Πρόσφατα έγραψα ένα άρθρο στο οποίο κρίθηκα για δύο ονόματα πολιτικών που χρησιμοποίησα ως παράδειγμα. Αυτό με έβαλε σε σκέψη, οδηγώντας με στον προβληματισμό για τα κριτήρια με τα οποία αποφασίζουμε πότε μας αρέσει ένας πολιτικός και πότε όχι. Κατά καιρούς είδαμε ή διαβάσαμε για πολιτικούς που είχαν άψογο λόγο και παρουσιαστικό. Δεν συνέβαλαν όμως σε κάποια βελτίωση όλης αυτής της οικονομικής κατρακύλας, είτε επειδή δεν είχαν επίγνωση του προβλήματος είτε επειδή φοβόντουσαν το αντίκτυπο που θα είχε μια τέτοια παρέμβαση στην προσπάθεια τους για αναρρίχηση στην εξουσία. Πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί το  “γελαστό παιδί” που αν και αποδεδειγμένα ανίκανος εκλέχθηκε δύο συνεχόμενες φορές και για τελείως αντικρουόμενους σκοπούς.

Το ιστορικό μας ως ψηφοφόροι όλα αυτά τα χρόνια με απόρροια τη παρούσα πολιτική και οικονομική κατάσταση της χώρας, αποτελεί ένα μαθηματικά ασφαλές δείγμα για να συμπεράνουμε πως τα κριτήρια μας για την προτίμηση μας στους πολιτικούς δεν είναι αποδοτικά. Ο ελληνικός λαός στην πλειοψηφία του και όπως επιβεβαιώθηκε από την εκλογή της “πρώτης φορά αριστερά” πίστευε πως το πρόβλημα της Ελλάδας είναι τα χρέη στους Ευρωπαίους. Κανείς από τους πολιτικούς της διακυβέρνησης αυτά τα χρόνια δεν εξομολογήθηκε το πρόβλημα του μεγάλου και μη σωστά δομημένου κράτους και των διαφορετικών μορφών διαφθοράς που κυριαρχούσε ανάμεσα σε όλα τα κοινωνικά στρώματα. Οι πολιτικοί αρχηγοί αναλογιζόμενοι το πολιτικό τίμημα,χρέωναν το πρόβλημα της κρίσης στο μνημόνιο.

Τώρα που με βεβαιότητα μπορούμε να αναλογιστούμε τις λάθος επιλογές μας, οφείλουμε να επαναπροσδιορίσουμε τον πολιτικό μας προσανατολισμό . Σοφέ λαέ οι δικαιολογίες τελείωσαν. Δεν είναι κακό να κάνουμε λάθη. Είναι όμως καταστροφικό να τα επαναλαμβάνουμε . Οπότε κατάπιε την αμάθεια και τον φανατισμό σου και χρησιμοποίησε επιτέλους όση λογική έχεις. Αν θες να μιλάς για αξιοπρέπεια και ελληνική υπερηφάνεια ,αφού μάθεις πρώτα τι είναι, δώσε ένα λόγο ύπαρξης σε αυτές τις αξίες και χρησιμοποίησε την κριτική σου σκέψη. Σταμάτα να κάνεις το παπαγαλάκι του κάθε απατεώνα και αν θέλεις η άποψή σου να έχει βαρύτητα κάτσε να μάθεις τι πραγματικά έχει συμβεί στην χώρα σου.

Δεν σου αρέσει το χαμόγελό του; Δεν πειράζει. Για βουλευτή τον θέλουμε,όχι για πασαρέλα.

Δεν σου αρέσει ο τρόπος που μιλάει; Επομένως όσοι έχουν λέγειν είναι και ικανοί πολιτικοί;

Σε ενοχλεί που δεν είναι αισιόδοξος; Η αλήθεια είναι σκληρή,οπότε σκάσε και άκου.

Δεν συμφωνείς μαζί του ιδεολογικά; Δηλαδή να υποθέσω πως αν σε ρωτήσω για σοσιαλισμό, κομμουνισμό , καπιταλισμό και φιλελευθερισμό τα παίζεις στα δάχτυλα και έβγαλες και το πόρισμα κιόλας ποια ιδεολογία θα αποτελέσει λύση.

Διαφωνείς σε προσωπικές του απόψεις; Πες μου ένα σοβαρό λόγο που αυτό θα επηρεάσει την δουλειά του ως πολιτικό.

Με τους πολιτικούς που θα μας εκπροσωπούν δεν χρειάζεται ούτε να τους συμπαθούμε ούτε να μοιραζόμαστε τις ίδιες ιδεολογίες μαζί τους. Έχουμε ανάγκη από ανθρώπους που είναι μέσα στην αγορά. Όχι αυτούς που βάζουν την ταμπέλα του επιχειρηματία μέσα από την γυάλα της ελληνικής “ελίτ”. Να μας λείπουν οι βαρώνοι. Και έχουμε ανάγκη από μορφωμένους ανθρώπους, με αντίληψη. Ας διώξουμε τους καταληψίες και τους φασίστες. Θέλουμε ανθρώπους εργατικούς , που κατανοούν πλήρως το πρόβλημα της χώρας και δεν λογαριάζουν το πολιτικό κόστος . Πρωταρχική  ανάγκη  για την Ελλάδα είναι ένα μικρότερο και σωστά οργανωμένο κράτος,οι ελαφρύτερες φορολογήσεις, και η καταπολέμηση της διαφθοράς. Επομένως,ας δώσουμε τόπο επιτέλους σε μεταρρυθμιστές που θα φροντίσουν για την κάλυψη των αναγκών αυτών,αδιαφορώντας για τις αντιδράσεις του κόσμου.

Δεν σε τραβάνε αυτά που λέω και τα θεωρείς ποταπά; Προτιμάς επανάσταση; Επανάσταση αγαπητέ σοφέ λαέ δεν είναι να περπατάς στο δρόμο σαν σε εκστρατεία με τις τσουγκράνες στους ώμους. Επανάσταση είναι να τίθεσαι κατά της  παλιάς νοοτροπίας και να προασπίζεις  μοντέρνες αξίες που θα συμβάλουν στην δημιουργία ενός καλύτερου αύριο. Και είμαστε στον 21ο αιώνα, φέρσου αναλόγως. Άσε κάτω τις ντουντούκες και τα πανό και υπερασπίσου τα πιστεύω σου με σοβαρότητα και πυγμή.

 

Facebook Comments