Σιγά σιγά και όπως ήταν αναμενόμενο, καταφθάνουν τα δύσκολα για την κυβέρνηση. Η τριπλή καταιγίδα για την οποία έχουμε γράψει πολλές φορές (πανδημία, ύφεση, ελληνοτουρκικά) αρχίζει να συσσωρεύει κούραση και στους μηχανισμούς αντιμετώπισης της και στους ανθρώπους που βιώνουν τις συνέπειες της. Αν προσθέσουμε και τις φυσικές καταστροφές τύπου «Ιανός», συμπληρώνεται ένα καταστροφικό παζλ που όμοιο του δεν ξανασυνάντησε ποτέ Έλληνας πρωθυπουργός.

Μπορεί ακόμα αυτή η κούραση να μην φαίνεται ακόμα στις μετρήσεις της κοινής γνώμης, κάτω όμως από την αμετάβλητη πρόθεση ψήφου οι κοινωνικές τάσεις διαφοροποιούνται σε σύγκριση με το προηγούμενο εξάμηνο. Από μια άποψη είναι και λογικό, σε δημοκρατικά καθεστώτα δεν είναι δυνατόν να υπάρχει απόλυτη πολιτική κυριαρχία του ενός, λες και δεν δραστηριοποιούνται και άλλες πολιτικές δυνάμεις στον τόπο. Από την άλλη όμως, καλά θα κάνει η κυβέρνηση να αντιληφθεί ότι ο δεύτερος χρόνος της θα είναι απείρως δυσκολότερος από τον πρώτο και ενδέχεται ο τρίτος πολύ δυσκολότερος από τον δεύτερο.

Το ευτύχημα για τον Μητσοτάκη είναι ότι έχει για αντιπολίτευση τον Τσίπρα. Παρά τα κυβερνητικά προβλήματα στα πολλαπλά μέτωπα που σκάνε καθημερινά, κάθε σύγκριση των δύο παραμένει συντριπτική υπέρ του πρωθυπουργού. Δεν ξέρω πως θα είναι τα πράγματα σε έναν χρόνο ή παραπάνω, σήμερα πάντως ο λόγος του Αλέξη πάσχει δραματικά και σε αξιοπιστία και σε δημιουργικότητα. Διότι ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι κάποια στιγμή ο κόσμος θα αμφισβητήσει τον Μητσοτάκη, θα το κάνει ψάχνοντας κάτι καινούριο κι όχι έναν ξαναζεσταμένο Σύριζα του 2015-19.

Βεβαίως, τις τελευταίες βδομάδες παρατηρούμε μια αυξημένη νευρικότητα στο κοινωνικό πεδίο, που σκάει εδώ κι εκεί, συχνά απρόβλεπτα. Οι καταλήψεις των σχολείων, για παράδειγμα, δείχνουν μια αξιοσημείωτη αντοχή κι ας είναι πρόδηλο ότι με καταλήψεις δεν διπλασιάζεται ούτε το εκπαιδευτικό προσωπικό της χώρας ούτε οι αίθουσες διδασκαλίας. Μουρμούρα επίσης υπάρχει και στην κεντρική Ελλάδα μετά τον «Ιανό», καθώς οι καταστροφές είναι τόσο μεγάλες που καμιά κρατική αποζημίωση δεν είναι επαρκής. Ο φετινός χειμώνας θα φέρει κι άλλες εντάσεις, διότι τώρα θ’ αρχίσουν να κορυφώνονται τα οικονομικά προβλήματα νοικοκυριών και επιχειρήσεων από την ύφεση του κορονοϊού.

Είναι πασιφανές ότι οι επόμενοι μήνες θα είναι για την κυβέρνηση μια πραγματική κόλαση. Όχι εξ αιτίας της αντιπολίτευσης που φωνάζει, αλλά διότι τα ίδια τα προβλήματα θα φθάσουν πιο οξυμένο σημείο τους. Ο Σταϊκούρας βέβαια ελπίζει ότι από τον Μάρτιο θ’ αρχίσει μια αξιοσημείωτη πορεία ανάπτυξης, μέχρι τότε όμως θα μεσολαβήσει ο συνδυασμός οικονομικής δυσπραγίας και έξαρσης του δεύτερου κύματος της πανδημίας. Κουρασμένος και φοβισμένος κόσμος, με νεύρα τεντωμένα και δίχως να βλέπει φως, εμβόλιο ή ανάπτυξη στην άκρη του τούνελ, δεν είναι εύκολο ούτε να ικανοποιηθεί, ούτε να κυβερνηθεί. Είθε να αντέξουμε όλοι μερικούς μήνες ακόμα χωρίς απρόβλεπτες εξελίξεις.

Facebook Comments