Δεν ξέρω αν το ‘χετε παρατηρήσει, αλλά η πολιτική ζωή του τόπου έχει μεταβληθεί σ’ ένα εκκρεμές που μετακινείται συνεχώς ανάμεσα σε δύο «βεβαιότητες»: Εκλογές τον Μάιο, εκλογές τον Οκτώβριο. Ανά έναν μήνα περίπου, η μια «βεβαιότητα» εκτοπίζει την άλλη και πάνω που την εμπεδώνουμε ξαναρχίζουμε πάλι από την αρχή.

Τον περασμένο μήνα, ο Μάιος ήταν σίγουρος μήνας και εθνικών εκλογών. Αυτό τον μήνα που διανύουμε κερδίζει ο εκλογικός Οκτώβριος. Μόλις καβατζάρουμε τον Μάρτιο, θ’ αρχίσουμε πάλι να συζητάμε τον Μάιο. Σε δουλειά να βρισκόμαστε. Εξάλλου, δεν χρειάζονται πολλά για να ακυρωθούν οι προηγούμενες «βεβαιότητες» και να πάρουν κεφάλι ξανά οι «προ-προηγούμενες». Μια αμφιλεγόμενη δήλωση ενός υπουργού, μια διαρροή απ’ το Μαξίμου, ένα πρωτοσέλιδο και όλα μπαίνουν σε καινούρια ρότα, συνοδευμένες από αναλύσεις που εν’ πολλοίς λένε σαχλαμάρες.

Νομίζω πως δεν πρωτοτυπώ αν πω ότι βαρέθηκα πια αυτή την συζήτηση. Η οποία συζήτηση προκαλεί τις συνεχείς και πανομοιότυπες ερωτήσεις ανθρώπων που με συναντούν στον δρόμο: Πότε θα κάνει εκλογές; Σ’ όλους τους δημοσιογράφους συμβαίνει αυτό το εκνευριστικό, λες και εμείς έχουμε την δυνατότητα να ξέρουμε τι γίνεται βαθιά μέσα στον εγκέφαλο του Τσίπρα.

Διότι εκεί μέσα θα ληφθεί η τελική απόφαση για τον χρόνο των εκλογών. Πότε θα ληφθεί όμως; Δεν ξέρει κανείς, διότι απλούστα αυτό το εκκρεμές που βιώνουμε στον δημόσιο διάλογο μας, λειτουργεί πανομοιότυπα μέσα στην πρωθυπουργική σκέψη. Κατά τούτο ας μην τον αδικούμε τον πρωθυπουργό. Δεν παίζει μαζί μας, βασανίζεται και ο ίδιος. Το πράγμα είναι απλό: Αν υπήρχε κερδοφόρο σενάριο για τον Αλέξη, δεν θα υπήρχε κανένα απολύτως εκκρεμές, ούτε μέσα του ούτε στην δημόσια κουβέντα.

Το κυβερνών κόμμα θα το είχε δρομολογήσει και θα βλέπαμε τις μελλοντικές εξελίξεις δίχως ερωτηματικά. Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει κερδοφόρο σενάριο, άρα ο πρωθυπουργός έχει να επιλέξει ανάμεσα σε δυο χασούρες: Αυτή του Μαΐου κι αυτή του Οκτωβρίου. Μια τέτοια απόφαση είναι πράγματι δύσκολη, επίπονη και χρονοβόρα. Την τραβάει ως την τελευταία στιγμή, ελπίζοντας σε κάτι που δεν έχει υπολογίσει και που θα ανατρέψει θετικά τις προοπτικές γι αυτόν.

Βεβαίως κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να γίνει. Η πορεία του Αλέξη Τσίπρα και του Σύριζα έχουν πια μπει στην μοιραία τροχιά της ήττας. Αυτό εμπεριέχει και μια εσωτερική αμφισημία που όχι μόνο είναι ορατή για γυμνού οφθαλμού, αλλά διαχέεται και παντού. Ο Αλέξης δεν ξέρει τι να κάνει κι όλοι εμείς οι υπόλοιποι τρώμε τις ώρες στοιχηματίζοντας για τις προθέσεις του.

Θαρρώ πως δεν υπάρχει λύση στο πρόβλημα. Έτσι θα πορευτούμε ως την τελευταία προθεσμία που θα επιτρέπει το σενάριο του Μαίου. Δεν θα ξέρουμε μέχρι την τελευταία στιγμή. Είναι η φύση του προβλήματος τέτοια που δεν θα μας επιτρέψει να ηρεμήσουμε ποτέ. Όπως ολόκληρη η κυβερνητική θητεία του Σύριζα άλλωστε.

Facebook Comments