Η απόφαση της Συνόδου Κορυφής για την Τουρκία και όλα όσα διαδραματίστηκαν το τελευταίο διάστημα στο προσκήνιο αλλά και στο παρασκήνιο αμφισβητούν ένα στερεότυπο με το οποίο έχουμε συνηθίσει να αναλύουμε τα ευρωπαϊκά πράγματα. 

Το στερεότυπο αυτό λέει ότι στην Ευρώπη λέει ο καθένας τη γνώμη του, συνεδριάζουν, διαπραγματεύονται αλλά στο τέλος αποφασίζει η Γερμανία. Η αλήθεια είναι ότι αυτό συμβαίνει συχνά. Για να είμαστε δίκαιοι, συμβαίνει – με κάποιες διακυμάνσεις – σχεδόν πάντοτε, όταν πρόκειται να ληφθούν αποφάσεις για ζητήματα οικονομικής πολιτικής.

 Εκεί, ακόμη κι αν δεν αποφασίζουν μόνοι τους, οι Γερμανοί βρίσκουν συνήθως τον τρόπο να περάσουν τη γραμμή τους, κάνοντας τους λιγότερους δυνατούς συμβιβασμούς. Στα θέματα εξωτερικής πολιτικής, όμως, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Αυτό που συνέβη χτες τη νύχτα στις Βρυξέλλες ήταν ενδεικτικό.

Η Άγκελα Μέρκελ προσήλθε στη Σύνοδο Κορυφής με καθαρή τακτική ίσων αποστάσεων έναντι της Τουρκίας από τη μια και της Ελλάδας και της Κύπρου από την άλλη. Έχοντας αναλάβει μεσολαβητικό ρόλο για την αποκλιμάκωση της κρίσης και θέλοντας να ικανοποιήσει τον Ερντογάν, προσπάθησε να περάσει ένα κείμενο συμπερασμάτων το οποίο ουσιαστικά χάιδευε την Άγκυρα και δεν εξέφραζε την αναγκαία ευρωπαϊκή αλληλεγγύη απέναντι στην Αθήνα και τη Λευκωσία. 

Το κείμενο απορρίφθηκε από Μητσοτάκη και Αναστασιάδη και μετά από εννιά ώρες και διαδοχικές συναντήσεις κορυφής αποφασίστηκε τελικά ένα καθαρό μήνυμα κατά της Τουρκίας, που ανταποκρίνεται στις ελληνικές και κυπριακές θέσεις καλώντας την Τουρκία να αποφύγει μονομερείς ενέργειες και να ξεκινήσει διάλογο για υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ.

 Το μήνυμα στην Τουρκία έχει και απειλή κυρώσεων, αναφέροντας ρητά ότι «η ΕΕ θα χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα και τις επιλογές που έχει στη διάθεσή της, συμπεριλαμβανομένων σύμφωνα με το άρθρο 29 TEU και το άρθρο 215 TFEU, προκειμένου να υπερασπιστεί τα συμφέροντα της και τα συμφέροντα των κρατών μελών της».

 Είναι χαρακτηριστικά τα πρωτοσέλιδα του διεθνούς Τύπου μετά την απόφαση της Συνόδου Κορυφής: «Η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να επιβάλει κυρώσεις στην Άγκυρα αν συνεχιστούν οι τουρκικές “προκλήσεις και πιέσεις»  στην Ανατολική Μεσόγειο» γράφει το Ρόιτερς. 

«Η ΕΕ προειδοποιεί την Τουρκία με κυρώσεις για τις προκλήσεις στη Μεσόγειο» γράφει το BBC. «Η ΕΕ απειλεί την Τουρκία με κυρώσεις για τη διαμάχη στην ΝΑ Μεσόγειο» αναφέρει η DW. 

Η τελική θέση της ΕΕ είναι πιο κοντά σε αυτά που ήθελαν ο Μακρόν και ο Κουρτς και λιγότερο σε αυτά που ήθελαν η Μέρκελ και ο Σάντσεθ. Σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει σε θέματα οικονομικής πολιτικής, όπου το Βερολίνο έχει ένα μπλοκ σκληρών υποστηρικτών, στην εξωτερική πολιτική η επιρροή του είναι μικρότερη και πάντως όχι απόλυτη. Μπορεί ο σοσιαλιστής Σάντσεθ που στα οικονομικά δεν συνεννοείται με την Καγκελάριο να στάθηκε στο πλευρό της, για μια πιο χαλαρή στάση απέναντι στην Τουρκία, ο δεξιός Κουρτς, όμως, που την ακολουθεί πάντα στα της Οικονομίας, την άδειασε πανηγυρικά στο θέμα της Τουρκίας. 

Ο Μητσοτάκης απέδειξε ότι είναι δυνατός παίκτης στη διπλωματία και ο άξονας Αθήνας – Λευκωσίας με ισχυρό υποστηρικτή το Παρίσι σημείωσε μια σημαντική επιτυχία σε ένα διπλωματικό μαραθώνιο που έχει ακόμη πολύ δρόμο και πολλές δυσκολίες για να οδηγήσει σε θετικό αποτέλεσμα.

Facebook Comments