Την επόμενη ακριβώς Δευτέρα, σε οκτώ μέρες, η χώρα θα έχει άλλη κυβέρνηση. Ή για να το πούμε πιο political correct, μπορεί να μην ξέρουμε ποια ακριβώς κυβέρνηση θα έχουμε, ξέρουμε όμως από τώρα με απόλυτη βεβαιότητα ποια κυβέρνηση δεν θα έχουμε: Την κυβέρνηση Σύριζα. Όλοι οι δημοσκόποι (τους οποίους ουδείς πια αμφισβητεί) αλλά και το γενικό κλίμα γύρω μας, δεν αφήνουν την παραμικρή αμφιβολία ότι ο Αλέξης και το κόμμα του θα καταρρεύσουν από την κυβέρνηση του τόπου με πάταγο. Πριν πέντε χρόνια κανένας δεν φανταζόταν τέτοια κατάληξη.

Η αριστερά χρειάστηκε να κυβερνήσει για να απομυθοποιηθεί. Κατά τούτο, είναι προφανές ότι κλείνει ένας μεγάλος μεταπολιτευτικός κύκλος που ήταν σφραγισμένος από μια αριστερόστροφη γοητεία. Κλείνει επίσης και ένας μικρότερος μεν αλλά δραματικότερος κύκλος της κρίσης, που πολιτικά ήταν μπολιασμένος από μίσος και κοινωνικό διχασμό. Κατά κάποιο περίεργο καπρίτσιο της ιστορίας, η Ελλάδα που άνοιξε πρώτη τον κύκλο του κυβερνητικού λαϊκισμού στην Ευρώπη, τον κλείνει και πρώτη.

Φυσικά, μέχρι την άλλη βδομάδα κανένας δεν μπορεί να είναι βέβαιος για τις εξελίξεις. Ο Σύριζα θα αποχωρήσει, αλλά αν η κάλπη δεν βγάλει αυτοδύναμη κυβέρνηση το φάσμα των απανωτών εκλογών και της ακυβερνησίας θα αιωρείται πάνω από τα κεφάλια μας μέχρι νεωτέρας. Διερευνητικές εντολές, συνομιλίες κομμάτων και προγραμματικές συγκλίσεις υπό πίεση, πάντα εμπεριέχουν την πιθανότητα μιας παρεκτροπής που θα διαλύσει την οικονομία και θα φρενάρει την ήδη αναιμική μας ανάπτυξη.

Δεν κινδυνολογώ, τα δημοσκοπικά ευρήματα άλλωστε δεν δείχνουν μεγάλη τέτοια πιθανότητα. Απλώς η κάλπη που είναι γκαστρωμένη (όπως έλεγε ο Χαρίλαος Φλωράκης), καμιά φορά συνηθίζει να χαμογελά με τις βεβαιότητες μας. Το πώς και αν θα σχηματιστεί όμως νέα κυβέρνηση, δεν αναιρεί το γεγονός της βαθιάς και παταγώδους αποτυχίας της αριστεράς να διαχειριστεί επιτυχώς τις τύχες της χώρας και να εμπνεύσει τις λαϊκές μάζες που υποτίθεται ότι εκφράζει. Είτε ο Μητσοτάκης θα έχει αυτοδύναμη κυβέρνηση την ερχόμενη Δευτέρα είτε μπούμε σε κάποιο σπιράλ συνομιλιών ή και νέων αναμετρήσεων, είναι δεδομένο ότι η χώρα εισέρχεται σ’ έναν μακρύ δρόμο φιλελεύθερης πολιτικής ηγεμονίας. Εναπόκειται στον Μητσοτάκη να μετατρέψει την πολιτική αυτή ηγεμονία σε ιδεολογική. Θα εξαρτηθεί από την επιτυχία της πολιτικής του.

Τέλος, δεν παύω να θεωρώ αυτή την βδομάδα που διανύουμε, μια περίοδο εσωτερικής ανακούφισης και χαράς για την πλειοψηφία του κόσμου. Η σκηνική παρουσία των Συριζανέλ, ο τρόπος που πολιτεύτηκαν, τα διαρκή ψέματα και οι κωλοτούμπες, η σταθερά διχαστική και πολωτική τους αντίληψη που διαχεόταν σε όλους ανεξαιρέτως τους τομείς άσκησης της πολιτικής τους, δημιούργησε αισθήματα απέχθειας σε μάζες πολιτών. Η τελική ευθεία προς την απαλλαγή λοιπόν, έχει μέσα της και ένα συναίσθημα ικανοποίησης, καθώς βλέπουμε ότι σε τούτο τον τόπο η θεά Νέμεσις ακόμα συνεχίζει ακόμα να υπάρχει…

Facebook Comments