Την ώρα που οι δύσμοιροι μετανάστες περνούν τα θαλάσσια σύνορά μας (ναι, υπάρχουν κι αυτά) κατά δεκάδες χιλιάδες σε εβδομαδιαία, αν όχι ημερήσια, βάση, στις Βρυξέλλες αναφέρονται σε νούμερα άσχετα με την πραγματικότητα. Ο παραγκωνισμένος και απαξιωμένος Έλληνας ηγέτης συμφωνεί για 60.000. Το εσωτερικό δούλεμα αποκτά θεσμικό, ευρωπαϊκό χαρακτήρα.
 
Ποτέ στην σύγχρονη ιστορία της δεν έχει βρεθεί η Ελλάδα σε τόσο δυσμενή θέση. Χώρες, που πριν δέκα χρόνια εκλιπαρούσαν για την εύνοιά μας στις ενταξιακές τους διαπραγματεύσεις, τώρα μας λοιδορούν και μας εμπαίζουν. Και πλέον όλο και περισσότεροι καλοβλέπουν ένα σενάριο, που κατέστη δυνατό από την ασυνέπεια και την ανικανότητα των ελληνικών κυβερνήσεων, αλλά και την ιδιοσυγκρασία του νεοέλληνα: Η οικονομική αδυναμία της χώρας να δώσει την αφορμή, για να βρεθεί η Ελληνική Δημοκρατία εκτός ευρωπαϊκού νυμφώνος, αγκαλιά με τα εκατομμύρια των ασιατών που της στέλνει πεσκέσι η περιφερειακή υπερδύναμη, Τουρκία.
 
Τα προαπαιτούμενα, που πρέπει να ψηφιστούν και να εφαρμοστούν, ώστε να προχωρήσει η πρώτη αξιολόγηση του τρίτου προγράμματος (εκείνου που κατάφερε να μας φορτώσει ο «διαπραγματευτής» Αλέξης Τσίπρας) γίνονται ολοένα και πιο απαγορευτικά για την κυβέρνηση. Η αξιωματική αντιπολίτευση είναι ανύπαρκτη, απορροφημένη στην αυτιστική της αυτοανάλωση. Και τον εύκολο αντιμνημονιακό λόγο, που δαιμονοποιεί την Ευρώπη και που έσπειραν και καλλιέργησαν ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ, έχει πλέον επωμισθεί η ΧΑ.
 
Στη Ροδόπη για πρώτη φορά δεν εξελέγη χριστιανός βουλευτής. Οι πιέσεις για μια τελική και δυσμενή για την Ελλάδα διευθέτηση του «σκοπιανού» γίνονται διαρκώς εντονότερες. Ο ελληνισμός της Κύπρου βρίσκεται μισό βήμα από μιαν εκβιαστική «λύση» κατά την οποία η τουρκική κατοχή θα λάβει σφραγίδα διεθνούς αναγνώρισης. Και ο ρωσικός παράγοντας διατελεί σφόδρα δυσαρεστημένος από τον εμπαιγμό που του επεφύλαξε η νέα ελληνική κυβέρνηση.
 
Σε περίπτωση που η κοινοβουλευτική πλειοψηφία αδυνατήσει να περάσει τα συμπεφωνημένα, που τα μέτρα απλά δεν αποδώσουν τα προσδοκώμενα, ή που η οικονομία καταρρεύσει σε περιβάλλον έκρηξης και γενικευμένων ταραχών, τι θα κάνει ο Αλέξης Τσίπρας; Πόσο πιθανό είναι να κάνει ακόμα μια κωλοτούμπα, να επιστρέψει στη χρυσαυγίτικη, πλέον, γραμμή, να πουλήσει ρητορική «κακών ξένων» και να απευθυνθεί στο δήθεν πατριωτικό αντανακλαστικό του ελληνάρα με το γνωστό παραμύθι «εγώ προσπάθησα, αυτοί είναι οι υπαίτιοι»;
 
Κι ο Έλληνας πολίτης, πώς θα αντιδράσει; Τι πιθανότητες υπάρχουν, η ίδια μαγιά που λειτούργησε στο δημοψήφισμα, που αρνήθηκε να πιστέψει ότι οι κυβερνήτες παίζουν στην πλάτη της ένα τυχοδιωκτικό παιχνίδι, που νιώθει πιο οικεία με το νταούλι και τον ζουρνά, παρά με τη μουσική δωματίου, να ακολουθήσει για ακόμα μια φορά τον μαγικό αυλό που παίζει το Μαξίμου; Υψηλές, προφανώς. Ιδίως, ενόσω απουσιάζει παντελώς ένα αντίπαλο δέος, μια υπεύθυνη, αλλά και γοητευτική φιλοδυτική πολιτική εναλλακτική.
 
Στα υπόγεια του γερμανικού ΥΠΟΙΚ τρίβουν τα χέρια τους με την προοπτική αυτή. Το ίδιο κάνουν όσοι θέλουν να δουν καντόνια σε ελληνική επικράτεια. Ομοίως όσοι επιμένουν, ότι οι υδρογονάνθρακες πωλούνται κι αγοράζονται μόνο κι αποκλειστικά σε ένα συγκεκριμένο νόμισμα. Επίσης, όσοι καλοβλέπουν μια χώρα χωματερή ανθρώπινων ροών. Το αυτόν και οι εγχώριοι απατεώνες με τους λογαριασμούς στο εξωτερικό.
 
Στην περίπτωση υλοποίησης ενός ακραίου κι απευκταίου τέτοιου σεναρίου θα έχει θριαμβεύσει η χειρότερη φύση του νεοέλληνα. Θα έχει επικρατήσει ο κοντόφθαλμος συναισθηματισμός, η αμορφωσιά, η κουτοπονηριά, ο εαυτουλισμός,  το «εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάρτης». Θα μιλάμε για εθνική ήττα ιστορικών διαστάσεων και θα πρόκειται για τη μικροαστική μας καταστροφή.

Facebook Comments