«Η κατάσταση, που έχει δημιουργηθεί με τις συντάξεις είναι μύλος. Η διαπραγμάτευση είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη. Η κυβέρνηση προεξόφλησε ότι δεν θα μειωθούν και τώρα δεν ξέρει τι να κάνει. Ούτε να κάνει πίσω μπορεί αλλά ούτε να έρθει σε ρήξη με τους Ευρωπαίους. Βλέποντας και κάνοντας». Αυτά μας έλεγε μόλις χτες, στέλεχος του υπουργείου Οικονομικών, με πολυετή εμπειρία στις διαπραγματεύσεις με την τρόϊκα και τους Ευρωπαίους εταίρους μας και δανειστές.

Είναι προφανές ότι η κατάσταση έχει ξεφύγει. Ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας κι οι άμεσοι συνεργάτες του στο Μαξίμου είχαν προεξοφλήσει ότι οι δανειστές, υπό την πίεση του ενδεχομένου να γίνουν πρόωρες εκλογές και να μην προλάβει να επικυρωθεί η σύμβαση των Πρεσπών για το Σκοπιανό, θα έκαναν πίσω στο θέμα της κατάργησης της «προσωπικής διαφοράς» στις συντάξεις των παλιών συνταξιούχων, με αποτέλεσμα να μπορέσει να ξεπεράσει τον σκόπελο, που η ίδια η κυβέρνηση δημιούργησε με το νόμο Κατρούγκαλου, το τέχνασμα της «προσωπικής διαφοράς» και την αρχική της συμφωνία να περικοπεί αυτή από 1-1-1-9 κατά 1% του ΑΕΠ, δηλαδή κατά 1,8 δις ευρώ.

Όταν όμως διαπίστωσε ότι η νέα περικοπή στις συντάξεις, που για πολλούς θα είναι μεγάλη, θα προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις μεταξύ των ψηφοφόρων (ας μην ξεχνάμε ότι οι συνταξιούχοι είναι μακράν η μεγαλύτερη δεξαμενή ψηφοφόρων στην Ελλάδα σήμερα), ανέκρουσε πρύμνα και προσπάθησε να τους πείσει ότι δεν θα μειωθούν τελικά οι συντάξεις τους. Καθώς κατάλαβε ότι σε εκλογική χρονιά, η νέα περικοπή συντάξεων θα είναι καταστροφική για τον κ. Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ. Νόμισε ότι είχε εξασφαλίσει την σύμφωνη γνώμη της Κομισιόν και του αρμόδιου επιτρόπου Πιέρ Μοσκοβισί. Αλλά κάνοντας την επιθυμία της πραγματικότητα, στην κυβέρνηση δεν κατάλαβαν ότι η γνώμη του κ. Μοσκοβισί ελάχιστα μετράει. Κι ότι οι Γερμανοί, που κυρίως μετράνε, δεν είχαν καμιά διάθεση να υπαναχωρήσουν σε κάτι, που δεν λύνεται με την λογική τους. Αναστολή της περικοπής, μολονότι είναι νομοθετημένη τουλάχιστον δύο φορές, για ποιο λόγο; Μόνο και μόνο για να κερδίσει χρόνο και να προλάβει να κάνει εκλογές ο Τσίπρας. Για τους περισσότερους Ευρωπαίους αυτό είναι αδιανόητο.

Τώρα λοιπόν τι γίνεται. Τρέχουν να βρουν λύση και δεν φτάνουν. Έχουν πέσει στο Μαξίμου πολλά σενάρια, που προσπαθούν να επεξεργαστούν κα να διαπραγματευθούν με τους δανειστές. Το ένα είναι να γίνει η περικοπή σε 4 δόσεις, αρχής γενομένης από 1-6-19, για να κληρονομήσει το πρόβλημα η νέα κυβέρνηση του Κυρ. Μητσοτάκη. Ένα άλλο να γίνει μικρότερη μείωση, κατά 8% κι όχι 18%, που προβλέπει ο νόμος. Ένα τρίτο να μην θιγούν οι συντάξεις κάτω των 1000 ευρώ. Όλα αυτά έχουν αμφίβολη επιτυχία με την τρόϊκα, στην οποία πολλοί επιμένουν ότι “pacta sunt servanda”, δηλαδή ότι οι συμφωνίες πρέπει να τηρούνται, όπως τόνισε ρητώς και κατηγορηματικώς ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλωντ Γιουνκέρ (έστω κι αν το κυβερνητικό AΠΕ των fake news, δεν δείχνει να συμφωνεί).

Κι εδώ συνεχίζεται μια κωμικοτραγική ιστορία, με το υπουργείο Οικονομικών να καταρτίζει δύο προσχέδια για τον προϋπολογισμό του 2019, που πρέπει να κατατεθεί την 1η Οκτωβρίου. Το πρώτο με τις περικοπές των συντάξεων και το δεύτερο χωρίς περικοπές. Κοινώς γελοιότητες, που δεν ταιριάζουν σε ένα «κανονικό κράτος», όπως αυτό που μας υποσχόταν ο κ. Τσίπρας μετά το τέλος των μνημονίων και την «καθαρή έξοδο» στις αγορές, που δεν θα γίνει στο ορατό μέλλον.

Συνεπώς, όλα θα κριθούν μέσα στο επόμενο δίμηνο – τρίμηνο, μέχρι την τελειωτική έγκριση από το Eurogroup του προϋπολογισμού για το 2019. Σε αυτό το διάστημα τα πάντα μπορεί να συμβούν. Να κάνουν κάποιες υποχωρήσεις οι Ευρωπαίοι. Να κάνουν μεγάλες υποχωρήσεις οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Τα μόνα, που δεν μπορούν να συμβούν, (λογικά και πάλι γιατί με τον Τσίπρα και τους συντρόφους του η λογική δεν έχει και μεγάλη τύχη), είναι να γίνουν εκλογές μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους η να έρθει σε πλήρη ρήξη η κυβέρνηση με τους Ευρωπαίους, αποφασίζοντας μονομερώς να μην προχωρήσει στην περικοπή της «προσωπικής διαφοράς».

Οι εποχές της ρήξης με τους Ευρωπαίους έχουν περάσει οριστικά από την εποχή του αλήστου μνήμης δημοψηφίσματος το καλοκαίρι του 2015. Ρήξη και λεονταρισμοί εκ μέρους του κ. Τσίπρα, που θα οδηγούσαν σε κατάρρευση την οικονομία και στα πρόθυρα νέας χρεωκοπίας την χώρα, δεν χωρούν. Αλλά κι ούτε κι εκλογές. Διότι τότε θα ήταν σαν να έριχνε «λευκή πετσέτα» η κυβέρνηση και να έλεγε ότι δεν μπορεί να κυβερνήσει πλέον. Οπότε η συντριβή της θα ήταν άνευ προηγουμένου. Συνεπώς, απάντηση εύκολη για το τι θα γίνει, δεν μπορεί να δοθεί. Θα ζήσουμε ενδιαφέρουσες μέρες τους επόμενους μήνες…

Facebook Comments