Την ώρα που γράφονται αυτά οι υπόλοιποι κάτοικοι του σπιτιού κοιμούνται, μια πλάκα του Βαμβακάρη παίζει στο virtual γραμμόφωνο και τα social media έχουν πάρει φωτιά. Εδώ που είμαι στην υπόγα ο καιρός είναι βροχερός (η έτσι τουλάχιστον μου φαίνεται από την υγρασία) και μια ευχάριστη ψύχρα μπαίνει από το παράθυρο. Μου λένε ότι βρίσκομαι στις τελευταίες μέρες πριν την διάλυση της χώρας μου αλλά ποσώς ενδιαφέρομαι. Δεν έχει να κάνει μόνο με το ότι έχουν άδικο. Είναι κι άλλα πολλά.

Ο αγαπητός φίλος Κωνσταντίνος Μπογδάνος έχει νέο κείμενο  στο marketnews με τίτλο “Δεν είσαι ο Μεταξάς”(https://marketnews.gr/article/214428/den_eisai_o_metaxas). Το συμπαθώ αυτό το παιδί, μα την αλήθεια, καθώς είναι έξυπνος, πολύ περισσότερο από τους περισσότερους από αυτούς που τον βρίζουν, και έχει έναν τρόπο να εξάπτει τα πάθη, ίδιον καλού σχολιαστή. Συνήθως συμφωνούμε, εκτός από τότε που διαφωνούμε, κάτι που συμβαίνει τελευταία. Σκέφτηκα πολύ αν πρέπει να γράψω αυτές τις γραμμές η όχι, γιατί ως συνεπής φιλελεύθερος έχω μάθει κάτι που φαίνεται να ξεχνά ο Κωνσταντίνος. Όταν κάτι έχει γίνει μαύρα χάλια είναι τραγικό σφάλμα να προσπαθείς να αποφασίσεις ποια από τις εναλλακτικές που σου δίδονται είναι η καλύτερη. Η απάντηση συνήθως είναι καμία. Όχι αυτή τη φορά, ξεκάθαρα όχι, κι ας μην το βλέπει ο Κωνσταντίνος.

Να συμφωνήσω με την αρχή του κείμενου του. Ο πατριωτισμός δεν είναι προνόμιο των “αριστερών”, των “δεξιών”, των “κομουνιστών” η των “εθνικιστών”. Δεν είναι προνόμιο κανενός αποκλειστικά, αλλά κάτι που συμβαίνει μέσα σου η δεν συμβαίνει καθόλου. Θέλω να θεωρώ τον εαυτό μου πατριώτη και γι αυτό είναι και ξεκάθαρο πως αυτή τη φόρα πρέπει να πάρω θέση.

Ο Κωνσταντίνος βυθισμένος όπως είναι σε μια συγκεκριμένη κατάσταση, δουλεύοντας σε ένα ΜΜΕ, δεν έχει την ψυχραιμία να βάλει τα πράγματα κάτω και να τα σταθμίσει σύμφωνα με τις αρχές που γνωρίζω πως διαθέτει. Έτσι πέφτει στο βαρύ σφάλμα να αποτανθεί στον πρωθυπουργό της χώρας στο πρώτο ενικό. Μιλάει όμως στο πρόσωπο θα πει κάνεις. Ποσώς ενδιαφέρομαι για το πρόσωπο, θα απαντήσω. Ούτε τον ψήφισα, ούτε τον πίστεψα. Η πράξη αυτή είναι όμως ένδειξη απώλειας ψυχραιμίας. Είναι καλό να αγωνιά κάποιος για την χώρα του, δείχνει πως έχει ψυχή, αλλά οι μάχες δεν κερδίζονται έτσι. Ούτε και με καταγραφή ιστοριών ανατολικού μπλοκ που σάρωσε ο κακός καπιταλισμός, τον οποίο ο πάσα εις θυμωμένος μάχεται ψηφίζοντας όχι, παρεμπιπτόντως. Ο καπιταλισμός φυσικά δεν έχει καμιά σχέση με όλα αυτά τα αφύσικα, αλλά ας μην σπάσουμε την αυτή την φαντασιακή φούσκα τώρα.

Το ήξερε λέει ο Κωνσταντίνος αλλά δεν το έλεγε. Αδυνατώ να το πιστέψω. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε προδοσία, τρόπον τινά, του λειτουργήματος το οποίο υπηρετεί, μόνο και μόνο για να μην χαρακτηριστεί τρομολάγνος. Ο Κωνσταντίνος; Που στρατιές τρολ τον περιμένουν κάθε φορά να τον περιλούσουν με χυδαιότητες και αυτός αγέρωχος συνεχίζει ακάθεκτος, ο άτιμος; Πως το κάνει, αλήθεια, δεν ξέρω, και τον θαυμάζω για αυτό. Ο Κωνσταντίνος, ο δημοσιογράφος, ο έντιμος άνθρωπος που ξέρω;  Αποκλείεται να έκανε τέτοιο ατόπημα.

Ψέματα λέει ο τσίπρας, ισχυρίζεται ο Κωνσταντίνος. Σωστά. Λέει ψέματα. όπως και ο γιουνκέρ (http://greece.greekreporter.com/2015/06/29/ft-journalist-spiegel-caught-juncker-lying-about-greece/)  κάτι που το συνηθίζει άλλωστε (http://globaleconomicanalysis.blogspot.gr/2011/05/jean-claude-juncker-luxembourg-pm-and.html). Γιατί να συνταχθώ με τους έξω ψεύτες και να μην συνταχθώ με τους μέσα; Για την ακρίβεια γιατί να πρέπει να συνταχθώ με κάποιον ψεύτη; Είτε είναι ο καραμανλής (επανίδρυση του κράτους), είτε ο παπανδρέου (λεφτά υπάρχουν, IMF), είτε ο σαμαράς (τέλος στην λιτότητα, Ζάππειο 1,2,3,4,…32), είτε ο βενιζέλος (PSI), είτε οποιοσδήποτε άλλος κερατάς;

Ο δημοσιογράφος, φίλος του Κωνσταντίνου, δεν αντιλαμβάνεται τι διάολο σκεφτόμαστε. Και απορεί. Μα η πρόταση δεν ισχύει πλέον και σίγουρα δεν θα ισχύει μετά την Τρίτη. Κάτσε να φτάσουμε την Τετάρτη και βλέπουμε λέω εγώ. Γιατί βλέπω αναταραχή και από την άλλη πλευρά. Να θυμηθώ να ρωτήσω τον Κωνσταντίνο γιατί, αφού δεν έχει καμία σημασία, οικονομική ή άλλη, για αυτούς δεν μας αφήνουν να πάμε στο διάολο να τελειώνουν. Η αποχώρηση μιας χώρας με την καταστροφή που θα υποστεί, αν πιστέψω τον Κωνσταντίνο και όλους τους υποστηρικτές του ναι, σε καμία περίπτωση δεν θα είναι η αρχή για να φύγουν και άλλοι. Θα είναι σίγουρα κορυφαίο παράδειγμα προς αποφυγή. Όλοι θα πουν: δεν πάμε πουθενά! θες να γίνουμε Ελλάδα; Άρα τι τους κόφτει;

Δεν θα μπω φυσικά στο τι έχει ο τσίπρας στο κεφάλι του και ποιον αγαπά περισσότερο, το κόμμα ή τον “λαό”. Σε αυτό το λούκι που λέγεται δίκη προθέσεων δεν θα βαδίσω. Ομολογώ ότι απορώ γιατί ο Κωνσταντίνος πάει εκεί, σε αυτό το σκοτεινό και πολύ επικίνδυνο μονοπάτι. Δεν καταλαβαίνει άραγε ότι οπλίζει το στόμα αυτών που τον κατηγορούν ως πουλημένο; Δεν είναι προφανές ότι κάνοντας κάτι τέτοιο ανοίγει την πόρτα να το κάνουν αυτό και όλοι οι άλλοι εναντίον του και εναντίον οποιουδήποτε άλλου διαθέτει διαφορετική άποψη από το θυμικό τους ωθεί;

Θα μπω όμως στην διαδικασία να συζητήσω λίγο τα οικονομικά. Γιατί αυτό που είπε δεν το περίμενα να το ακούσω από την πένα του. Ο Draghi, λέει, κόβει δίνει. Κόβει – δίνει; Και; Το ότι ο κεντρικός τραπεζίτης της πιο αλλοπρόσαλλης οικονομικής ένωσης που έχει υπάρξει ποτέ φουσκώνει μια τεράστια φούσκα κάτω από την ευρωπαϊκή οικονομία πρέπει να με κάνει να σκεφτώ τι; Αν μη τι άλλο το μόνο που σκέφτομαι είναι πως η ευρώπη ξεχειλίζει από moral hazard, και ότι η ΕΚΤ δεν θα μπορέσει να συρρικνώσει τον προϋπολογισμό της. Το ότι με παυσίπονα και μορφίνη κρύβεται το άλγος δεν σημαίνει πως θεραπεύεται ο υποκείμενος καρκίνος. Τα T-bonds και τα T-bills δεν πρόκειται να κουνηθούν στον αιώνα τον άπαντα, όσο ο θείος Σαμ κατέχει το αποθεματικό νόμισμα του πλανήτη. Τα σπίτια; Μα τι λέει ο Κωνσταντίνος… Τα σπίτια βγάζουν πάντα και στα πάνω και στα κάτω και πλαγίως. Εδώ εγώ που, για λόγους συνειδησιακής ανταρσίας, σταμάτησα το trading, αυτές τις μέρες με έχω πιάσει να σκέφτομαι τι κρίμα να μην έχω κρατήσει κάνα χιλιάρικο στον λογαριασμό να βγάλω άλλα 4 στην αναμπουμπούλα. Αυτοί δεν θα βγάλουν; Τι σημασία έχουν αυτά; Να θυμηθώ να τον ρωτήσω…   Τι λέει; μας έχουν άχτι πλέον; μας έχουν σιχαθεί; Α! δεν πρέπει να τα γράφει αυτά … θα τον κατηγορήσουν για συνομοσιολόγο. Και εγώ δε που νόμιζα πως αυτά γινόντουσαν τότε που ο βαγγέλας έστελνε την τρόικα αδιάβαστη. Ναι αυτός ο βαγγέλας που τώρα όλοι θαυμάζουμε. Άλλωστε η Ελλάδα, ως γνωστόν, ποτέ δεν αποστερήθηκε τους συμμάχους της. Και ποτέ οι σύμμαχοι δεν την πούλησαν, ανάλογα με τα συμφέροντά τους, ούτε και της συμπεριφέρθηκαν ως κατακτημένη χώρα ενώ ήταν με τους νικητές. Ούτε πολύ περισσότερο δεν έσπειραν την διχόνοια. Jamais των jamων. 

Οι εξελίξεις τρέχουν και διαφαίνονται και άλλες προοπτικές πέρνα του δραχμικού όχι. Αλλά να πω την αλήθεια μου αυτό το ΟΧΙ είναι που ποθώ. Κι ας καταστρώνουν σχέδια ανθρωπιστικής βοήθειας στον ΟΗΕ. Τον ίδιο ΟΗΕ που λέει ότι ένα κράτος που έρχεται σε αδυναμία πληρωμών (όπως είναι η Ελλάδα για παράδειγμα τα τελευταία 5 χρόνια) μπορεί και πρέπει να διαγράφει τα χρέη του. Ναι και εγώ αποστρέφομαι την εικόνα του ΟΗΕ – αρωγού του πατέρα και της μάνας μου, αλλά αποστρέφομαι εξίσου και την εικόνα του δήμου Αθηναίων – αρωγού του άνεργου φίλου μου με τα δύο παιδάκια την οποία ήδη βλέπω.

Και γνωρίζω αρκετά οικονομικά για να ξέρω πως αν έρθει η έξοδος (που ας μην γελιόμαστε δεν θα την αφήσουν δυστυχώς να έρθει) δεν θα τελειώσει ο κόσμος. Βασανιστικά θα εξιλεωθούμε πληρώνοντας με άλλους τρόπους αλλά σύντομα, τάξη μεγέθους πιο σύντομα, από τα μνημόνια θα σταθούμε στα πόδια μας.  

Νομίζω ο Κωνσταντίνος δεν θα με παρεξηγήσει. Γνωρίζει πως είμαι κάθετα αντίθετος με τον (πρώην 😉 μαοϊκό πρωθυπουργό της χώρας. Ούτε τον εψήφισα όπως προείπα ούτε και θα τον ψηφίσω. Δεν το πάει η συνείδησή μου. Αλλά αυτή τη φορά είμαι με το ΟΧΙ. Το όχι που και τον ίδιο τον “σύντροφο” τον φοβίζει πολύ περισσότερο από το ναι. Το ΟΧΙ το θέλω για την προτελευταία παράγραφο του κειμένου του. Είδες τελικά που συμφωνώ με τον Κωνσταντίνο. Αυτό έχει η χώρα περισσότερο από οτιδήποτε ανάγκη. Την εκθεμελίωση του πολιτικού συστήματος. Την εξαφάνιση των φυτευτών μετρίων και των παραφυάδων αυτών. Δημοσιογράφων. Καναλαρχών. Κρατικοδίαιτων κατασκευαστών. Εθνικών προμηθευτών, εγχώριων και εξωχώριων. Ένα νέο πολιτειακό σύστημα και ένα νέο σύστημα παιδείας εν πολλοίς.

Εκεί που διαφωνούμε είναι πως το ΝΑΙ δεν τα εξασφαλίζει όλα αυτά. Το ναι εξασφαλίζει ποτάμια, κόρες με όνομα και νεκρανάσταση πρώην πιτσαδόρων που θα σπεύσουν να αναπληρώσουν το κενόν, το οποίο, ως γνωστόν, η φύσις απεχθάνεται. Δεν θα πάμε σε κανέναν τελικό με το ΝΑΙ. Θα πάμε σε άλλη μια παράταση (την πέμπτη; την έκτη; δεν θυμάμαι πια, να ρωτήσω τον Κωνσταντίνο) η οποία όμως δεν θα είναι η τελευταία.

Δεν είναι το 40. Δεν είναι το 1821. Δεν είναι η Κύπρος μας που πουλήθηκε από κομπλεξικούς και ανίκανους περίπου ίδιους με τους σημερινούς και τους προηγούμενους. Είναι Ιούνιος, ακόμα, του 2015. Και επειδή όντως έχουμε μια χώρα να χτίσουμε, πρέπει να φύγουν οι εργολάβοι που τα έκαναν μαντάρα, εγχώριοι και εξωχώριοι, επαναλαμβάνω, και να πάρουμε το οικόπεδο στα χέρια μας. Η εκχώρηση της ψυχής και της οικονομίας μας δεν μας δίνει το οικόπεδο. Μας εξαφανίζει κάθε προοπτική. Και το πρόγραμμα τσίπρα και αυτό των δανειστών αντιβαίνουν σε κάθε οικονομική λογική, δεν μας εξασφαλίζουν τίποτα άλλο παρά οικονομικό μαρασμό, brain drain και ανοιχτό ανταγωνισμό με την Βουλγαρία και την Κίνα για το πόσο κάτω μπορούν να πάνε οι μισθοί, ενώ το κόστος ζωής ένεκα ευρώ θα μείνει σχεδόν ακλόνητο όπως έκανε τα τελευταία 5 χρόνια.

Το ΟΧΙ, πιστεύει ο Κωνσταντίνος, είναι ντροπή. Είναι πισωγύρισμα. Είναι τεράστιος πόνος. Ακόμα κι αν έχει δίκιο (που δεν έχει κατ ανάγκην) δυστυχώς είναι αυτό που πρέπει να πληρώσουμε για να σταματήσουμε την τρέλα. Την δική μας και την ευρωπαϊκή. Πρέπει να σφίξουμε τα δόντια και να το υποστούμε. Δεν πρέπει για άλλη μια φορά, πολλοστή στην ιστορία μας, να κλωτσήσουμε το πρόβλημα να πάει παρακάτω, μέχρι την επόμενη κυβέρνηση, τον επόμενο σωτήρα. Αλήθεια να ρωτήσω τον Κωνσταντίνο αν έχει βαρεθεί οι πρωθυπουργοί της χώρας να εγκαταλείπουν το πλοίο (σημίτης, καραμανλής, παπανδρέου, σαμαράς, τσίπρας(;)).

Όντως ο νυν πρωθυπουργός δεν είναι μεταξάς. Έχει δίκιο ο Κωνσταντίνος εδώ και συμφωνώ μαζί του. Δεν είναι ένας δεδηλωμένος φασίστας που αναγκάστηκε να πει ΟΧΙ λόγω αξιοπρέπειας ενώ μέσα του λαχταρούσε το ΝΑΙ, καθώς οι επιτιθέμενοι ήταν αδέρφια του. Θα έχει διαβάσει ο Κωνσταντίνος το ημερολόγιο του μεταξά, θα τα ξέρει αυτά σίγουρα. Είναι πολύ πιο διαβασμένος από εμένα άλλωστε. Ο Tσίπρας είναι ένας πρώην(;) μαοϊκός, διεθνιστής, ο οποίος δεν θα είχε κανένα πρόβλημα να πει ΝΑΙ υπό οποιουσδήποτε όρους σε μία Ευρώπη ενωμένη σε μία κρατική οντότητα, κι ας σήμαινε το τέλος της Ελλάδας, κι ας είναι ένα φασιστικό έκτρωμα όπως η ΕΕ. Πρέπει να γίνει Mεταξάς όμως και να πει ΟΧΙ για να μας δώσει προοπτική να κάνουμε όλα τα παραπάνω. Ότι κι αν πληρώσουμε. Αν ο Κωνσταντίνος είναι έτοιμος να δώσει την ζωή του πολεμώντας για την πατρίδα, και τον ξέρω αρκετά για να γνωρίζω πως το εννοεί ειλικρινώς και τιμίως, το ίδιο είμαι και εγώ. Έστω κι αν δεν πέσω σε πόλεμο αλλά από πείνα μετά από ένα ΟΧΙ. Θα υπάρχει η πιθανότητα τα παιδιά μου να ζήσουν σε μια πολύ καλύτερη, κυρίαρχη χώρα, απαλλαγμένη από την σαπίλα της μεταπολίτευσης. Με το ΝΑΙ δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα. Το ΝΑΙ είναι ένα ψυγείο συντήρησης. Το τελευταίο που θα συναντήσουμε. Αυτό του νεκροτομείου.

Facebook Comments