Μετά τον Αύγουστο του 2018… θα μπούμε στον Σεπτέμβριο του 2018. Αυτό μόνο μπορούμε να γνωρίζουμε με σιγουριά. Γιατί η ελληνική κυβέρνηση έχει μετατρέψει τον συγκεκριμένο μήνα σε ορόσημο, και η συνέχεια είναι γεμάτη με ασάφειες και γενικόλογα. Η βελόνα έχει κολλήσει στο clean exit και το comeback αλλά στην ουσία υπάρχει ένα κενό. Φυσικά οι δανειστές είναι αυτοί που θα ορίσουν την πορεία μετά το μνημόνιο, όπως ακριβώς όρισαν και την πορεία μέσα στο μνημόνιο. Ωστόσο η ελληνική κυβέρνηση 8 μήνες πριν την ημερομηνία-σταθμό του Αυγούστου, δεν έχει κανένα απολύτως σχέδιο και δεν την ενδιαφέρει κιόλας, αφού οι υπογραφές για την μείωση των συντάξεων και του αφορολόγητου έχουν ήδη μπει, ενώ έχει ήδη στα χέρια τη νέα της «σημαία». Αυτό στο οποίο έχει επικεντρωθεί είναι η ενίσχυση του νέου αφηγήματος που ανακάλυψε, με σκοπό την δημοσκοπική ανάκαμψη και την επανεκλογή, αυτό της εξόδου από το μνημόνιο.

Σιγά το κατόρθωμα. Οποιαδήποτε κυβέρνηση ακολουθούσε κατά γράμμα τις εντολές των δανειστών και είχε και την πολυτέλεια της πλήρης απουσίας από τις πλατείες και τους δρόμους, των αγανακτισμένων πολιτών που πνίγονται στην φτώχεια και την υπερφορολόγηση, θα έβγαινε και αυτή από το μνημόνιο. Βασικά, δεν θα υπήρχε καν τρίτο μνημόνιο αν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν είχαν σηκώσει το 2015 το λάβαρο της μαϊμού-επανάστασης, το οποίο και έπεσε και τους πλάκωσε. Τον Αύγουστο του 2018 απλά κλείνει η μεγάλη και καταστροφική παρένθεση που άνοιξε ο Αλέξης Τσίπρας και το επιτελείο του, με σκοπό, 3 χρόνια μετά να γυρίσουν την Ελλάδα 3,5 χρόνια πίσω εκεί που βρισκόταν η χώρα πριν ο ίδιος αναλάβει την εξουσία. Και έχουν το θράσος να στήνουν σκηνικόsuccess story πάνω στα συντρίμμια που οι ίδιοι δημιούργησαν και τολμούν –μεταξύ πολλών άλλων – να μιλούν για μείωση της ανεργίας, όταν τα στοιχεία από την ΕΡΓΑΝΗ δείχνουν πως η ανεργία μειώθηκε με μισθούς φτώχειας και 4ωρες θέσεις απασχόλησης με αμοιβή 342 ευρώ.

Γι αυτό δεν πρέπει να ξεχνάμε. Όταν σε 8 μήνες από σήμερα θα διατυμπανίζουν το μεγάλο τους κατόρθωμα, ότι βγάζουν την Ελλάδα από τον εφιάλτη των μνημονίων, πρέπει να θυμόμαστε πώς ακριβώς το κατάφεραν. Απλά ακλούθησαν την πολιτική -όχι την δική τους – που τους επέβαλαν οι δανειστές, λόγω της ρήξης που επέλεξαν να ακολουθήσουν. Με κάποιες καθυστερήσεις βέβαια, οι οποίες απλά ανάγκασαν την επιβολή ακόμη πιο σκληρής πολιτικής από τους δανειστές.

Και ουσιαστικά η επόμενη ημέρα της εξόδου δεν θα βρει την Ελλάδα αναγεννημένη και καινούργια, χωρίς χρέος, χωρίς ανεργία, χωρίς φτώχεια, χωρίς προβληματικές τράπεζες, χωρίς υπερφολόγηση, χωρίς λιτότητα. Απλά θα την βρει σε έναν δρόμο συνεχούς και στενής εποπτείας, αγκαζέ φυσικά με τους δανειστές, χωρίς ωστόσο (στην καλύτερη περίπτωση) να έχει αναγκαστεί να δανειστεί και άλλα χρήματα.

Κατά τα άλλα, η πραγματική «επόμενη ημέρα» της Ελλάδας θα πάρει πάρα πολύ χρόνο και ίσως και… κυβερνήσεις, προτού καταφέρει να σηματοδοτήσει την μεγάλη στροφή. Οκτώ χρόνια μνημονίων και όλο και πιο έντονης συρρίκνωσης της ρευστότητας και της οικονομίας, δεν μπορούν να σβηστούν και να διορθωθούν μέσα σε μία μέρα, απλά και μόνο επειδή ολοκληρώθηκε ένα μνημόνιο. Και αυτή είναι η σωστή έκφραση. Ολοκλήρωση του μνημονίου. Δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε, υπέγραψε τρίτο μνημόνιο και σαν καλός μαθητής – ο οποίος βέβαια πέρασε αρχικά την εφηβεία του και επαναστάτησε πριν κάτσει φρόνημα – τσέκαρε όλα τα «to do» και έκλεισε την παρένθεση. Η τελεία ακόμη δεν έχει μπει γιατί ακόμη παραμένει άγνωστο το τι θα ακολουθήσει μετά.

Η κυβέρνηση μιλά για clean exit, οι δανειστές πολύ θα την ήθελαν γιατί έχουν και αυτοί ένα success story να καυχηθούν, ωστόσο όποιος έχει κάτσει να αναλύσει τα σενάρια της επόμενης ημέρας, δύσκολα καταλήγει σε αυτήν. Εναλλακτικό σενάριο ο Τσίπρας δεν έχει. Αν δηλαδή τον Αύγουστο δεν του κάτσει η καθαρή έξοδος, αν δεν βγουν οι υπολογισμοί του, τι θα πει; Μάλλον τίποτα ή θα την υποβαθμίσει και αυτήν όπως υποβάθμισε την σημαντικότητα της ένταξης στο QE, και θα στραφεί σε ένα νέο αφήγημα. Θα προσπαθήσει να «μαλακώσει» τις μειώσεις των συντάξεων που θα έλθουν σε 4 μήνες από τότε, την 1η Ιανουαρίου του 2019, με σκοπό την διάσωσή του στις κάλπες. Όπως σημειώνει και η Eurasia, η κυβέρνηση θα πρέπει να εξασφαλίσει μια συμφωνία με τους Ευρωπαίους για να γλυκάνει την μείωση των συντάξεων το 2019 (για παράδειγμα, με την εισαγωγή “αντιμέτρων” για την ανακούφιση των φτωχότερων κοινωνικών ομάδων). Ωστόσο, εάν ο Τσίπρας δεν είναι σε θέση να επιτύχει περισσότερη ευελιξία όσον αφορά τις περικοπές των συντάξεων στις αρχές του 2019, αυτό θα μπορούσε να τον αναγκάσει σε πρόωρες κάλπες. Αμήν (θα πουν πολλοί)….

Facebook Comments