Τα τελευταία εννέα χρόνια η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα στη χώρα μας υπέστη βαρύτατο πλήγμα, αφού έκλεισαν περισσότερες από 240.000 μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις. Με αποτέλεσμα, εκτός από την οικονομική και ηθική εξόντωση των επιχειρηματιών μας,  να σημειωθεί και απώλεια περίπου 750.000 θέσεων εργασίας. 

Η επιστημονική ανάλυση του οδυνηρού αυτού κοινωνικοοικονομικού συμβάντος αποφαίνεται ότι τα βασικότερα αίτια που οδήγησαν σε αυτήν την καταστροφή είναι α) τα δομικά προβλήματα των επιχειρήσεων αυτών β) η μείωση της εγχώριας ζήτησης γ) η μειωμένη επένδυση στην παραγωγή διεθνώς εμπορεύσιμων αγαθών και υπηρεσιών και δ) η περιορισμένη δυνατότητα πρόσβασης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων στην τραπεζική χρηματοδότηση σε συνδυασμό με το ασταθές οικονομικό περιβάλλον, μέσα στο οποίο οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις καλούνται να επιβιώσουν.

Ως γνωστόν, οι περισσότερες μικρομεσαίες επιχειρήσεις παρουσιάζουν μικρό δείκτη ρευστότητας και  συσσώρευση φορολογικών υποχρεώσεων καθώς και μεγάλο απόθεμα χρεών που δημιουργήθηκε σε συνδυασμό με τα τρέχοντα υψηλά φορολογικά βάρη. Ένα επίσης ιδιαίτερα ανησυχητικό φαινόμενο είναι το πολύ μικρό ποσοστό των επιχειρήσεων το οποίο χρησιμοποιεί την τεχνολογία σε σχέση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Τα αντίστοιχα στοιχεία για την Ελλάδα δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικά.

Η χώρα μας βρίσκεται στην 27η (τελευταία) θέση, μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κυρίως σε ό, τι αφορά τον τομέα της έρευνας σε συνάρτηση με τα κονδύλια επί του ΑΕΠ, που διατίθενται σχετικά. Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, η Ελλάδα διαθέτει μόνο το 0,5% του ΑΕΠ για την έρευνα, ενώ ο μέσος ευρωπαϊκός όρος είναι 1,4%. 

Μπροστά σε τέτοια δεδομένα, αδράνεια της πολιτείας δεν νοείται. Θα πρέπει τάχιστα να εφαρμοστούν πολιτικές που να ευνοούν α) την ψηφιοποίηση σε όλη την κλίμακα δράσης του μικρομεσαίου επιχειρηματία, δεδομένου ότι η ψηφιακή τεχνολογία καθορίζει πλέον όλες τις δραστηριότητες των ανθρώπων στις προηγμένες χώρες και πρόκειται να δώσει νέες διαστάσεις στους τομείς της οικονομίας και της επιχειρηματικότητας προς όφελος του κοινωνικού συνόλου, β) τη συστηματική προώθηση, αλλά και ουσιαστική επιβράβευση, της εξωστρεφούς δράσης του μικρομεσαίου επιχειρηματία, γ) την επικέντρωση πόρων και προγραμμάτων σε αιχμές τεχνολογικής διαφοροποίησης και όχι στη γενική και, συνήθως, θνησιγενή στήριξη.

Πολιτικές όπως αυτές που προανέφερα, κυρίως όμως η πολιτική που θα στοχεύει σε τεχνολογικά προηγμένα συστήματα, θα συμβάλουν οπωσδήποτε στην ανάπτυξη της ανταγωνιστικότητας και του εξαγωγικού προσανατολισμού των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, με άλλα λόγια θα συντελεστεί μια πραγματική επανεκκίνηση για τις ίδιες και την οικονομία της Ελλάδας γενικότερα.

Facebook Comments