Τα τελευταία χρόνια γίνεται αισθητό ότι ο κόσμος των αγορών εισβάλει όλο και περισσότερο στη καθημερινότητα μας. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η σημερινή εικόνα της χώρας μας, όπου από τη στιγμή που τα spreads ανέβηκαν, άρχισε να αλλάζει ριζικά η ζωή μας.

Με ποιό τρόπο θα μπορούσαμε  να αποκωδικοποιήσουμε καλύτερα τον κόσμο των αγορών ώστε να βρούμε τις απαιτούμενες λύσεις στο καθημερινό μας κόσμο;

Τη λύση μπορεί να μας την ερμηνεύσει μόνο το Trading, δηλαδή ένας μεθοδικός οδηγός διενέργειας συναλλαγών. Αν νομίζεται ότι το trading απέχει πολύ από τη καθημερινή μας ζωή, θα πρέπει να γνωρίζεται ότι η άποψη σας  δεν είναι ολοκληρωμένη. 

Τακτική νούμερο 1

Από πλευράς τακτικής, ένας trader για να επιλέξει την επόμενη κίνηση του, πρωτίστως εξετάζει τα γραφήματα καθώς και τα θεμελιώδη στοιχεία της εκάστοτε μετοχής, ενώ στον αντίποδα οι περισσότεροι επενδυτές πρώτα ανοίγουν θέση και αν κατά τη διάρκεια δεν πάνε τα πράγματα όπως προσδοκούσαν, τότε ανατρέχουν να δουν αν η εκάστοτε μετοχή έχει κερδοφορία, δάνεια και όλα τα σχετικά.

Αυτό ακριβώς συνέβη τα πρώτα  χρόνια της ένταξης μας στην Ευρωζώνη. Κανένας δεν είχε ασχοληθεί με το πώς τα έβγαζε πέρα το κράτος, αν είχε χρέη, αν υπήρχε ανάπτυξη ή αν σαν οικονομία είχαμε οφέλη να είμαστε στο ευρώ.  “Αφού κερδίζαμε (υψηλούς μισθούς, ακριβά αμάξια, πολλά ακίνητα) γιατί να μας νοιάξει;”

Με το που πέρασε η μετοχή μας σε αρνητικό έδαφος, άρχισε ο κόσμος να ενημερώνεται. Μόλις ήρθαν τα πρώτα μέτρα, οι πρώτες μειώσεις σε μισθούς/συντάξεις και η αύξηση της φορολογίας, ξεκίνησε ό κόσμος να αναζητά τους υπεύθυνους για όλα τα δεινά που συνέβαιναν.

Τακτική νούμερο 2

Ο trader προτού ανοίξει θέση ορίζει που θα κατοχυρώσει κέρδη (take profit) και πόση είναι η ανεκτή ζημιά του (stop loss). Κατά τη διάρκεια του trade- ανεξαρτήτως αν βρίσκεται σε θετικό πρόσημο ή όχι- δεν πρέπει να επηρεαστεί από τη ψυχολογική πίεση (απληστία ή φόβος) και να αθετήσει τα όρια του.

Λίγο πριν παρθεί η απόφαση να ενταχθούμε στο ευρώ, δεν μας παρουσίασε κανείς το εθνικό μας πλάνο, δηλαδή το πώς θα είναι η χώρα μετά από 10-20-50 χρόνια. Το πώς θα σταθούμε απέναντι σε οικονομίες σαν της Γερμανίας, της Γαλλίας και πώς αυτή η οικονομική ανισότητα  θα επηρεάσει το εμπορικό μας ισοζύγιο. Απλά μας παραπλάνησαν όπως παραπλανούν τους δυνητικούς επενδυτές των τραπεζικών μετοχών. Τρείς μέρες  συνεχόμενων ανοδικών συνεδριάσεων και να σου ψιθυρίζουν στο αυτί “αγόρασε, τράπεζα είναι θα ανεβεί “.

Επιπρόσθετα,  δεν μας ανάλυσαν εάν το εγχείρημα του ευρώ δεν πάει καλά- μέρος του παιχνιδιού είναι και αυτό-τότε πώς  θα πρέπει να δράσουμε? Δηλαδή πόση ανοχή έχουμε στη χασούρα? Ανεχόμαστε να χάσουμε  30% του ΑΕΠ ,το 25% της εργασίας ,τα μισά περιουσιακά μας στοιχεία, την εθνική μας κυριαρχία?  Δεν μας έχουν διευκρινίσει ποιο είναι το σημείο όπου βάζουμε το stop loss?

Τακτική νούμερο 3

Στο trading ποτέ δεν πας να πάρεις μια κίνηση χωρίς να συνυπολογίσεις το risk reward ratio. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορείς να βάλεις το stop loss δέκα μονάδες πιο χαμηλά όταν ο στόχος σου για να κλείσεις τη θέση σου με κέρδος είναι μόλις 4 μονάδες. Μια ικανοποιητική αναλογία θα ήταν να ρισκάρεις 1 για να αποκομίσεις 1,2 με 1,5. Με τον τρόπο αυτό ακόμα και 50%- 50% να είσαι στα κέρδη έναντι ζημιών, πάλι κερδισμένος θα βρεθείς.

Αναλόγως θα πρέπει  να εξετάσουμε και τη παραμονή μας στο ενιαίο νόμισμα. Εάν η συνεχιστεί η παραμονή μας,  τι διακινδυνεύουμε να χάσουμε? Το πιθανότερο είναι ότι θα συνεχιστεί υψηλή φορολογία, υψηλό κόστος στην  ενέργεια, περαιτέρω μείωση εισοδημάτων (μισθοί και συντάξεις). Θα ακολουθήσουν κατασχέσεις στις κατοικίες (κόκκινα δάνεια), μείωση των αντικειμενικών αξιών, ξεπούλημα της κρατικής περιουσίας, ομαδικές απολύσεις, αύξηση της ανεργίας, λουκέτα στις επιχειρήσεις και αρνητικός πληθωρισμός. Η αιτία που θα συμβούν τα παραπάνω είναι επειδή το χρέος είναι μη βιώσιμο. Επιπρόσθετα, επειδή δεν μπορεί να υπάρξει νομισματική υποτίμηση θα οδηγηθούμε σε περαιτέρω εσωτερική υποτίμηση.

Στον αντίποδα ποια είναι τα οφέλη που αξίζει να πάρουμε για αυτό το τεράστιο ρίσκο ώστε το risk reward ratio να είναι ικανοποιητικό? Μήπως σε 5-10 χρόνια θα έχει πέσει η ανεργία κάτω από το 10% ή το ΑΕΠ θα έχει επανέλθει στα προ κρίσης επίπεδα? Για να συμβούν αυτά θα πρέπει το εμπορικό ισοζύγιο να είναι θετικό δηλαδή να εξάγουμε στους Γερμανούς και στους Γάλλους περισσότερα από αυτά που εισάγουμε.

Τακτική νούμερο 4

O trader δεν πρέπει να επενδύει μεγάλο μέρος του κεφαλαίου του ή ακόμα χειρότερα όλο το κεφάλαιο. Το κεφάλαιο πέρα από χρήματα είναι η πρώτη του ύλη. Σε περίπτωση εσφαλμένης συναλλαγής -που είναι πάντα μέσα στο πρόγραμμα- θα έχει χάσει τη πρώτη του ύλη και έτσι θα χάσει τη δυνατότητα για επόμενες κερδοφόρες συναλλαγές.

Στη προσπάθεια μας να παραμείνουμε στο ευρώ,  οι απαιτήσεις από τους δανειστές είναι: η συνέχιση της παραχώρησης της εθνικής κυριαρχίας, αναρίθμητες ιδιωτικοποιήσεις σε βασικούς πυλώνες της οικονομίας (ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, Αεροδρόμια, Λιμένες), ξεπούλημα των ακινήτων και άλλα πολλά.

Συνεπώς,  αν μετά από 10 ή 20 χρόνια αντιληφτούμε ότι η απόφαση να παραμείνουμε στο ευρώ δεν ήταν σωστή, τι θα έχουμε καταφέρει? Να έχουμε χάσει όλη την πρώτη ύλη μας, δηλαδή την ανεκτίμητη γη μας και τις περιουσίες μας, δίχως να έχουμε τη δυνατότητα να ξαναρχίσουμε από την αρχή… Ενώ στην αντίθετη περίπτωση,   επιστροφής δηλαδή στη  δραχμή -ακόμα και αν υποθέσουμε το χειρότερο σενάριο, ότι χρειαζόμαστε 10 χρόνια να ορθοποδήσουμε – διατηρούμε τις περιουσίες, τον ορυκτό μας πλούτο και τη γη μας προς αξιοποίηση.

Τακτική νούμερο 5

Στο trading όταν η τιμή πλησιάζει το stop loss το συναίσθημα που βιώνει ο trader είναι πολύ επώδυνο και η πίεση που νιώθει είναι μεγάλη. Ο πειρασμός να κατεβάσει χαμηλότερα το stop loss είναι έντονος αλλά γνωρίζει ότι αν το κάνει αυτό οι πιθανότητες για μεγαλύτερη ζημιά είναι περισσότερες. Άλλοι επενδυτές πάλι για να μη γράψουν άμεσα τη ζημιά αυξάνουν την έκθεση τους σε μια ζημιογόνο θέση δηλαδή να αγοράζουν την ίδια μετοχή σε όλο και χαμηλότερες τιμές με σκοπό να επιτύχουν το λεγόμενο  μουαγιέν. Το μουαγιέν με απλά λόγια είναι η στρατηγική του loser και με αυτό τον τρόπο προκύπτουν οι “εγκλωβισμένοι”.   

Όλο και περισσότερες δηλώσεις ακούγονται τα τελευταία χρόνια ότι η επιλογή μας να μπούμε στο ευρώ ήταν λανθασμένη αλλά τώρα δεν έχουμε άλλη επιλογή. Προσωπικά δεν το κατανοώ, αν ήταν λάθος παραμένει λάθος, οπότε πρέπει να σταματήσουμε τη ζημιά προτού μας εξαφανίσει όλη μας τη περιουσία και δεν έχουμε περιθώρια για άλλες επιλογές. Αν πάλι δεν είναι λάθος η επιλογή μας, δεν έχουμε παρά να την απολαύσουμε.

Σίγουρα σε κανέναν δεν αρέσει να χάνει και για αυτό ψάχνει τρόπους να αποφύγει τη ζημιά αλλά το σίγουρο είναι ότι αν έχεις κάνει λάθος εκτίμηση θα το πληρώσεις είτε ακριβά είτε φτηνά και  αυτό εναπόκειται στον βαθμό εγωισμού πού κουβαλάει ο καθένας. 

Για τον λόγο αυτό όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν ήθελαν να παραδεχθούν την κακοδιαχείριση που έκαναν στα οικονομικά της χώρας και για να αποφύγουν την κατακραυγή επέλεξαν τον δρόμο του δανεισμού. Όπου για να ξεπληρώσουν το δανεισμό δανείζονταν όλο και περισσότερο (μουαγιεν) και κάπως έτσι φτάσαμε στο σημείο να  εγκλωβιστούμε και να είμαστε έτοιμοι να σκάσουμε…

Ο Χρυσός κανόνας

Στον κόσμο των αγορών το 95 % των επενδυτών χάνει ενώ μόνο το 5% κερδίζει. Για να είναι κάποιος πετυχημένος trader και να ανήκει στο 5%,  θα πρέπει πρώτον να είναι ρεαλιστής και να μη δίνει καθόλου χώρο στη ψυχολογία (φόβο, απληστία)  και κατά δεύτερον να μπορεί να σταθεί μετά από ένα ζημιογόνο  trade. 

Facebook Comments