Ήταν μια διαφορετική ολομέλεια. Η διαδικασία  τέτοιου είδους ψηφοφορίας  δεν είναι καθόλου συνηθισμένη τόσο για το σώμα, όσο και για τους τηλεθεατές. Δεν είναι, όμως, αυτή που καθιστά τη συνεδρίαση για τη Novartis ξεχωριστή, αλλά το κλίμα που επικρατούσε λόγω του περιεχομένου της συζήτησης και το διαχωρισμό σε στρατόπεδα και  –παρ’ όλο που σπανίως είναι ωφέλιμο αυτό- εμφανίζεται πλέον ως η μόνη λύση. Και εξηγούμαι.

Η δόλια παράκαμψη και το τσαλαπάτημα των θεσμών, το επικίνδυνο ειδύλλιο με δικαστικούς, η σκαιά καταπάτηση θεμελιωδών αξιών και θεωριών, όπως το τεκμήριο της αθωότητας και η απόπειρα στησίματος σκευωρίας με φτιαχτές μαρτυρίες που  καθιστούν μια κυβέρνηση βαθιά αντιδημοκρατική, ορκισμένο εχθρό του Κράτους Δικαίου και μόνιμη απειλή για το πολίτευμα και αυτό το πρόβλημα, όταν αυτοί οι άνθρωποι είναι στην εξουσία είναι σαφώς το μείζον μπροστά σε όλα τα ζητήματα της οικονομίας στο βωμό των οποίων μερικοί θα έλεγαν να υποχωρήσουμε, επειδή απαιτείται ενότητα στην κρίσιμη για τη χώρα περίοδο. Όχι, το κρίσιμο είναι η απαλλαγή από αυτή την αναίσχυντη πάστα ανθρώπων που έχει καταβαραθρώσει το δημόσιο λόγο. Παρ’ όλο που στον κοινοβουλευτισμό οι πολιτειακές θέσεις είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τα πρόσωπα –καλώς ή κακώς- ουδέποτε τα τελευταία απαξίωσαν και εξευτέλισαν γενικά τη θέση και το θεσμό που υπηρετούν. Σκεφτείτε την καχυποψία που ήδη έχει θρέψει ο νυν Πρωθυπουργός για τον επόμενο, ο νυν Υπουργός Δικαιοσύνης για τον επόμενο, τι κύρος θα εκπέμπει ο ΠτΒ όταν η προεδρεύουσα στη διαδικασία λέει από την ψηλότερη θέση της Βουλής ‘’άει στο διάολο’’ σε βουλευτή και πάει λέγοντας.

Υπάρχει και ακόμη ένα ανησυχητικό ειδύλλιο, το οποίο φουντώνει στα δύσκολα, σαν μια περίπλοκη σχέση που περνάει από φάσεις και φουντώνει ξαφνικά. Όλα ξεκινούν από τις πλατείες των αγανακτισμένων που ο ΣΥΡΙΖΑ και χρυσαυγίτες αποσκοράκιζαν, βασικά θα το πω, διαολόστελναν, πολιτικούς ομοθυμαδόν και καλλιεργούσαν ιδέες για μαγικά ξόρκια που θα έλυαν όλα τα προβλήματα. Οι ναζιστικές πλάτες στη συνέχεια σήκωσαν το βάρος της καταστροφικής απλής αναλογικής, η οποία αποτελεί ένα ακόμη δείγμα της ανεύθυνης στάσης της Κυβέρνησης ως προς το συμφέρον της χώρας και αποδεικνύει πως το μόνο που την ενδιαφέρει είναι πως θα διατηρήσει την ύπαρξή της, το βραχύ μικροπολιτικό κέρδος και το πώς θα χρωματίσει όσο το δυνατό περισσότερο το Κράτος, το βαθύ Κράτος που ονειρεύεται. Και φτάνουμε στη συνεδρίαση για τη σύσταση προανακριτικής για το ‘’σκάνδαλο Novartis’’, στο οποίο πιασμένοι χέρι-χέρι Μιχαλολιάκος και Τσίπρας έβαλλαν κατά της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, χωρίς καν ο πρώτος να αναφερθεί στη σημερινή κακοδιαχείριση των φαρμάκων. Επικίνδυνα πολιτικά χαδάκια.

Αυτά είναι αρκετά για να λέμε με βεβαιότητα πλέον ότι κάθε επιλογή που είναι απέναντι στο μόρφωμα ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και ΧΑ είναι σεβαστή και καλύτερη. Προχθές δεν μείναμε στα πρόσωπα, αυτά μπήκαν κάτω από μια ομπρέλα προστασίας των διαδικασιών, των τύπων, του τρόπου οργάνωσης του πολιτεύματος. Ξεκίνησε η ανοιχτή σύγκρουση αυτών που ακόμη πιστεύουν σε απαρασάλευτες αξίες με τον αυταρχισμό. Η λεοντή του ΣΥΡΙΖΑ αφαιρέθηκε. Επιβεβαιώθηκε αυτό που έγραψε ο καθηγητής συνταγματικού Δικαίου Γιάννης Ζ. Δρόσος γενικά για το κομματικό φαινόμενο, ότι , υπάρχουν κόμματα με εντελώς διαφορετικές επιδιώξεις. Κάποια αντιστρατεύονται την κοινωνική και πολιτική τάξη του θεσπισμένου πολιτεύματος, άλλα απλά την ανέχονται και άλλα επιδιώκουν τη συντήρηση της. Προχθές κατέστη φανερό ποιο κόμμα ανήκει πού. Η διαδικασία ήταν ένα κόσκινο μέσα στο οποίο τόλμησαν να ρίξουν τον άμεμπτο για χρόνια δικαστικό λειτουργό κ. Π. Πικραμμένο μαζί με το Δ. Παπαγγελόπουλο,  και φυσικά ξεχώρισε εύκολα ο καλός από τον κακό σπόρο.

Στο τέλος θυμήθηκε να βγει ο Πρωθυπουργός δίχως ίχνος ντροπής που απουσίαζε όλη μέρα, ενώ ο ίδιος κατηγορούσε 10 ανθρώπους γεννώντας, μετά από τέτοιες ομιλίες, την απογοήτευση, επειδή ακριβώς δεν ανταποκρίνεται στο κύρος της θέσης του. Το θλιβερό είναι ότι άνθρωποι άξιοι, που έχουν κριθεί για τα καθήκοντά τους είναι δυνατόν να προσβάλλονται βάναυσα από ανθρώπους που είναι αισχροί και ανάξιοι για τις θέσεις τους. Γιατί να ασχοληθείς μετά;

Facebook Comments