Χρόνια τώρα στην Ελλάδα ψάχνουμε τη λύση στα οικονομικά προβλήματα της χώρας. Αν μετά από τόση προσπάθεια δεν έχουμε καταλήξει σε κάτι συγκεκριμένο, τότε εμείς και μόνο φταίμε, όχι μόνο για τη δική μας στάση και συμπεριφορά, όσο και για αυτήν των τρίτων απέναντί μας. Η ποθούμενη αξιοπρέπεια που έγινε η σημαία των ημερών, εντός και εκτός συνόρων, έχει καταλήξει ένα ακόμα είδος επαιτείας απέναντι στους εταίρους μας, ευρωπαίους ή μη, προκειμένου να την εξαγοράσουμε σε τιμή που συμφέρει για τον εγχώριο θίασο.

Το ζήτημα σε Ελλάδα και Ευρώπη είναι βαθιά πολιτικό και ακόμα βαθύτερο κοινωνικό και ξεκινάει από τους ίδιους τους λαούς. Πρέπει να ελέγξουμε το οικονομικό-πολιτικό-κοινωνικό περιβάλλον μέσα στο οποίο θέλουμε να ζούμε διότι η διαβίωση μας εξαρτάται από τη βελτίωση του ή μη. Η εντύπωση πως κάποια πράγματα είναι χρωστούμενα γιατί έτσι απλά θέλουμε να συμβαίνει, δε συμβαδίζει με την αξιοπρέπεια που αναζητάμε. Τίποτε δεν είναι δεδομένο για κανένα έθνος και για καμία οικονομία, η εξέλιξη των πραγμάτων απαιτεί συνεχή αγώνα για το κάθε τι.

Όταν επανειλημμένα μια εθνική οικονομία χάνει το τρένο της πραγματικής ανάπτυξης, όταν επί δεκαετίες αδυνατεί να εντοπίσει ή να χρησιμοποιήσει τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα, τότε σίγουρα η αξιοπρέπεια έχει χαθεί από μέσα. Μια οικονομία χωρίς δυνατότητα εξέλιξης και προσαρμογής είναι καταδικασμένη. Τα πλαίσια για ένα νέο ξεκίνημα στην Ελλάδα είναι ορατά, αρκούν τρία πράγματα: 

– αλλαγή κατεστημένων δομών

– μεταρρυθμιστικές πρωτοβουλίες και

– ανάληψη πολιτικού κόστους

Η εθνική οικονομία ακόμα και τώρα δε διαθέτει ένα ολοκληρωμένο παραγωγικό πρότυπο, έτσι ώστε να είναι σε θέση η χώρα να εξασφαλίσει μια διατηρήσιμη πρόοδο. Χωρίς παραγωγική ανασυγκρότηση με κύριο άξονα την αύξηση της παραγωγής προϊόντων και υπηρεσιών, δεν μπορεί να υπάρξει ευοίωνο μέλλον για τη Ελληνική οικονομία, όσο αξιοπρέπεια και αν μας παράσχουν οι εταίροι μας.

Αυτό που λείπει στη χώρα είναι να υπάρξει κάτω από μια κοινή ομπρέλα πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων η σύγκλιση ενός εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης με ορίζοντα που θα ξεπερνά κατά πολύ τις κομματικές επιδιώξεις της τετραετίας και θα χει μακρά στόχευση και θα μας οδηγεί στην εθνική επιδίωξη της αξιοπρέπειας.

Κάθε τι χτίζεται και για να γίνει αυτό απαιτείται διαρκής αγώνας. Ένα πρότυπο εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης θα μπορέσει να δώσει την απαραίτητη ώθηση για να ξεκινήσει ένα νέο δημιουργικό ξεκίνημα παραγωγής στη χώρα, χτίζοντας, δημιουργώντας, επενδύοντας και όχι μόνο καταναλώνοντας, ώστε να απέλθει η αναγκαία και ικανή συνθήκη για την έξοδο από την κρίση.

Facebook Comments