Τάδε έφη ο παγκόσμιος πρωταθλητής πυγμαχίας, Μάικ Τάισον. Κατά πολλούς ο μεγαλύτερος πυγμάχος όλων των εποχών. Κατά άλλους βέβαια ο καλύτερος όλων ήταν ο Μοχάμεντ Αλί.

Τελείως διαφορετικές συνταγές επιτυχίας. Ο ένας έδινε τα πιο δυνατά χτυπήματα οδηγώντας τον αντίπαλο σε νοκ-άουτ ενώ ο δεύτερος απέφευγε τα χτυπήματα μέχρι να τελειώσουν οι δυνάμεις του αντιπάλου. Και οι δύο είχαν απαράμιλλη αντοχή και ξεκάθαρο αλλά ευέλικτο σχέδιο δράσης ανά περίπτωση.

Στις επιχειρήσεις τον ρόλο του πυγμάχου τον παίζει η αγορά. Αυτή θα πει αν έχεις εταιρία ή απλά μια ιδέα στην οποία επένδυσες, έπαιξες και έχασες.

Το σίγουρο είναι ότι θα αναγκαστείς να αλλάξεις το αρχικό σου σχέδιο ξανά και ξανά. Μέχρι η εταιρία σου και τα προϊόντα της να καλύψουν μια πραγματική ανάγκη, με τρόπο που αξίζει κάποιος να βάλει τα χρήματά του, είτε ως επενδυτής είτε ως πελάτης.

Το μυστικό είναι η ευελιξία, η προσαρμογή και η αντοχή.

Κάποιοι θεωρούν ότι μια επιχείρηση θα πρέπει να έχει τα γνωρίσματα της χελώνας. Όχι φυσικά την ταχύτητα. Ούτε και αναφέρονται στη χελώνα του Αισώπου που κέρδισε το λαγό.

Τα αρχεία των απολιθωμάτων οδηγούν στο συμπέρασμα ότι οι θαλάσσιες χελώνες ήταν σύγχρονες με τους δεινόσαυρους. Αν και οι δεινόσαυροι εξαφανίστηκαν, οι χελώνες συνεχίζουν να επιβιώνουν έως σήμερα. Εκείνες οι αρχαίες χελώνες ζούσαν σε έλη. Αργότερα μερικές απ αυτές άρχισαν να ζουν στη στεριά ενώ άλλες περνούσαν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους στο νερό.

Οι χελώνες λοιπόν ανέπτυξαν πνεύμονες και αναπνέουν αέρα. Με την πάροδο του χρόνου τα κοντόχοντρα πόδια των χελώνων της στεριάς εξελίχθηκαν στα πεπλατυσμένα πτερύγια των θαλάσσιων χελωνών. Τα μπροστινά πτερύγια χρησιμοποιούνται για την προώθηση ενώ τα πίσω πτερύγια δρουν σαν πηδάλια. Ανέπτυξαν όμως και το καβούκι που περικλείει σαν πανοπλία τα μαλακά ζωτικά όργανα.

Αυτό είναι μάθημα και για τις επιχειρήσεις.

Οι εταιρίες πλέον ακολουθούν τις γενικές αρχές του Δαρβινισμού ή έστω κάποιες παραλλαγές του, που ανήκουν στον ψηφιακό δαρβινισμό. Σήμερα κάποιοι συγκρίνουν ευθέως την επικράτηση του ισχυρού και του πλέον προσαρμόσιμου σε ανταγωνιστικά περιβάλλοντα στη φύση, με την επιβίωση εταιριών σε ανταγωνιστικά συστήματα αγορών.

Αυτές είναι που επιβιώνουν. Αυτές που τελικά έχουν την ευελιξία να προσαρμόζονται σε όλες τις συνθήκες αλλά και αυτές που ανέπτυξαν ‘’καβούκι’’ ώστε να αντέξουν τα χτυπήματα που τους επιφυλάσσει ο κάθε Μάικ Τάισον που θα βρουν στο δρόμο τους.

Όπως αναφέρει και ο Δημήτρης Αναστασιάδης, ιδρυτής της Fibran ΑΕ – της μεγαλύτερης εταιρίας μονωτικών στην Ελλάδα – στο βιβλίο ‘’Startups. Από την ιδέα, στην παγκόσμια αγορά’’:

«Το 1995 καταφέραμε και παρουσιάσαμε το πρώτο μας προϊόν στην έκθεση δομικών υλικών Infacoma. Από εκεί και μετά ξεκίνησε ο πόλεμος.

Μια μικρή εταιρία τότε απέναντι σε μια πολυεθνική.

Πολλοί υποψήφιοι πελάτες μας διαβεβαίωναν ότι θα πάρουν το πρώτο ή τα πρώτα φορτηγά με το νέο προϊόν. Από αυτούς δεν πήρε κανένας ούτε ένα πακέτο. Η αγορά ήταν στημένη και δεμένη.

Βρήκαμε τον τρόπο να μπούμε στην αγορά γιατί το επιχειρηματικό μοντέλο του ανταγωνιστή είχε ελαττώματα. Καταφέραμε να ανοίξουμε την αγορά ακολουθώντας διαφορετικό μοντέλο προώθησης στους πελάτες.

Τότε άλλαξαν τους όρους αποπληρωμής των υπολοίπων των πελατών. Έφτασαν να δέχονται μέχρι και 12 μήνες για αποπληρωμή, θεωρώντας ότι η Fibran δεν θα μπορούσε να ακολουθήσει.

Όταν πια παραγγείλαμε και δεύτερη γραμμή παραγωγής, μεγαλύτερης δυναμικής από την πρώτη και ξεκινήσαμε τις εξαγωγές, οι ανταγωνιστές μας άρχισαν τα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη.

Δεχόμασταν συνεχώς δικαστήρια για να μας εξασθενήσουν οικονομικά. Είχαμε δικαστικό αγώνα, όπου και αν πουλούσαμε στην Ευρώπη, για το χρώμα του προϊόντος μας.

Όλη η προσπάθεια είχε στόχο να αποδυναμώσει τη Fibran.

Πρέπει να αναμένεις τον πόλεμο και να αντέχεις.

Αν αντέξεις τα χτυπήματα, μετά κανείς δε μπορεί να σε σταματήσει!».

 

Το άρθρο περιέχει κομμάτια από το βιβλίο ‘’Startups. Από την ιδέα, στην παγκόσμια αγορά’’.

Facebook Comments