Πέμπτη 9 Μαϊου 2019. Τα γενέθλια της Ευρώπης. Παρακολουθώ τα δελτία ειδήσεων, ανοίγω λίγο ραδιόφωνο, διαβάζω τα νέα στο διαδίκτυο. Η θεματολογία που κυριαρχεί καθιστά δύσκολο να διατηρήσει κανείς στη μνήμη του το ότι σε δύο εβδομάδες έχουμε Ευρωεκλογές. Το ενδιαφέρον μονοπωλεί ο Πολάκης, οι διακοπές του Τσίπρα σε σκάφος των ιδεολογικών εχθρών του, η παροχή ψιχίων από την κυβερνηση στους πολίτες μετά τη καταλήστευσή τους και άλλα πολλά και θλιβερά. Εικόνες από μια εξαθλίωση που δεν έχει τέλος.

Το σκηνικό της απόλυτης εγκατάλειψης των πανεπιστημίων, όπου η αριστερά είχε την πρώτη της ιδεολογική ηγεμονία, έχει επεκταθεί σε όλην την κοινωνία.

Κανείς δεν έχει καταλάβει το διακύβευμα των επερχόμενων ευρωεκλογών.

Οι Ευρωεκλογές του 2019 είναι ίσως οι σημαντικότερες που έχουν διεξαχθεί από τότε που η Ελλάδα εντάχθηκε στην Ε.Ε. (τότε Ε.Ο.Κ.).  Αυτό που τις καθιστά τόσο καθοριστικές για το μέλλον της Ευρώπης είναι η πρωτόγνωρη θεση στην οποία αυτή  βρίσκεται. Αμφισβητείται εκ των έσω και βάλλεται ποικιλοτρόπως απ έξω.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση υπήρξε το πρότυπο ανθρωποκοινωνικό μοντέλο διακυβέρνησης τις περασμένες δεκαετίες και δικαίως όλες οι χώρες, με τελευταίες αυτές του ανατολικού μπλοκ, θεωρούσαν υπέρτατη τιμή και προνόμιο να ενταχθούν σ αυτήν. Δυστυχώς όμως μία σειρά διεθνών συγκυριών, που δεν οφείλονται στην Ευρώπη, την μετέτρεψαν από πάροχο λύσεων και υποστήριξης σε φταίχτη. Αποσχιστικές τάσεις εμφανίστηκαν, με την πατρίδα μας να πρωτοστατεί στο φαινόμενο ψηφίζοντας ένα αυτοκαταστροφικό ΟΧΙ. Την σκυτάλη πήρε το BREXIT ενισχύοντας το τσουνάμι κατά του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Παράλληλα παραδοσιακοί σύμμαχοι της εμφανίζουν αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά ενώ ταυτόχρονα πραγματοποιείται μια πληθυσμιακή εισβολή από ένα στοιχείο εντελώς ξένο στα ευρωπαϊκά ιδεώδη.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι αδιαμφισβήτητα ένα κοινωνικό θαύμα. Λαοί που αλληλοσπαράχτηκαν λίγα χρόνια πριν, αποφάσισαν να ενώσουν τις τύχες τους σε ένα κοινό εγχείρημα. Και το εγχείρημα αυτό απέδωσε καρπούς. Δημιούργησε ένα ασφαλές, δημοκρατικό και ειρηνικό περιβάλλον στο οποίο έχουν μεγαλώσει όλες οι εν ζωή ευρωπαικές γενιές (εξαίρεση οι άνω των ογδόντα). Αν κανείς γνωρίζει λίγη ιστορία του ανθρωπίνου γένους θα καταλάβει το μεγαλείο αυτού του κατορθώματος.

Παρ όλα αυτά κανείς δε μπορεί να εγγυηθεί ότι η Ευρωπαική Ένωση θα αντέξει στον χρόνο. Η ιστορία συνηγορεί για το αντίθετο. Συμμαχίες διαλύονται και αυτοκρατορίες καταρρέουν σε βάθος αιώνων.

Το να διατηρήσουμε και για τα παιδιά μας την ασφάλεια και την ειρήνη που βιώσαμε εμείς μέσα στο ευρωπαικό μας σπίτι δεν είναι αυτονόητο. Θέλει δουλειά… 

Η Ευρωβουλή που θα σχηματιστεί από τις επικείμενες εκλογές θα πάρει αποφάσεις που θα καθορίσουν το αν η Ευρώπη θα προχωρήσει στην ισχυροποίησή της ή αν θα αφεθεί σε μια αργή αποσύνθεση. 

Τέτοιες αποφάσεις αφορούν ζητήματα όπως η δίκαιη φορολόγηση, η κοινή άμυνα, θέμα που περιλαμβάνει το αν θα συσταθεί ευρωπαικός στρατός που θα μας προστατεύει απο τις εξ ανατολών απειλές, η τροποποίηση της σύμβασης του Δουβλίνου, ώστε να μην συσσωρεύονται οι πρόσφυγες στην Ελλάδα, και άλλα πολλά μείζονος σημασίας θέματα που όλα αποβλέπουν στο να γίνει η Ευρώπη ένα αρραγές μέτωπο.

Το παγκόσμιο περιβάλλον αναδεικνύει υπερδυνάμεις που δεν διαπνέονται καν από τα δυτικά ιδεώδη. Καμία ευρωπαική χώρα δεν θα αντέξει στο μέλλον μόνη της. Η Ευρώπη κατακερματισμένη θα καταντήσει μία επαρχία που θα διηγείται περασμένα μεγαλεία. Αυτό δεν θα γίνει άμεσα. Η διαδικασία αυτή μπορεί να είναι χρονοβόρα και σταδιακή αλλά μη αναστρέψιμη.

Έως τώρα η Ευρώπη εμφανίζεται αμήχανη να ομφαλοσκοπεί και να αντιμετωπίζει ενοχικά τα προβλήματα. Το Brexit όμως έδωσε το έναυσμα στο να υψωθεί πλέον σοβαρός προβληματισμός για την ίδια την υπόσταση της Ευρώπης. Με πρωτοβουλία Γαλλίας και Γερμανίας τίθεται  πλέον το ερώτημα αν η Ευρώπη θα προχωρήσει σε μια πιο ουσιαστική ένωση ή αν θα αφεθεί στα χέρια των αυτοκαταστροφικών ευρωσκεπτικιστών που θεωρούν ότι αν σκοτώσουν το άλογο που τους κουβαλάει  θα προχωρήσουν  πιο γρήγορα.

Οι Ευρωπαίοι πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι η ψήφος τους αυτή τη φορά αφορά κάτι παραπάνω από την τσέπη τους. Αφορά τη διατήρηση της Ευρώπης όπως την γνωρίζουμε και δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι σε πέντε χρόνια θα έχουμε την ίδια ευκαιρία καθώς κανείς δεν μπορεί να διαβεβαιώσει ότι δεν θα έχουν δημιουργηθεί καταστάσεις μη αναστρέψιμες.

Ο καιρός γαρ εγγύς….

Facebook Comments