Το καλοκαίρι του 1974 γράφηκε μία από τις μελανότερες σελίδες στην ελληνική ιστορία: Η τουρκική στρατιωτική εισβολή στην Κύπρο, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την κατάληψη από την Τουρκία του 36,2% του νησιού. Η τουρκική εισβολή διεξήχθη σε δύο φάσεις: Στις 20 Ιουλίου 1974 (Αττίλας 1) και στις 14 Αυγούστου 1974 (Αττίλας 2). Είχε μεσολαβήσει ένα στάδιο εκεχειρίας και μία διπλωματική προσπάθεια στη Γενεύη, όπου η Τουρκία τελικά δεν πήρε αυτό που επεδίωκε. Μία μόλις ώρα μετά την αποτυχία της διπλωματικής προσπάθειας, στις 4:35 το πρωί, ξεκίνησε η δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής, με την οποία η Τουρκία τελικά πέτυχε περισσότερα από όσα επεδίωκε σε διπλωματικό επίπεδο στη Γενεύη. Από τότε πέρασαν 46 χρόνια και η κατάσταση παραμένει ως είχε. Η Τουρκία συνεχίζει να κατέχει το ένα τρίτο των εδαφών της Κύπρου και κάθε προσπάθεια επίλυσης του κυπριακού ζητήματος απέβη άκαρπη.

Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο ήταν ο τρόπος δικαιολόγησής της εκ μέρους της Τουρκίας: Κατά την Τουρκία, δεν επρόκειτο για στρατιωτική εισβολή, αλλά για «ειρηνευτική επέμβαση», νομιμοποιούμενη από το άρθρο 4 της Συνθήκης Εγγυήσεων, δηλαδή των Συμφωνιών Ζυρίχης – Λονδίνου, που υπεγράφησαν το 1959 και απετέλεσαν τη βάση για την ίδρυση του ανεξάρτητου Κυπριακού κράτους το 1960. Η «ειρηνευτική» αυτή επέμβαση αποσκοπούσε στην αποτροπή μιας ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα και είχε ως δικαιολογητική της βάση τις «ανησυχίες» της Τουρκίας για διωγμό των τουρκοκυπρίων, οι οποίοι αποτελούσαν τότε μόλις το 18,3% των κατοίκων του νησιού. Η στρατιωτική εισβολή λοιπόν έγινε προκειμένου η Τουρκία να «υπερασπιστεί» τα δικαιώματα των «αδελφών» τουρκοκυπρίων και να προασπίσει την ασφάλειά τους απέναντι στους Έλληνες και ελληνοκύπριους «διώκτες» τους. Ας το κρατήσουμε αυτό.

Ερχόμαστε τώρα στο σήμερα. Η Τουρκία έχει ήδη επιτύχει, χάρη και στη Συμφωνία Ευρωπαϊκής Ένωσης – Τουρκίας του 2016, να «εγκλωβίσει» στα νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου ένα σημαντικό αριθμό μεταναστών που προέρχονται από «αδελφές» μουσουλμανικές χώρες, όπως το Πακιστάν, το Αφγανιστάν, η Αλγερία, το Μαρόκο κ.ά. Σήμερα, στα τρία νησιά που βρίσκονται στο επίκεντρο του μεταναστευτικού ρεύματος (Λέσβος, Χίος, Σάμος), ο αριθμός των μουσουλμάνων μεταναστών υπερβαίνει το 20% των μόνιμων κατοίκων. Έχουμε λοιπόν πληθυσμιακές «συνθήκες» Κύπρου και αυτό δεν έχει γίνει καθόλου τυχαία. Η Τουρκία, από το 2012, οργανώνει συστηματικά τις συνθήκες αυτές, έχοντας καταργήσει την απαίτηση βίζας από τις περισσότερες μουσουλμανικές χώρες και επιδοτώντας τις αεροπορικές πτήσεις από τις χώρες αυτές προς την Τουρκία, μέσω της turkish airlines. Με αεροπορικά εισιτήρια που ξεκινούν από 15 ευρώ και δεν υπερβαίνουν τα 100 ευρώ, η Τουρκία έχει επιτύχει να μεταφέρει στο έδαφος της εκατομμύρια μουσουλμάνων μεταναστών, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους είναι άνδρες ηλικίας 20 – 30 ετών.

Έχοντας καταφέρει μεθοδικά να δημιουργήσει πληθυσμιακές «συνθήκες» Κύπρου σε τρία τουλάχιστον ελληνικά νησιά, η Τουρκία επιχειρεί σήμερα να επιτύχει το ίδιο και στον Έβρο και μάλιστα με απροκάλυπτο τρόπο. Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών είναι τόσο προφανή, ώστε να μην χρειάζεται καμία περαιτέρω  ανάλυση. Η Τουρκία επιχειρεί με κάθε μέσο να δημιουργήσει θύλακες «αδελφών» μουσουλμάνων μεταναστών και στον Έβρο. Αυτό που χρήζει ιδιαίτερης προσοχής είναι η ρητορική της Τουρκίας και μάλιστα από τα πλέον επίσημα χείλη τούρκων κυβερνητικών αξιωματούχων: Η Ελλάδα δεν σέβεται να δικαιώματα των «προσφύγων», βασανίζει «πρόσφυγες», πυροβολεί «πρόσφυγες», σκοτώνει «πρόσφυγες». Η δε Τουρκία εμφανίζεται ως «υπερασπιστής» των δικαιωμάτων των «ταλαίπωρων προσφύγων» και ως «εγγυήτρια δύναμη» για την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου, απέναντι στην Ελλάδα που το «καταπατά» συστηματικά. Έχουμε λοιπόν έτοιμη και την «αιτιολογική βάση» νομιμοποίησης της στρατιωτικής εισβολής στην Κύπρο.

Πώς θα μπορούσε να εξελιχθεί η κατάσταση ως το καλοκαίρι του 2020; Η Τουρκία θα επιχειρήσει με κάθε τρόπο να δημιουργήσει θύλακες μουσουλμάνων μεταναστών στον Έβρο. Εντός ή εκτός των ελληνικών συνόρων. Ήδη έχει επιτύχει να δημιουργήσει παρόμοιους θύλακες σε Λέσβο, Χίο και Σάμο, τους οποίους κάποια στιγμή θα προσπαθήσει να ενισχύσει, χωρίς όμως αυτό να είναι αναγκαίο για την υλοποίηση των σχεδίων της. Οι ήδη υπάρχοντες θύλακες είναι επαρκείς. Αρκεί, λοιπόν, μία σπίθα, η οποία θα μπορούσε να ξεκινήσει οργανωμένα μέσω ενός απλού μηνύματος sms, όπως αυτό που οδήγησε χιλιάδες μετανάστες στα ελληνοτουρκικά σύνορα στον Έβρο. Μέσω του μηνύματος αυτού θα μπορούσε να ξεκινήσει ένα συντονισμένο κύμα ταραχών και επεισοδίων στους καταυλισμούς μεταναστών στα ελληνικά νησιά. Οι μετανάστες θα ξεκινήσουν να διαμαρτύρονται για τις συνθήκες διαβίωσής τους, απαιτώντας την άμεση μεταφορά τους στην ενδοχώρα και στην Ευρώπη. Αντίστοιχες ταραχές θα μπορούσαν να ξεκινήσουν και στον Έβρο, εντός ή εκτός των ελληνικών συνόρων. Ο αριθμός των μεταναστών και η σύνθεσή τους είναι τέτοια, που η ελληνική αστυνομία δύσκολα θα μπορούσε να τους αντιμετωπίσει και να καταστείλει τις ταραχές αυτές, ειδικά στα νησιά. Αν όντως συμβεί κάτι τέτοιο, τότε η επέμβαση του ελληνικού στρατού θα ήταν αναπόφευκτη. Βούτυρο στο ψωμί της Τουρκίας. Οι βάσεις για τη δημιουργία του Αττίλα 3 θα είναι έτοιμες: Η Τουρκία θα έχει τη «δικαιολογητική βάση» για να νομιμοποιήσει μία στρατιωτική εισβολή στα ελληνικά νησιά και στον Έβρο, προκειμένου να «υπερασπιστεί» τα δικαιώματα των «αδελφών» μουσουλμάνων και να προασπίσει την ασφάλειά τους απέναντι στους Έλληνες «διώκτες» τους και στον ελληνικό στρατό. Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει αν θα το επιχειρήσει τελικά ή όχι. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα έχει προετοιμάσει πλήρως το έδαφος για μια τέτοια στρατιωτική εισβολή. Και, αν λάβουμε υπόψη μας το παράδειγμα της Κύπρου, μια τέτοια εισβολή δεν θα λήξει ούτε γρήγορα, ούτε εύκολα, ούτε αναίμακτα. Ήδη στην Κύπρο διανύουμε το 46ο έτος της τουρκικής κατοχής.

Το ερώτημα που ανακύπτει είναι τι θα μπορούσε να κάνει η Ελλάδα για να αποτρέψει αυτούς τους τουρκικούς σχεδιασμούς. Σε προηγούμενο άρθρο μου έχω αναφέρει τρεις προτάσεις για την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού προβλήματος: Σε εθνικό επίπεδο, τη μεταφορά των μεταναστών, που δεν έχουν προσφυγικό προφίλ, σε κλειστά κέντρα σε ακατοίκητα ελληνικά νησιά, μακριά από τα ελληνοτουρκικά σύνορα ή/και σε παροπλισμένα επιβατηγά πλοία, τα οποία ομοίως θα ελλιμενιστούν μακριά από τα ελληνοτουρκικά σύνορα. Οι μετανάστες θα πρέπει πάση θυσία να απομακρυνθούν από τα ελληνικά νησιά, ούτως ώστε να μην μπορούν να προσδώσουν στην Τουρκία το «άλλοθι» για να εισβάλει σε αυτά, προκειμένου να υπερασπιστεί τους μουσουλμάνους «αδερφούς» που «καταπιέζονται» και «διώκονται» από τους Έλληνες, κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου. Ακολούθως, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η χώρα μας θα πρέπει να πιέσει, όχι για το relocation, δηλαδή το διαμοιρασμό των αιτούντων άσυλο σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σύμφωνα με τη λεγόμενη αρχή της δίκαιης κατανομής, αλλά για την κατασκευή καταυλισμών μεταναστών σε χώρες της Βόρειας Αφρικής, με χρηματοδότηση και εποπτεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η μεταφορά όσων αιτούντων άσυλο δεν έχουν προσφυγικό προφίλ εκτός Ελλάδας και εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, αποτελεί τη μοναδική λύση για την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού προβλήματος σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Και τη μοναδική πρόταση που μπορεί να ακυρώσει τα σχέδια της Τουρκίας σε βάρος τόσο της Ελλάδας όσο και της Ευρώπης, τα οποία αποκάλυψε απροκάλυπτα ο τούρκος υπουργός εσωτερικών. Μάλιστα, επειδή οι θεσμοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης κινούνται με ιδιαίτερα αργούς ρυθμούς, η ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε ακόμα και μόνη της να επιχειρήσει την επίτευξη μίας παρόμοιας συμφωνίας, για τη δημιουργία καταυλισμών μεταναστών σε κάποια χώρα της Βόρειας Αφρικής. Μια τέτοια χώρα θα μπορούσε να είναι η Αίγυπτος, η οποία σήμερα αποτελεί σύμμαχο της Ελλάδας απέναντι στον τουρκικό επεκτατισμό. Θα μπορούσε ακόμη να είναι και ο νέος σύμμαχος της χώρας μας απέναντι στην Τουρκία, ο Λίβυος στρατάρχης Χαλίφα Χαφτάρ, ο οποίος ελέγχει το μεγαλύτερο μέρος της επικράτειας της Λιβύης. Θα ήταν λοιπόν σκόπιμο η ελληνική κυβέρνηση να διερευνήσει τη δυνατότητα επίτευξης μιας συμφωνίας με τον Χαφτάρ, για τη δημιουργία καταυλισμών μεταναστών στα εδάφη που ελέγχει στη Λιβύη, με χρηματοδότηση της Ελλάδας (σε πρώτη φάση) και της Ευρωπαϊκής Ένωσης (σε δεύτερη φάση). Μια τέτοια συμφωνία θα έθετε τις βάσεις, όχι μόνο για την ακύρωση των επεκτατικών σχεδίων της Τουρκίας, αλλά και για την οριστική επίλυση του μεταναστευτικού προβλήματος. Πράγματι, αφενός η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα ήταν αναγκασμένη να ενδίδει στους εκβιασμούς της Τουρκίας, καθώς κάθε μετανάστης, τον οποίο η Τουρκία θα επιχειρούσε να αποστείλει παράνομα στην Ελλάδα και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, θα μεταφερόταν άμεσα εκτός Ευρώπης. Και αφετέρου, μια τέτοια κατάσταση θα λειτουργούσε αποτρεπτικά και θα μπορούσε να ανακόψει σε μεγάλο βαθμό τις μεταναστευτικές ροές προς την Ευρώπη.

Οι τρεις παραπάνω προτάσεις μπορούν να λειτουργήσουν και συνδυαστικά: Οι καταυλισμοί μεταναστών σε χώρες της Βόρειας Αφρικής θα αποτελούν τον τελικό προορισμό όσων αιτούντων άσυλο δεν έχουν προσφυγικό προφίλ και θα λειτουργούν ως κλειστά προαναχωρησιακά κέντρα. Οι καταυλισμοί μεταναστών σε ακατοίκητα ελληνικά νησιά θα αποτελούν τον ενδιάμεσο σταθμό. Τον πρώτο σταθμό μεταφοράς τους από τα σημεία εισόδου (Έβρος και νησιά ανατολικού Αιγαίου). Τέλος, τα παροπλισμένα επιβατηγά πλοία θα μπορούσαν να επιτελέσουν διπλό ρόλο: Αφενός, εναλλακτικούς χώρους εγκατάστασης μεταναστών (πέραν των ακατοίκητων νησιών) και αφετέρου, μέσα μεταφοράς των μεταναστών αυτών, τόσο από τα σημεία εισόδου προς τους ενδιάμεσους σταθμούς εγκατάστασης (ακατοίκητα ελληνικά νησιά), όσο και προς τους σταθμούς της τελικής εγκατάστασης (καταυλισμοί μεταναστών σε χώρες της Βόρειας Αφρικής).

Ο Αττίλας 3 δεν αποτελεί σενάριο ταινίας επιστημονικής φαντασίας. Σήμερα βλέπουμε ήδη το trailer της ταινίας. Οι τούρκοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι έχουν φροντίσει να μας προετοιμάσουν και για τη συνέχεια, δηλώνοντας ότι «ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα» και ότι ίσως στο μέλλον «χρειαστεί να γίνουμε και οι ίδιοι πρόσφυγες». Μας έχουν όμως αποκαλύψει και τις μεθόδους δράσης τους. Τόσο στη Συρία, όσο και στη Λιβύη, η Τουρκία δεν πολεμά με τον τακτικό στρατό της. Χρησιμοποιεί πρόθυμους «μισθοφόρους» για να κάνουν τη «βρώμικη δουλειά». Οι μισθοφόροι αυτοί της Τουρκίας βρίσκονται ήδη και στην Ελλάδα, παριστάνοντας τους πρόσφυγες. Έχουμε λοιπόν έτοιμο και το σενάριο και τους πρωταγωνιστές του sequel. Έχουμε δει και το trailer της ταινίας και έχουμε και τη μνήμη των προηγούμενων «επεισοδίων» (Αττίλας 1 και 2). Δεν είναι ανάγκη να δούμε και τη νέα «ταινία». Ο Αττίλας 3 μπορεί να αποφευχθεί, αρκεί να τον αντιληφθούμε και να τον αποτρέψουμε εγκαίρως. Διότι η «πρεμιέρα» μπορεί να είναι προγραμματισμένη για το φετινό καλοκαίρι. Οι τρεις προτάσεις που έχουν διατυπωθεί, για καταυλισμούς μεταναστών σε ακατοίκητα ελληνικά νησιά, για εγκατάσταση μεταναστών σε παροπλισμένα επιβατηγά πλοία και για καταυλισμούς μεταναστών σε χώρες της Βόρειας Αφρικής, που θα λειτουργούν ως κλειστά προαναχωρησιακά κέντρα για όσους δεν έχουν προσφυγικό προφίλ ή για όσους έχει απορριφθεί η αίτηση ασύλου που έχουν καταθέσει, μπορούν να συμβάλλουν και στην αποτροπή του Αττίλα 3 και στη συνολική επίλυση του μεταναστευτικού προβλήματος, τόσο σε εθνικό, όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Facebook Comments