Την Τρίτη λοιπόν, εορτάζουμε την επίσημη ‘’έξοδο’’ απ’ τα μνημόνια. Ως χρονιάρα μέρα θα τη μνημονεύουμε τα επόμενα χρόνια κι ας ξέρουμε πως δεν είναι τίποτα άλλο από μια συμβολική ημερομηνία που δεν αντανακλά πραγματικότητες αντίστοιχες των συμβολισμών. Δεμένοι χειροπόδαρα είμαστε, ανήμποροι να ξεκολλήσουμε από την λάσπη της στασιμοχρεωκοπίας, καθώς όλοι μας οι μελλοντικοί πόροι είναι εκ’ των προτέρων δεσμευμένοι μέσω υψηλών πλεονασμάτων και όλη μας η κρατική περιουσία σε χέρια ξένων.

Παρά ταύτα, κάτι συμβολίζει η ημερομηνία της εξόδου από τα προγράμματα στήριξης. Μπορεί να βγαίνουμε απ’ αυτά στην χειρότερη διεθνή οικονομική συγκυρία (ενώ θα μπορούσαμε να το ‘χουμε κάνει στην καλύτερη το 2014), παρά ταύτα μια αίσθηση ελευθερίας και αυτεξούσιου ποτέ δεν είναι αρνητική ή κατακριτέα. Και μπορεί οι αριστεροί που μας κυβερνούν να φρόντισαν (είτε λόγω αυταπατών, είτε λόγω ιδεολογικών κωλυμάτων) ώστε να πορευόμαστε σε υπονομευμένο οικονομικό περιβάλλον, παρά ταύτα εμείς οφείλουμε να χαιρόμαστε και τον παραμικρό βαθμό ελευθερίας που αποκτούμε.

Είμαστε μια χώρα με βαθιές πληγές. Μπορεί να γλυτώσαμε εν τέλει τον θάνατο, αλλά κάτσαμε τόσο πολύ χρόνο στην εντατική που θα χρειαστεί κόπος και υπομονή για να αναρρώσουμε πλήρως και να γίνουμε μια κανονική χώρα. Πέραν των οικονομικών μεγεθών που είναι σε κακή κατάσταση (κι ας λένε οι κυβερνητικοί το αντίθετο), στα τάρταρα έχει πέσει και η ψυχολογία του κόσμου. Η κρίση, περισσότερο κι απ’ το επίπεδο ζωής μας, τσάκισε το ηθικό μας. Στην πραγματικότητα, μόνο οι Έλληνες που είναι κάτω των είκοσι μπορούν θεωρητικώς να ελπίζουν ότι ίσως ξαναζήσουν κάποτε μια περίοδο οικονομικής ευμάρειας. Όλοι οι υπόλοιποι ξέρουν ότι θα φυτοζωούν μέχρι να πεθάνουν.

Παρά ταύτα και παρά τα φρικαλέα λάθη των Συριζανέλ που ανακύκλωσαν μια κρίση που ήταν στο τέλος της, αξίζει να πούμε την Τρίτη ένα πάνδημο «ουφ». Έτσι για το γαμώτο. Καθότι την οκταετία δεν πετσοκόπηκαν μόνο μισθοί και συντάξεις, πετσοκόφτηκε κυρίως η αξιοπρέπεια μας. Δεν καταβαραθρώθηκε μόνο το τραπεζικό σύστημα ή το κράτος πρόνοιας, καταβαραθρώθηκε πρωτίστως η εθνική μας αυτοπεποίθηση. Και η ανάκτηση της αξιοπρέπειας και της αυτοπεποίθησης μας, είναι όροι για να ανακτήσουμε σιγά-σιγά και το επίπεδο της ζωής μας.

Προσωπικά ήλπιζα ότι από την περιπέτεια των μνημονίων ο Έλληνας θα γινόταν σοφότερος. Δεν έγινε τελικά. Έγινε όμως τουλάχιστον πιο ρεαλιστής. Δείτε πόσοι Έλληνες γελάνε σήμερα ακούγοντας τα ηρωικά που λέει ο Ερντογάν και θα καταλάβετε ότι κάτι έχει αλλάξει. Διότι αυτά που λέει τώρα ο Τούρκος, εμείς τα φωνάζαμε όλοι μαζί το 2010. Γίναμε απλώς πιο ρεαλιστές. Επί του παρόντος, μου αρκεί…

Facebook Comments