Hugo Dixon: Καμία διαφυγή από την φυλακή των πιστωτών για την Ελλάδα

Ζοφερή πρόβλεψη για την προοπτική εξόδου της Ελλάδας από την εποπτεία, κάνει σε άρθρο του στο Reuters με τίτλο “Καμία διαφυγή από την φυλακή των πιστωτών για την Ελλάδα”, ο γνωστός δημοσιογράφος Hugo Dixon.

“Ο Αλέξης Τσίπρας θέλει απελπισμένα να αποφύγει μια “ασφυκτική εποπτεία” όταν λήξει το τρίτο πρόγραμμα διάσωσης της χώρας τον επόμενο Αύγουστο. Αυτό υποσχέθηκε το προηγούμενο Σαββατοκύριακο. Το καλύτερο όμως που μπορεί να ελπίζει ο Έλληνας πρωθυπουργός είναι η μετάβαση της Αθήνας από μια φυλακή υψίστης ασφαλείας σε μια φυλακή με πιο χαλαρούς όρους και αυτό αν συμπεριφέρεται καλά”, αναφέρει χαρακτηριστικά ο Dixon. 

Όπως εξηγεί ο αρθρογράφος, ο Τσίπρας επιθυμεί μια καθαρή έξοδο από το μνημόνιο των 86 δισ. ευρώ έτσι ώστε να μπορεί να λέει στους ψηφοφόρους του μια ωραία ιστορία καθώς θα πορεύεται προς τις εκλογές που θα γίνουν το αργότερο τον Σεπτέμβριο του 2019. Παράλληλα, ο Έλληνας πρωθυπουργός είναι αντιμέτωπος με τα αποθαρρυντικά αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων λόγω των υποσχέσεων που δεν τήρησε και της ζημίας που προκάλεσε στην ελληνική οικονομία από τους λάθος χειρισμούς του. 

Ωστόσο, σημειώνει ο αρθρογράφος, εάν η Ελλάδα μπορούσε να απελευθερωθεί από την φυλακή των πιστωτών της – η οποία περιλαμβάνει λεπτομερή εποπτεία των ενεργειών της κυβέρνησης από την ευρωζώνη και το ΔΝΤ και θεωρείται προσβολή για την εθνική υπερηφάνεια – ο Τσίπρας θα μπορούσε πιθανώς να κερδίσει μελλοντικές εκλογές. Σε αντίθετη περίπτωση, θα μπορούσε τουλάχιστον να αποφύγει μια εκλογική αποτυχία και να ζήσει για να πολεμήσει την επόμενη μέρα.

Αλλά, η πλήρης αποφυγή της επιτήρησης μετά τη λήξη της συμφωνίας διάσωσης δεν είναι ρεαλιστική, εκτιμά ο Dixon σημειώνοντας μάλιστα πως και ο ίδιος ο Τσίπρας το γνωρίζει αυτό, παρόλο που είναι πρόθυμος να πει άλλα στον ελληνικό λαό. “Πάρα πολλά χρήματα διακυβεύονται για να αφήσουν την Αθήνα με τα δικά της μέσα”, τονίζει με νόημα ο αρθρογράφος. 

Η ευρωζώνη και το ΔΝΤ έχουν δανείσει στη χώρα περίπου 260 δισεκατομμύρια ευρώ από το 2010. Χωρίς παρακολούθηση, δεν θα υπήρχε τίποτα να εμποδίσει τον Τσίπρα από το να εκφράσει πλήρως τις λαϊκιστικές του τάσεις. Σε μια τέτοια περίπτωση, ο Έλληνας πρωθυπουργός μπορεί να χαλαρώσει τις μεταρρυθμίσεις στις συντάξεις, την αγορά εργασίας και τις δημόσιες δαπάνες. Το δημοσιονομικό έλλειμμα μπορεί να εκτοξευτεί και πάλι. 

Στην συνέχεια ο αρθρογράφος παραπέμπει στην καταστροφική εμπειρία του 2015 με την Ελλάδα να βρίσκεται μια ανάσα από την κατάρρευση του τραπεζικού της συστήματος. Παρολαυτά όμως κατάφερε να αντλήσει περί τα 3 δισ. από τις αγορές ομολόγων τον Ιούλιο, Ενδεχομένως η Ελλάδα να βγει άλλη μια με δύο φορές στις αγορές μέχρι την λήξη του προγράμματος, εκτιμά ο Dixon σημειώνοντας πως σε αυτή την περίπτωση θα αποφύγει μια πιστωτική κρίση το 2018. Δυστυχώς όμως, η Αθήνα θα πρέπει να αποπληρώσει 15 δισ. ευρώ στους δανειστές της το 2019 και θα είναι δύσκολο να βρει αυτά τα χρήματα αν οι εταίροι της στην ευρωζώνη δεν συνεχίσουν να την στηρίζουν. 

Οι επενδυτές αγόρασαν ελληνικά ομόλογα το καλοκαίρι επειδή περιμένουν ελάφρυνση του ελληνικού χρέους μετά τη λήξη του προγράμματος. Αλλά αυτό δεν είναι ρεαλιστικό να συμβεί αν η Ελλάδα δεν μείνει  πιστή στο πρόγραμμα. Συγκεκριμένα, οι πιστωτές δεν θέλουν οπισθοχώρηση του Τσίπρα στις μεταρρυθμίσεις που έχουν ήδη γίνει ή σε αυτές που πρέπει να γίνουν όπως η περαιτέρω μείωση συντάξεων και η φορολογικές μεταρρυθμίσεις το 2019 και το 2020 ή να μην τηρήσει την υπόσχεσή του όσον αφορά τα πλεονάσματα του 3.5% του ΑΕΠ έως το 2022, σημειώνει ο Dixon. 

Ο ίδιος προβλέπει συνεχή επιτήρηση του ελληνικού προγράμματος, καθώς όπως λέει η ελάφρυνση του χρέους από μόνη της δεν είναι ικανή να εξασφαλίσει τέτοια πρόσβαση της Ελλάδας στις αγορές που να καλύπτει πλήρως τις χρηματοδοτικές της ανάγκες, ειδικά όταν η ΕΚΤ τερματίσει το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης. Επίσης, η Αθήνα ενδέχεται να χρειαστεί μια προληπτική πιστωτική γραμμή στήριξης. Αλλά αυτό το δίκτυ ασφαλείας δεν μπορεί να έρθει χωρίς όρους και επιτροπεία. 

 Οι 3 επιλογές του Α. Τσίπρα

Αυτό θα δημιουργούσε πρόβλημα στον Αλέξη Τσίπρα, καθώς δεν θα έχει μια ωραία ιστορία να διηγηθεί στους ψηφοφόρους του. Ο Έλληνας πρωθυπουργός θα έχει τότε τρεις επιλογές στην διάθεσή του:

– Η πιο λογική προσέγγιση θα ήταν να συνεργαστεί με τους πιστωτές τους προσεχείς μήνες, ειδικά κατά την επόμενη αναθεώρηση του τρέχοντος προγράμματος διάσωσης. 

– Η πιο συνήθης τακτική του Τσίπρα, βέβαια, είναι να τραβάει τις διαπραγματεύσεις αντί να πηγαίνει σε μια γρήγορη λύση – πριν τελικά γονατίσει όταν δει ότι δεν υπάρχουν άλλες καλές επιλογές. Αν το κάνει αυτό, τότε η Ελλάδα θα οδηγηθεί σε πιο έντονη επιτροπεία μετά το τέλος του προγράμματος.

– Η τελευταία επιλογή του Τσίπρα είναι ένα τρελό άλμα προς την ελευθερία. Αυτό θα συνεπαγόταν την διεξαγωγή πρόωρων εκλογών με την λήξη του προγράμματος χωρίς συμφωνία για ελάφρυνση του χρέους ή προληπτική πιστωτική γραμμή στήριξης. Ο Τσίπρα θα έλεγε στους ψηφοφόρους του ότι διέφυγε από την φυλακή των πιστωτών και πως δεν θα υπάρχει άλλη επιτροπεία., Η ελευθερία όμως θα ήταν βραχύβια. Το 2019 η Ελλάδα θα έμπαινε ξανά σε φυλακή υψίστης ασφαλείας.