Εδώ και πολύ καιρό επισημαίνω ότι η Ελλάδα χρειάζεται μια εντελώς διαφορετική πολιτική και κατεύθυνση. Ότι με τις πολιτικές του κρατισμού, που επί χρόνια εφαρμόζουν οι περισσότερες κυβερνήσεις και απογείωσε η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, με τη ληστρική φορολογία, την απερίγραπτη γραφειοκρατία και διαφθορά της Δημόσιας Διοίκησης, η Ελλάδα δεν έχει μέλλον, ότι κι αν ισχυρίζονται ο Τσίπρας κι οι σύντροφοι του περί δήθεν «καθαρής εξόδου» από τα μνημόνια.

Πολλοί φίλοι με ρωτούν “ωραία τα γράφεις όταν επικρίνεις την κυβέρνηση αλλά εσύ τι προτείνεις“; Τους απαντώ: Μολονότι, εγώ δεν είμαι πολιτικός για να προτείνω μέτρα και πολιτικές, ιδού ποιες είναι οι βασικές μου απόψεις:

1. Διαμόρφωση σταθερού, δικαίου, αποτελεσματικού φορολογικού πλαισίου που είναι η βάση για την προσέλκυση επενδύσεων και τη δημιουργία πλούτου. Χρειάζεται σταδιακή μείωση όλων των φορολογικών συντελεστών σε άμεσους, κυρίως, αλλά κι έμμεσους φόρους. Και σταδιακή κατάργηση του ΕΝΦΙΑ
2. Καθιέρωση ευρύτατου κοινωνικού διαλόγου για την εκπόνηση σχεδίου ανάπτυξης κι αναγέννησης της οικονομίας
3. Ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις στο Δημόσιο για την καταπολέμηση της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς της Διοίκησης, που αποτελεί το μεγαλύτερο εμπόδιο για την ανόρθωση της οικονομίας και την τόνωση της επιχειρηματικότητας.
4. Κατάργηση των προνομίων των συνδικαλιστών, ιδίως του Δημοσίου. Επιμένω ότι οι συνδικαλιστές ευθύνονται για την κατάντια της χώρας σε μεγάλο βαθμό. Συνέβαλλαν στον εκμαυλισμό της κοινωνίας, ίσως περισσότερο κι από τους πολιτικούς.
5. Ταχεία απονομή της Δικαιοσύνης κι αποκατάσταση του κύρους του θεσμού. Η καθυστέρηση στην λήψη δικαστικών αποφάσεων, αποτελεί ισχυρό αντικίνητρο για την προσέλκυση επενδύσεων. Όταν μια υπόθεση μπορεί ακόμα και μια δεκαετία, η και παραπάνω, να τελεσιδικίσει, ποιος επιχειρηματίας θα διακινδυνεύσει να εγκλωβίσει τα κεφάλαια του σε μια τέτοια χώρα.
6. Αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης. Ουδείς στην σύνταξη πριν από τα 65. Με σταδιακή μετατροπή του ασφαλιστικού συστήματος από αναδιανεμητικού σε κεφαλαιοποιητικού. Ούτως ώστε όποιος εργάζεται περισσότερα χρόνια και πληρώνει μεγαλύτερες εισφορές να εισπράττει και μεγαλύτερη σύνταξη.
7. Εισαγωγή του τέταρτου πυλώνα στην χρηματοδότηση των συντάξεων μέσω της ιδιωτικής ασφάλισης, η οποία κακώς είχε υποτιμηθεί τόσα χρόνια, εξαιτίας των αριστερών ιδεοληψιών, που επικρατούν στην Ελλάδα
8. Άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων που ουδέποτε έγινε. Ακόμα συζητάμε για πράγματα, που παντού αλλού στην Ευρώπη είναι αυτονόητα.
9. Αυστηρή αντιμονοπωλιακή πολιτική κι αντιμετώπιση των ενδο-ομιλικων συμφωνιών, που δεν επιτρέπουν την αποκλιμάκωση των τιμών και την μείωση του κόστους αγοράς.
10. Σύνδεση των πανεπιστημίων με την αγορά εργασίας και την επιχειρηματικότητα, που η Αριστερά μέχρι τώρα θεωρεί ως ταμπού. Ταυτόχρονη ενίσχυση της αξιολόγησης αλλά και της έρευνας.
11. Ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων
12. Εξορθολογισμός των κρατικών δαπανών και νοικοκύρεμα τους
13. Πραγματική αξιολόγηση παντού στο Δημόσιο και σύνδεση των αμοιβών των δημοσίων υπαλλήλων με την απόδοση τους
14. Αύξηση της προστασίας των ανέργων αλλά μόνο για αυτούς που δεν αρνούνται τις προτάσεις, που τους γίνονται για εργασία
15. Κίνητρα θεσμικά για την προσέλκυση επενδύσεων 
16. Ενθάρρυνση της επιχειρηματικής Γεωργίας και των επιχειρηματικών ενώσεων αγροτών, που είναι ο μόνος τρόπος για να γίνουν οι καλλιέργειες μας ανταγωνιστικές και για να καταπολεμηθούν οι μεσάζοντες. 
17. Αυστηροποίηση του ελέγχου αλλά και των ποινών για τους φοροκλέπτες κι όχι για τους φοροφειλέτες
18. Καταπολέμηση της πολυνομίας κι απλούστευση των νομοθετικών ρυθμίσεων και των ερμηνευτικών τους εγκυκλίων με παράλληλη μείωση τους
19. Αντιμετώπιση του κομματισμού και των οργανωμένων συμφερόντων 

Αυτές οι 19 πολιτικές ( που θα μπορούσαν να είναι πολύ περισσότερες προς την ίδια κατεύθυνση) είναι ενδεικτικές για την αλλαγή πλεύσης του κράτους, της οικονομίας και της κοινωνίας προς ένα καλύτερο αύριο. Ξέρω ότι υπάρχουν πολλές αντιδράσεις και πολλές παγιωμένες αντιλήψεις που είναι δυστυχώς αντίθετες προς τις προτάσεις μου, που δεν αποτελούν προσωπική καινοτομία αλλά εφαρμογή όσων επιβάλλονται κι ισχύουν στις περισσότερες αναπτυγμένες κι αναπτυσσόμενες οικονομίες και κοινωνίες. Γι’ αυτό δεν έχουμε άλλη επιλογή,  αν θέλουμε να δημιουργήσουμε και πάλι και να προχωρήσουμε στην αναγέννηση της δικής μας οικονομίας και της κοινωνίας μας.

Facebook Comments