Η Εκκλησία της Ελλάδας -η εκκλησία του Άνθιμου, η εκκλησία του Σεραφείμ, η εκκλησία του Αμβρόσιου- ζήτησαν από την Ιερά Σύνοδο καθιέρωση ημέρας «αγέννητου παιδιού», κατόπιν αιτήματος του κινήματος κατά των αμβλώσεων «Αφήστε με να ζήσω», και η Ιερά Σύνοδος το δέχθηκε. 

Η ίδια εκκλησία είναι αυτή που για τον κατ’ εξακολούθηση βιασμό 7χρονου παιδιού σε εκκλησιαστικό ίδρυμα δε ζήτησε συγγνώμη αλλά ζήτησε το λόγο ο Άνθιμος γιατί δίνεται δημοσιότητα. Έβρισκε αδικαιολόγητη την εκτεταμένη δημοσιότητα για το βιασμό ενός παιδιού που μάλιστα γινόταν εν γνώσει των αρμοδίων. Η ίδια εκκλησία βρίσκει αδικαιολόγητο να γίνονται εκτρώσεις ενώ εμμένει στη μη ένταξη της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στα σχολεία.

Τα παιδιά που δυστυχούν από πριν γεννηθούν τα ρωτήσατε; Τα ρωτήσατε πώς είναι να έρχεσαι στον κόσμο και να είσαι ανεπιθύμητος; Τα ρωτήσατε πώς είναι να σε σκοτώνει η ίδια σου η μάνα κυριολεκτικά; Τα ρωτήσατε πώς είναι να νιώθεις παρείσακτος μέσα στο ίδιο σου το σπίτι; Τα ρωτήσατε πώς είναι να βρίσκεσαι σε ένα πλαστικό κουτί και να κλαις σπαρακτικά μόνος σου τους πρώτους μήνες της ζωής σου; Πώς είναι να μην υπάρχει κανείς για σένα; Τα ρωτήσατε αν αντέχουν να τα τραβολογάνε από το Παίδων στα ιδρύματα; Τα ρωτήσατε πώς είναι να είσαι 5 χρόνων στο ίδρυμα και να τρέχεις σε κάθε μία που μπαίνει μέσα και να της φωνάζεις «μαμά, μαμά» για να σε πάρει μαζί της; Τα ρωτήσατε πώς αντέχεται τόσος πόνος πριν καλά καλά αρχίσεις να καταλαβαίνεις τον κόσμο;

Δεν τα ρωτήσατε, είμαι σίγουρη. Όπως και δε ρωτήσατε καμία γυναίκα ενώ εσείς νομίζετε ότι έχετε το δικαίωμα να απαντάτε για εκείνες. Η αυτοδιάθεση του ανθρώπου είναι πράγμα ιερό, πράγματι ιερό, όχι κατ’ επίφασιν. Δεν μπορείς να υποχρεώσεις μία γυναίκα να εγκυμονεί για 9 μήνες ούτε μπορείς να την υποχρεώσεις να μεγαλώσει ένα παιδί που δεν θέλει και να το σκοτώνει κάθε μέρα. Επίσης, δεν μπορείς να βάζεις παιδιά να μεγαλώσουν άλλα παιδιά. Για μένα όταν κάνεις παιδί πρέπει να είναι το κέντρο του κόσμου σου, η αρχή και το τέλος σου, πρέπει να είναι το παιδί σου κι εσύ. Όταν φέρνεις έναν άνθρωπο στον κόσμο οφείλεις να έχεις πλήρη συνείδηση και συναίσθηση της ύπαρξής του. Τα παιδιά δεν είναι σπόρια για να τ’ αμολάμε δεξιά κι αριστερά. Τόσα δυστυχισμένα παιδιά υπάρχουν και τόσοι δυστυχισμένοι άνθρωποι, θέλετε κι άλλους; Ή μήπως θέλετε να γυρίσουμε στις παράνομες εκτρώσεις του κάθε κομπογιαννίτη ή στις «αυτοσχέδιες εκτρώσεις» με νεαρά κορίτσια να χάνουν ακόμη και τη ζωή τους; 

Κι όποιος νομίζει ότι χρειαζόμαστε παιδιά για την υπογεννητικότητα -τ’ ακούμε κι αυτό συχνά πυκνά- να μάθει ότι οι άνθρωποι δεν είναι ούτε νούμερα, ούτε εργαλεία. Τα παιδιά είναι πλάσματα που χρήζουν φροντίδας και αγάπης. Κάθε πρώτη Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα καθιερώστε μέρα των γεννημένων παιδιών που βασανίζονται κι αφήστε τις γυναίκες να αποφασίζουν για το σώμα τους και για τη ζωή τους.

Facebook Comments