Τα τελευταία χρόνια, εξ’ αφορμής της οικονομικής κρίσης, στο επίκεντρο κάθε πολιτικού σχεδιασμού για την υγεία βρίσκεται η αντιμετώπιση της κοινωνικής ανισότητας, η παροχή ποιοτικών υπηρεσιών υγείας βάζοντας ένα λιθαράκι στην αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης.

Στον πυρήνα των προγραμματικών δηλώσεων της νέας κυβέρνησης είναι η οικοδόμηση ενός δημόσιου & δωρεάν συστήματος υγείας ισότιμης πρόσβασης και καθολικής κάλυψης με υψηλή ποιότητα υπηρεσιών και ελεγχόμενο κόστος.

Ο ιδιωτικός τομέας καθίσταται αναγκαίο συμπλήρωμα του δημοσίου τομέα με τον δέοντα διακριτό και συμπληρωματικό ρόλο, στοχεύοντας στις πραγματικές ανάγκες των ασθενών στα σημεία που αδυνατεί να προσφέρει έγκαιρα και με επάρκεια υπηρεσίες το Εθνικό Σύστημα Υγείας (Ε.Σ.Υ.). Ωστόσο, χρειάζονται αυστηροί όροι και προϋποθέσεις συνεργασίας, με επανεξέταση όλων των συμβάσεων και φυσικά με αντίστοιχη τήρηση των υποχρεώσεων του κράτους.

Σημαίνουσα είναι η συνολική ανασυγκρότηση και μεταρρύθμιση στο χώρο της υγείας, με δραστικές παρεμβάσεις/τομές στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (Π.Φ.Υ.), στη δημόσια υγεία, στο φάρμακο, στη διοίκηση του συστήματος, στην αντιμετώπιση της σπατάλης και της διαφθοράς αλλά και της εκμετάλλευσης του αρρώστου. Έτσι προωθούνται κατευθύνσεις σε τέσσερις άξονες, ως ακολούθως.

Αρχικά, στην Π.Φ.Υ. (ως βασικός πυλώνας του Ε.Σ.Υ.), προωθείται ένα νέο μοντέλο στηριγμένο στον οικογενειακό γιατρό, την ομάδα υγείας, τα Κέντρα Υγείας Αστικού Τύπου και τα ιατρεία γειτονιάς, με στόχο τη συνολική υγειονομική φροντίδα του ασθενή. Ακόμη, προωθείται η αλλαγή του θεσμικού πλαισίου με γνώμονα την πραγματική στροφή στην Π.Φ.Υ., μέσω της πρόληψης και της αγωγής υγείας.

Ακολούθως, δίνεται έμφαση στο ολιστικό μοντέλο για την δημόσια υγεία το οποίο υπερβαίνει τη νοσοκομειοκεντρική λογική του Ε.Σ.Υ. και την εμπορευματοποίηση της ιατρικής, ενισχύει την πρόληψη και υγειονομική ασφάλεια της κοινωνίας και της χώρας, έχει σαφώς αναπτυξιακό χαρακτήρα αναβαθμίζοντας π.χ. την περιβαλλοντική υγιεινή και την προστασία της διατροφικής αλυσίδας. Παράλληλα, σχεδιάζεται η οργανωτική και λειτουργική ανασυγκρότηση όπως επίσης και ο συντονισμός των αρμόδιων οργανισμών  (Ε.Σ.Δ.Υ., ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ., Ε.Ο.Φ., Ε.Φ.Ε.Τ., Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας στις Περιφέρειες κλπ) ενισχύοντας την κοινωνική τους αξιοπιστία και την αποτελεσματικότητα τους στην υγειονομική θωράκιση της κοινωνίας και της χώρας.

Επιπρόσθετα, στη διοίκηση του υγειονομικού συστήματος, ξεκαθαρίζει το τοπίο με άρση της κομματοκρατίας, της ημετεροκρατίας και της πελατειακής λογικής στα νοσοκομεία, με περισσότερη αξιοκρατία και δημοκρατία, με συμμετοχή των εργαζομένων, των εκπροσώπων των ασθενών και των τοπικών κοινωνιών, με θεσμούς δημόσιας λογοδοσίας και κοινωνικού ελέγχου, με ενίσχυση του δημοκρατικού προγραμματισμού των υπηρεσιών υγείας. Καταργείται η Ε.Σ.Α.Ν. Α.Ε. (Ν. 4286/2014) και η επιχειρηματική «μετάλλαξη» του δημόσιου νοσοκομείου, επανεξετάζονται τα Κεντρικά Ενοποιημένα Νοσήλια (Κ.Ε.Ν.) και προωθείται την πλήρη ενσωμάτωση στο ηλεκτρονικό σύστημα αξιόπιστων διαγνωστικών και θεραπευτικών πρωτοκόλλων. Ειδικά για την πάταξη φαινομένων διαφθοράς, χρειάζονται οργανωτικά, λειτουργικά και θεσμικά μέτρα (π.χ. διαφανής διαχείριση της λίστας χειρουργείου, αυτόνομα Τ.Ε.Π., αδιάβλητο και διαφανές σύστημα προμηθειών κλπ), απαιτείται αναμόρφωση και αυστηροποίηση του πειθαρχικού συστήματος χωρίς πολιτική ασυλία και συγκάλυψη, αλλά κυρίως απαιτείται μια ευρύτερη κοινωνική συμμαχία κατά της διαφθοράς στο σύστημα υγείας στην οποία οφείλουν να πρωτοστατήσουν τα συνδικάτα, οι φορείς των ασθενών και οι διοικήσεις των νοσοκομείων.

Πρέπει να είναι προτεραιότητα τη διαφύλαξη της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της ισότητας και της αποτελεσματικότητας στη φροντίδα. Δίνεται έμφαση στην προστασία των δικαιωμάτων των ασθενών, αναβαθμίζεται η λειτουργία του Γραφείου Εξυπηρέτησης του Πολίτη στο Υπουργείο Υγείας και των αντίστοιχων γραφείων στα Νοσοκομεία, έτσι ώστε οι υπηρεσίες αυτές (σε στενή συνεργασία με το Συνήγορο του Πολίτη), να επιλύουν προβλήματα δυσλειτουργιών στην καθημερινή εξυπηρέτησή των πολιτών, να ελέγχεται η κακοδιοίκηση των μονάδων και να εξελιχθούν σε ένα πραγματικό «Συνήγορο του Ασθενή».

Εν κατακλείδι, σχεδιάζεται στο φάρμακο μια αναβαθμισμένη δημόσια φαρμακευτική πολιτική με ενίσχυση και αναδιοργάνωση των Ε.Ο.Φ. – Ι.Φ.Ε.Τ., με στήριξη της παραγωγής ποιοτικών γενοσήμων στη χώρα μας, με ορθολογικότερη και επιστημονικά τεκμηριωμένη αξιοποίηση των δημόσιων πόρων, με διασφάλιση της πρόσβασης όλων των ασθενών στο φάρμακο και με μείωση της οικονομικής επιβάρυνσης τους. Ειδικά για τα φαρμακεία, θεωρείται καταλυτική η επανεξέταση (μαζί με τους εκπροσώπους των φαρμακοποιών) όλου του μνημονιακού θεσμικού πλαισίου λειτουργίας τους, για να διασφαλιστεί η ασφαλής και επαρκής διάθεση φαρμάκων σε όλη τη χώρα.

Αδιαμφισβήτητα το Μνημόνιο ήταν «μελανό σημείο»  στην μέχρι τώρα πορεία του Ε.Σ.Υ. με άμεσες συνέπειες στην υγεία των πολιτών και εντείνοντας τις γνωστές  παθογένειες του Ε.Σ.Υ. Η δραστική περικοπή των δημόσιων δαπανών προκάλεσε φαινόμενα αποσύνθεσης στο Ε.Σ.Υ., οδηγώντας σε αποκλεισμούς, ακάλυπτες ανάγκες και σε μετακύλιση μεγάλου μέρους του κόστους περίθαλψης στους πολίτες (ανεξαρτήτως της οικονομικής τους κατάστασης, όπως για π.χ. ο κατάλογος των μη συνταγογραφούμενων φαρμάκων κοκ). Είχαμε μια συνειδητή επιλογή συρρίκνωσης της δημόσιας περίθαλψης και διεύρυνσης του «ζωτικού χώρου» για την ιδιωτική επιχειρηματική δραστηριότητα.

Υπό το πρίσμα των ανωτέρω, η νέα ηγεσία του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων οφείλει στη βάση στρατηγικού σχεδιασμού (και κατόπιν έρευνας) να αφουγκραστεί τις ανάγκες των πολιτών προκειμένου το σύστημα υγείας να καταστεί βιώσιμο προκειμένου να ανταποκριθεί στις ανάγκες των επόμενων γενεών. Όσο, λοιπόν, περίπλοκο και αν είναι το σύστημα υγείας τόσο πιο σημαντικό ρόλο παίζει η υλοποίηση καινοτόμων αποφάσεων με ελαχιστοποίηση των περιοριστικών μέτρων με τέτοιο τρόπο ώστε να εκμηδενιστούν οι δυσλειτουργίες και οι παθογένειες που το χαρακτηρίζουν.

 

Πηγές:

www.healthreport.gr

www.iatropedia.gr

Facebook Comments