Μικρέ φiλε, δεν µε ξέρεις, αλλά ούτε εγώ σε γνωρίζω! Ούτε ονοµαστικά, ούτε φυσιογνωµικά!  Απλά έτυχε να ακούσω για την περίπτωσή σου «από σπόντα». Το µόνο που γνωρίζω, είναι ότι ετοιµάζεσαι για τις πανελλαδικές εξετάσεις, όπως όλοι οι συµµαθητές σου. Και ότι, δυστυχώς, δεν διαθέτεις όπως αντίθετα πολλοί άλλοι – ίσως η πλειοψηφία – τη δυνατότητα να προετοιµαστείς κατάλληλα, έχοντας φροντιστηριακή υποστήριξη. Αλλά και κάτι ακόµα δραµατικότερο: δεν έχεις καν την οικονοµική δυνατότητα πρόσβασης στο διαδίκτυο… Τόσο καλά!

Επειδή…

…έχω ένα παιδί, µικρότερο κάπως στην ηλικία, αλλά ήδη στον «προθάλαµο» της «κρεατοµηχανής» των πανελλαδικών εξετάσεων, πήρα «αυθαίρετα» το θάρρος  να σου πω δυο λόγια, µε την ελπίδα ότι µπορεί και να τα διαβάσεις, αν και το πιθανότερο είναι να µην φτάσουν ποτέ σε σένα.

Δεν έχω πρόθεση ούτε για νουθεσίες, ούτε για παρηγόριες ενός υποκριτικού «ανθρωπισµού» χωρίς αντίκρισµα, ούτε για πολιτικές διδαχές. Δεν πρέπει να είναι ο ρόλος µου αυτός και δεν µε συνέχει, γιατί στο κάτω-κάτω, δεν έχει και καµία πρακτική αξία, όταν σε δύο µήνες από τώρα, θα βρεθείς αντιµέτωπος σε µια ασύµµετρη αναµέτρηση, µε µόνο όπλο τη θέλησή σου. Το πόσο ισχυρή είναι αυτή σου η θέληση, µόνο εσύ το γνωρίζεις…

Οπότε, τι µου αποµένει;  Μόνο αυτή ειλικρινής  και – σε διαβεβαιώνω – βαθιά ανθρώπινη διάθεση, από µόνη την ιδιότητα του γονιού, να σου επισηµάνω ότι αυτό που τώρα, και µε τρόπο πρόωρο, εσύ ζεις σαν δοκιµασία, είναι δυστυχώς το προοίµιο µιας πορείας δύσβατης και επώδυνης, την οποία θα ακολουθήσει η συντριπτική πλειοψηφία της γενιάς σου, γιατί η δική µας η γενιά, τα έκανε «µούσκεµα», τα έκανε σαν τα µούτρα της, αυτά τα σκυθρωπά, αγχωµένα και απαισιόδοξα µούτρα που βλέπεις κάθε µέρα γύρω σου.

Θα µου επιτρέψεις όµως ταπεινά, να σου πω ότι δεν είναι απλά θέµα µια «γενεαλογίας» αυτή η κατάσταση που ζεις και ζούµε οι περισσότεροι. Γιατί πάντοτε υπάρχουν κάποιοι, συνήθως είναι ορατή µειοψηφία, που τη «βγάζουν καθαρή»… Ασφαλώς και δεν είσαι ο µόνος νέος πάνω στο νησί που δοκιµάζεται µε αυτόν τον τρόπο. Είµαι σε θέση να το γνωρίζω. Δεν στο λέω παρηγορητικά, αλλά είναι µια «αθέατη» πραγµατικότητα. Όπως υπάρχουν και συνοµήλικοί σου, που από τώρα γνωρίζουν σε πιο ξένο πανεπιστήµιο θα πάνε, που θα κάνουν µεταπτυχιακό, αλλά και όλες τις κινήσεις του µπαµπά και της µαµάς, προκειµένου να εξασφαλιστεί ανώδυνα το επαγγελµατικό τους µέλλον…

Η κατάσταση που βιώνεις, µπορείς ή όχι να το καταλάβεις, είναι βαθιά και αµιγώς πολιτική, γιατί είναι βαθιά και αµιγώς ταξική. Και αυτό, πρέπει να αλλάξει, πρέπει να ανατραπεί! Είναι ένα πρόσθετο καθήκον της δικής σας γενιάς, όχι ως οφειλόµενο γραµµάτιο της δικής µας, αλλά ως το µοναδικό διαβατήριο για ένα πιο ελπιδοφόρο µέλλον της δικής σας.

Μέχρι τώρα, όλοι γύρω σου, νόµιζαν ότι το επίπλαστο σκηνικό «ευηµερίας» ισοδυναµούσε σχεδόν µε φυσική κοινωνική κατάσταση!  Γι αυτό και είχαν µπει όλα στον «αυτόµατο πιλότο»…. Όλοι νόµιζαν ότι το τσουνάµι της κρίσης δεν θα φτάσει στα δικά µας παράλια και σφύριζαν αδιάφορα, µέσα στην αποχαύνωση της «ευρωπαϊκής ασφάλειας».  Για κάποιους, ακόµα και αυτό που περνάει η Ελλάδα τέσσερα χρόνια τώρα, δεν είναι αρκετό να τους ταρακουνήσει συθέµελα, αλλά δυστυχώς, ο πολιτικός χρόνος έχει πυκνώσει τόσο πολύ που, τα πιο άσχηµα που έρχονται, θα εµφανιστούν µέσα από το δράµα που επιφυλάχθηκε στην Κύπρο.

Μικρέ φίλε, δεν γνωρίζω ποιος θα είναι ο στόχος της ζωής σου, δεν έχω άλλο τρόπο «βοήθειας» πέρα από αυτές τις λίγες γραµµές πάνω στο χαρτί, ως υποτυπώδη τρόπο νοερής επικοινωνίας µαζί σου, αλλά προσπάθησε να κάνεις πράξη µαζί µε την γενιά σου, τα λόγια του αλεξανδρινού γέροντα: «κι αν δεν µπορείς να κάνεις τη ζωή σου όπως τη θές, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον, όσο µπορείς: µην την εξευτελίζεις». Απάντησε µε τους συνοµήλικούς σου στη δική σας γλώσσα, κατεδαφίστε ότι κρίνετε ότι σας φράζει το δρόµο και δηµιουργείστε από την αρχή! Απαντήστε έτσι περήφανα στον δικό µας εξευτελισµό!…

 

Αντώνης Δαβανέλος

Facebook Comments