Οι Έλληνες ψηφίσαμε την περασμένη Κυριακή  με τρόπο που έδωσε στην «φιλελεύθερη γάτα» αυτοδυναμία. Καθαρή αυτοδυναμία άρα είναι ελεύθερη να πιάσει όσα ποντίκια μπορεί…. Στο κλασσικό πολιτικό moto του Deng Xiaoping μαύρη γάτα -άσπρη γάτα  σημασία έχει να πιάνει ποντίκια, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η …γαλάζια με ολίγο πράσινο χρώμα νέα κυβέρνηση, δείχνουν ότι απαντούν θετικά.

Προσωπικά είμαι φανατική οπαδός του διαχωρισμού εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας για την Ελληνική πολιτική σκηνή. Ακούω προσεκτικά τα αντίθετα επιχειρήματα, περί εκλογής των υπουργών από τον λαό ή περί κοινωνικής ευαισθησίας  και επαφής με τους πολίτες όταν οι υπουργοί είναι βουλευτές, αλλά δεν πείθομαι. Όχι από δογματική άποψη αλλά από ρεαλιστική αποτίμηση του Μαυρογιολουρέϊκου μοντέλου στην Ελλάδα. Πιστεύω ότι αν υπάρξει μια πολυετής ανάπαυλα και οι βουλευτές δεν περιμένουν την υπουργοποίηση τους θα κάνουν αυτό που ψηφίστηκαν να κάνουν, σωστά: Θα νομοθετούν και μάλιστα θα νομοθετούν πολύ σωστότερα. Όσο για τους εξωκοινοβουλευτικούς Υπουργούς αυτοί θα πρέπει να εισάγουν νομοσχέδια που θα μπορούν να περάσουν με άνετη πλειοψηφία όχι λόγω κομματικής γραμμής ή χειρότερα λόγω αδιάφορης  συνήθειας.

Εν πάση περιπτώσει μ΄αυτά τα μυαλά, εγώ  πανηγύρισα με το μείγμα κοινοβουλευτικών -εξωκοινοβουλευτικών πολιτικών και τεχνοκρατών. Αν υπάρχει μία σοβαρή πιθανότητα να δούμε κυβέρνηση που σε κάθε τομέα θα μπορεί να πιάσει ποντίκια δηλαδή προγραμματικούς στόχους, μόνο με μείξη μπορεί να γίνει. Επίσης σαν λογικός άνθρωπος θέλω να με κυβερνούν, ειδικά σε δύσκολους καιρούς,  καλύτεροι αξιότεροι και σε βάθος γνώστες του αντικειμένου τους άνθρωποι κι όχι απλά εκλεγμένοι που πρέπει να μπουν σε μια κυβέρνηση με γεωγραφική κατανομή, εσωκομματικές ισορροπίες  κλπ.

Φυσικά μετά ήρθε η επιφύλαξη. Κι αν δεν πετύχει; Αν πάμε με άλλη σύνθεση στο μία από τα ίδια;  Ο φόβος της διάψευσης των προσδοκιών είναι τόσο ισχυρός μετά από δέκα χρόνια αφάνταστης ταλαιπωρίας, ανασφάλειας, φτωχοποίησης και απογοήτευσης ώστε να μην επιτρέπει καν κάτι παραπάνω από μια συγκρατημένη ελπίδα. Την ελπίδα ότι ο αυτός ο πρωθυπουργός για μια σειρά από λόγους, θα κινηθεί out of the box… Με δεδομένο ότι δεν ανήκω σ αυτούς που αρέσκονται να κάνουν την τρίχα -τριχιά και σίγουρα δεν ανήκω σ΄αυτούς που βρίσκουν ρόλο μόνον όταν δημοσιολογούν σαν κήνσορες, ελπίζω κάθε μέρα που περνάει όλο και περισσότερο…  Για έναν πολύ σημαντικό λόγο: Διότι η συνολική εικόνα μαζί με αυτήν των Γενικών Γραμματέων, διαμορφώνει μια άλλου τύπου κυβερνητική πολιτική αντίληψη. Άλλου τύπου, το τονίζω. Ακόμη και η αναγνώριση της πολύ καλής δουλειάς ενός εκ των ΓΓ της προηγούμενης κυβέρνησης και η συνέχιση της θητείας του, δείχνει πώς θέλουμε να φύγουμε από την μιζέρια του «φύγε εσύ- έλα εσύ» και να θεμελιώσουμε μια υπερκομματική κρατική αντίληψη με κριτήριο την αποδοτικότητα και την αποτελεσματικότητα. Μακάρι λοιπόν να συνεχίσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης  ακριβώς όπως ξεκίνησε. Μα ακριβώς! 

Facebook Comments