάλλοι, την αποκαλούν «μούτρο»…

Η κυρία Μέρκελ, ωστόσο, από μία αίσθηση «γονικής υποχρέωσης» ζητεί σκληρά μέτρα για την προστασία της ευρωζώνης, ακόμη και αν αυτό την κάνει αντιδημοφιλή στην Ευρώπη. Η πολιτική αυτή υπαγορεύεται από τη λογική ότι εφόσον οι Γερμανοί είναι αυτοί που κυρίως συνεισφέρουν για τη διάσωση και έχουν να χάσουν τα περισσότερα από την κατάρρευση της νομισματικής ένωσης, θα πρέπει να εξασφαλίσουν ότι οι εταίροι της θα μειώσουν τα ελλείμματά τους, θα εφαρμόσουν τις μεταρρυθμίσεις και θα αποφύγουν τα λάθη, που θα μπορούσαν να βυθίσουν το ευρώ…

Οι Γερμανοί, συνεχίζει η ανάλυση, δεν έχουν εμπιστοσύνη στην ικανότητα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της ΕΚΤ ότι θα κρατήσουν μία σταθερή πορεία, χωρίς να ενδίδουν στις πολιτικές πιέσεις, γι αυτό και η επιμονή τους για συμμετοχή του ΔΝΤ σε όλες τις διασώσεις στην ευρωζώνη. Το Βερολίνο προτιμά τον ρόλο του «κακού μπάτσου», ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι η κυρία Μέρκελ θα εμφανίζεται με ναζιστική στολή από τους διαδηλωτές ή κάποιοι από αυτούς θα καίνε ομοίωμά της…

Tο Βερολίνο, επίσης, μένει απτόητο από τις απόψεις ορισμένων Ευρωπαίων εταίρων και οικονομολόγων, που υποστηρίζουν ότι η συνταγή για μία σκληρή δημοσιονομική λιτότητα βαθαίνει την ύφεση και την αύξηση της ανεργίας, με κίνδυνο η κρίση του δημόσιου χρέους να μετατραπεί σε ένα κοινωνικό και πολιτικό τσουνάμι…

Στο στόχαστρο των Γερμανών βρίσκονται και οι Γάλλοι, καθώς η γερμανική κυβέρνηση αισθάνεται ότι η Γαλλία δεν έχει λάβει κανένα μέτρο στη δική τους οικονομία. Είτε λόγω έλλειψης βούλησης είτε λόγω έλλειψης συνειδητοποίησης για την κρισιμότητα της κατάστασης…

Οι Γερμανοί ηγέτες, αναφέρεται στην ανάλυση, θα ήθελαν να υπενθυμίσουν στους υπόλοιπους Ευρωπαίους πώς ήταν η Γερμανία πριν από μία 10ετία, όταν το «The Economist» την εμφάνιζε στο εξώφυλλό του ως την «ασθενή της Ευρώπης» για την άκαμπτη αγορά εργασίας της, την αναποτελεσματική γραφειοκρατία και τη χαμηλή ανταγωνιστικότητά της…

Τότε, το 2003, ο σοσιαλδημοκράτης καγκελάριος κ. Γκέρχαρντ Σρέντερ προώθησε μία σκληρή αναθεώρηση της εργατικής νομοθεσίας και τη μείωση των επιδομάτων ανεργίας. Οι μεταρρυθμίσεις έφεραν το θαύμα με νέες θέσεις εργασίας, έστω και αν πολλές χιλιάδες Γερμανοί εργάζονται τώρα με μόλις 3 ευρώ την ώρα…

Η κυρία Μέρκελ, έχοντας εικόνες και εμπειρίες από την κατάρρευση της Ανατολικής Γερμανίας και όσων τράβηξαν οι πολίτες της, τονίζεται στο δημοσίευμα, επιλέγει τον δρόμο των μεταρρυθμίσεων και όχι αυτόν που θα οδηγήσει στον θάνατο τη Γηραιά Ηπειρο…

Υπάρχουν, όμως, σημαντικοί κίνδυνοι: Ο πρώτος είναι η πολιτική λιτότητας να μην λειτουργήσει στην Ευρώπη και ότι οι Νοτιοευρωπαίοι πολίτες θα επαναστατήσουν εναντίον των παραδοσιακών κομμάτων και να ψηφίσουν κυβερνήσεις, που τάσσονται κατά της λιτότητας. Αλλωστε, είναι πολύ πιθανόν του χρόνου το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να γεμίσει με ευρωσκεπτισκιστές και πολιτικούς αντιπάλους της πολιτικής λιτότητας…

Αντιμέτωπη με όλο και πιο ατίθασα παιδιά, η «μαμά» Μέρκελ, καταλήγει το δημοσίευμα, μπορεί τελικά να βρεθεί ενώπιον μίας σκληρής επιλογής: Να διαλύσει την οικογένεια ή να προσφέρει μεγαλύτερη οικονομική υποστήριξη στους φτωχότερους συγγενείς…

Η επιλογή αυτή, κατά τα φαινόμενα, δεν θα αργήσει πολύ, καθώς οι χρεοκοπίες ισπανικών και ιταλικών μικρομεσαίων επιχειρήσεων αυξάνονται με ανησυχητικούς ρυθμούς, γεγονός που προμηνύει επιδείνωση των προβλημάτων στις δύο χώρες και τις τράπεζές τους…

Η κερδοφορία των τριών μεγαλύτερων ισπανικών τραπεζών – της Santander, της BBVA και της Caixabank – μειώθηκε κατά μέσο όρο 60% το 2012, λόγω των μεγάλων προβλέψεων που αναγκάσθηκαν να σχηματίσουν για ζημιές στην αγορά ακινήτων. Οι διαγραφές δανείων, που έφθασαν τα 24 δισ. ευρώ για την κρατική τράπεζα Bankia, προκάλεσαν ζημιές στο ύψος – ρεκόρ των 19,2 δισ. ευρώ. Τον Φεβρουάριο πάνω από 1.000 επιχειρήσεις ζήτησαν προστασία από τους πιστωτές τους…

Στην Ιταλία, οι δύο μεγαλύτερες τράπεζες – η Intesa Sanpaolo και η UniCredit – σχημάτισαν προβλέψεις συνολικού ύψους 14 δισ. ευρώ το 2012 για να καλύψουν προβληματικά δάνεια. Τα μικρότερα πιστωτικά ιδρύματα αναγκάσθηκαν, επίσης, να αυξήσουν τις προβλέψεις τους, μετά τους ελέγχους που έκανε η κεντρική τράπεζα της χώρας σε 20 τράπεζες. Στην Ιταλία πέρυσι, χρεοκοπούσαν κάθε μήνα περίπου 1.000 επιχειρήσεις, ενώ το ποσοστό των μη εξυπηρετούμενων δανείων έφθασε τον Ιανουάριο στο 7,4%, που είναι το υψηλότερο επίπεδο 13 ετών…

Facebook Comments