Οι αλλαγές των άλλων

Ήταν Σεπτέμβρης του 2010 όταν η Ντόρα Μπακογιάννη στην πρωινή εκπομπή του MEGA, αν θυμάμαι καλά, είχε πει αναφερόμενη στα κλειστά επαγγέλματα, “δεν αντιλαμβάνομαι γιατί οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ κρύβονται πίσω από το μνημόνιο και θεωρούν δανειακή μας υποχρέωση το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων. Το άνοιγμα ήταν μέσα στο προεκλογικό πρόγραμμα της κυβέρνησης θα έπρεπε να το υπερασπίζονται για τα θετικά του”. 

 

Βέβαια τους επόμενους μήνες, μια μεγάλη μερίδα της τότε κυβερνητικής πλειοψηφίας, όπως και το κόμμα της κυρίας Μπακογιάννη, σχεδόν στο σύνολο τους, έκαναν μετέπειτα ότι είναι δυνατόν για να μην ανοίξουν, στην ουσία, τα επαγγέλματα αυτά. Αντίστοιχα και η μετέπειτα συγκυβέρνηση το 2012. 

 

Το πιστεύετε ή όχι η χθεσινή ψηφοφορία ήταν το εύκολο κομμάτι για την κυβέρνηση. Τα δημοσιονομικά μέτρα πάντα ήταν το εύκολο κομμάτι για όλες τις κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης, πόσο μάλλον τις κυβερνήσεις της εποχής των μνημονίων. Λίγο κλάμα, λίγο “δεν μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά αν και λυπόμαστε πολύ” και το στόμα βγάζει τη λέξη ΝΑΙ, εύκολα. 

 

Τα δύσκολα ήταν πάντα στις μεταρυθμίσεις. Εκεί που οι βουλευτές, όλων των κομμάτων, πρέπει να βρεθούν απέναντι σε συντεχνίες, συνδικαλιστές και συμφέροντα. Που πολλές φορές τους στηρίζουν καθοριστικά για την εκλογή τους. 

 

Έγραψα εχθές στον τοίχο μου στο facebook κάτι σχετικό σημειώνοντας ότι οι φαρμακοποιοι έχουν ήδη βγει, για ακόμα μια φορά, στο δρόμο. Και είδα γνωστούς μου, φαρμακοποιούς, που όλα αυτά τα χρόνια φωνάζουν για μεταρυθμίσεις να έρχονται να μου αποδείξουν γιατί από όλα τα επαγγέλματα δεν πρέπει να ανοίξει το δικό τους.

 

Η Βουλή, μας αρέσει ή όχι, είναι καθρέφτης της κοινωνίας μας. Όπως και έξω, έτσι και εντός εδράνων είναι πολλοί εκείνοι που θέλουν αλλαγές χωρίς αλλαγές. Να αλλάξουν οι άλλοι χωρίς να ξεβολευτούμε εμείς. 

 

Η κυβέρνηση το επόμενο χρονικό διάστημα έχει να φέρει, βάση συμφωνίας, πολλές τέτοιες αλλαγές. Που έχουν στοκάρει από το 2009 και μετά και πρέπει κάποια στιγμή να ολοκληρωθούν. Και εκεί θα έρθει αντιμέτωπη με μια μεγάλη μερίδα βουλευτών της που μέχρι και πριν λίγο καιρό ήταν στο δρόμο μαζί με αυτούς που δεν τις επιθυμούσαν. Έχει, επίσης, να έρθει αντιμέτωπη με βουλευτές της αντιπολίτευσης που εδώ και 5 χρόνια σφυριζαν αδιάφορα κάθε φορά που αυτές οι μεταρυθμίσεις έμπαιναν στην αντζέντα. 

 

Η μόνη ελπίδα μας αυτή τη φορά, είναι τα μαθηματικά. Το 2010 η βάση των βουλευτών που σήκωναν το βάρος των μνημονίων ήταν 172. Το 2012 αυξήθηκε στους 199 και από εχθές ο αριθμός εκτοξεύτηκε σε 229 βουλευτές. Δεν μπορεί. Αυτή τη φορά θα βρεθούν 151 πρόθυμοι να τις περάσουν. Αισιόδοξος; Μπορεί; Ίσως, έτσι για αλλαγή, να μας σώσουν οι αριθμοί και όχι οι άνθρωποι.