Και στον Σύριζα και στην Νέα Δημοκρατία υπάρχουν και θα υπάρχουν κρατιστές. Ομως η Νέα Δημοκρατία δεν ήταν ποτέ αμιγώς κρατικίστικο κόμμα. Στην Νέα Δημοκρατία υπάρχουν και άνθρωποι προερχόμενοι από την ιδιωτική οικονομία που έχουν δουλέψει, έχουν αγωνιστεί και γνωρίζουν τι θα πει να έχεις επιχείρηση σε μία χώρα όπου άπαντες οι πολιτικοί προσπαθούν να σε φοροκλέψουν ενώ παράλληλα χαιδεύουν το δημόσιο.

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι όμως είτε ψήφιζαν Νέα Δημοκρατία είτε όχι, οι κρατιστές στην δεξιά παράταξη πάντα υπερίσχυαν – ειδικά στην περίοδο Καραμανλή – και ο λαικισμός περίσσευε. Οντας απογοητευμένοι κατευθύνθηκαν στον Λεβέντη, στο Ποτάμι και επίσης αρκετοί στην Χρυσή Αυγή και σε άλλα κόμματα.

Και αυτό δεν ήταν τυχαίο αλλά συνέβη επειδή κατανοούσαν ότι ο παροχημένος όρος «κεντροδεξιά» δεν είχε πλέον ουδεμία σημασία και η ΝΔ δεξιά παράταξη μόνο κατ’όνομα ήταν. Η υποψηφιότητα όμως του Κ. Μητσοτάκη ο οποίος είναι ένας αμιγώς δεξιός πολιτικός από μόνη της σηματοδοτούσε το ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξώ κρατιστών και φιλελεύθερων στην Νέα Δημοκρατία.

Δεν είναι τυχαίο ότι μπροστά στον κίνδυνο επικράτησης του Κυριάκου Μητσοτάκη οι απανταχού κρατιστές οπουδήποτε και αν βρίσκονταν αλλά και τα μικρά πολιτικά μαγαζάκια τα οποία δημιούργησε η κρατικίστικη ΝΔ μέσω των απογοητευμένων ψηφοφόρων της σύσσωμα τάχθηκαν εναντίον της αλλαγής πολιτικού σκηνικού. Στην αρχή ο πανικός του να πάμε σε εκλογές και μετά τα διαρρέοντα σενάρια οικουμενικής κυβέρνησης που θα έδινε ανάσα ζωής στα πολιτικά μαγαζάκια και θα εξασφάλιζε στους κρατιστές παραμονή στην εξουσία. Στην συνέχεια η στήριξη του Β. Μειμαράκη από σύσσωμο το πολιτικό σκηνικό και κυρίως τον μηχανορράφο πρόεδρο της Ενωσης Κέντρου, ο χαρακτηρισμός του αντιπάλου του ως «θατσερικός» και «Νεοφιλελεύθερος» από τον N. Κακλαμάνη και άλλα στελέχη της ΝΔ έδειξαν ότι οι πολιτικοί ενεργούν με βάση το συμφέρον που επιτάσσει η πολιτική τους επιβίωση και πολύ λιγότερο το συμφέρον της χώρας. Εάν οι απογοητευμένοι ψηφοφόροι της παραγωγικής οικονομίας επιστρέψουν στην Νέα Δημοκρατία τι θα απογίνουν οι βουλευτές του Β. Λεβέντη και του Ποταμιού αναρρωτήθηκε κανείς; Και εάν σε ενδεχόμενες εκλογές οι αποκαλούμενοι ως Φιλελεύθεροι βουλευτές καρπωθούν την επανένταξη των ψηφοφόρων αυτών και ισχυροποιηθούν στην Κεντροδεξιά παράταξη αναρρωτήθηκε κανείς τι θα απογίνουν οι Κακλαμάνηδες και οι Γιακουμάτοι;

Ομως τα παραπάνω σενάρια τώρα πλέον είναι πολύ πιθανά καθώς ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι άνθρωπος με ξεκάθαρο πολιτικό λόγο που δεν ψαρεύει στα θολά νερά του λαικισμού. Ουδεμία σχέση έχει με τον πρώην αντίπαλο του που συναγωνιζόταν τον Α. Τσίπρα σε αοριστολογία από τη μία ενώ από την άλλη ήταν έτοιμος να τον στηρίξει σε προσπάθεια οικουμενικής και να δώσει παράταση ζωής στο καρκίνωμα του κρατισμού που καταστρέφει ότι πιο παραγωγικό έχει η χώρα. Ομως ο αγώνας θα είναι δύσκολος και τώρα μόλις άρχισε.

Εάν θέλει ο νέος αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας να ισχυροποιήσει την παράταξη πρέπει να ξεκαθαρίσει πρώτα το κόμμα του. Σίγουρα η Νέα Δημοκρατία θα πρέπει να απομακρύνει ορισμένα ιστορικά στελέχη προτού διευρύνει τη βάση της καθώς οι ψηφοφόροι που έφυγαν αναμένουν ουσιαστικές πράξεις και ξεκαθάρισμα λογαριασμών με τους Καραμανλικούς και τους Σαμαρικούς που τους απογοήτευσαν στο παρελθόν. Εκεί δεν πρέπει να δείξει κανέναν οίκτο καθώς το ξεκαθάρισμα είναι μονόδρομος προκειμένου η ΝΔ να γίνει ένα κόμμα αμιγώς φιλελεύθερο και να εκφράσει αποκλειστικά τις παραγωγικές τάξεις της χώρας. Προκειμένου δηλαδή να (ξανά)γίνει ένα σύγχρονο ευρωπαικό κόμμα όπως ήταν στον καιρό του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Η συνέχεια προσεχώς…

Facebook Comments