Η κυβέρνηση απέναντι στους δανειστές και στην κοινωνία. Σε χρόνο dt και σε μόλις έναν χρόνο μετά την σαρωτική νίκη του Αλέξη Τσίπρα στις εκλογές, η σκληρή πραγματικότητα της οικονομίας, η κοινωνική αναταραχή και τα σκάνδαλα απειλούν να τον ρίξουν από την καρέκλα της εξουσίας.

Και όχι δεν φταίει η… γραβάτα… 

Ακούγοντάς τον στην πρόσφατη «εορταστική» ομιλία του, να περηφανεύεται για τον πόλεμο κατά των ελίτ, την απόδοση της κοινωνικής δικαιοσύνης και την βελτίωση της οικονομίας, αναρωτιέται κανείς αν ο Έλληνας πρωθυπουργός τελικά βρίσκεται σε άλλον κόσμο. 

Σκάνδαλα διαφθοράς με υπουργούς που ξέχασαν να δηλώσουν εισοδήματα και ακίνητα, οικογενειακοί διορισμοί με το… τσουβάλι…  Δεν θυμίζουν τίποτα από τον Αλέξη Τσίπρα του Δεκεμβρίου του 2014 ( ούτε 14 μήνες πριν ) που κατηγορούσε την κυβέρνηση ότι «λεηλατεί στη φορολογία τη μεσαία τάξη» και τον Αντώνη Σαμαρά ο οποίος «μέσα σε μια νύχτα, τη περιβόητη νύχτα των Κανών, μετατράπηκε από αντιμνημονιακός σε μνημονιακότερο των μνημονιακών», και δήλωνε πως στόχος του ΣΥΡΙΖΑ «δεν είναι οι καρέκλες αλλά η κοινωνική δικαιοσύνη», ενώ δεσμευόταν ότι «θα κοπούν τα νήματα εξουσίας και εθνικών εργολάβων» καλώντας  όλους σε συστράτευση κατά των «κακών συνηθειών» όπως είχε χαρακτηρίσει τα ρουσφέτια και τις κουμπαριές. «Εμείς είμαστε εδώ για να μοιράσουμε ευθύνη. Όχι για να μοιράσουμε θέσεις», είχε πει.

Σήμερα η χώρα παραλύει από την γενική απεργία, οι αγρότες – πρώην σύμμαχοι του Τσίπρα –  έχουν κλείσει δρόμους και σύνορα, οι φόροι ανεβαίνουν και σχεδιάζεται να ανέβουν κι άλλο, οι μισθοί έχουν πέσει στα τάρταρα, η αδήλωτη εργασία ζει και βασιλεύει, οι συντάξεις – μετά από «σκληρή» διαπραγμάτευση – θα μειωθούν κι άλλο, η ανεργία παραμένει στο 25% με αυτή των νέων κοντά στο 50%, οι επιχειρήσεις συνεχίζουν να ρίχνουν μαύρη πέτρα πίσω τους και αν γυρνούν την πλάτη στην Ελλάδα, το ελληνικό χρηματιστήριο έχει απαξιωθεί εντελώς, τα capital controls συνεχίζουν να καθορίζουν τη ζωή μας και οι σημαίες του ΣΥΡΙΖΑ καίγονται .

Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι αντιμέτωπη και με την τεράστια κρίση του προσφυγικού, όπου χιλιάδες πρόσφυγες/μετανάστες διασχίζουν το Αιγαίο για να φτάσουν στις ελληνικές ακτές και με τις απειλές εξόδου από την ζώνη Σένγκεν, ενώ μέσα σε όλη αυτήν την «εκρηκτική» ατμόσφαιρα θέλει να πείσει τους δανειστές για λιγότερο σκληρές μεταρρυθμίσεις, ενώ έχει δεσμευτεί ήδη από το καλοκαίρι ότι θα εφαρμόσει συγκεκριμένα ( σε ευρώ ) μέτρα. 

Τέτοιες μέρες, αρχές Φεβρουαρίου του 2010, ο Γιώργος Παπανδρέου, έχοντας μόλις επιστρέψει από το «ιστορικό» Νταβός – το φόρουμ από όπου ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για το πρώτο μνημόνιο – προανήγγελλε σε ένα δραματικό διάγγελμα για την οικονομία, έκτακτα μέτρα για «να σταματήσει η πορεία της χώρας προς το γκρεμό»: Φόρος στα καύσιμα, «πάγωμα» των μισθών στο δημόσιο, «ψαλίδι» 10% στα επιδόματα του δημοσίου, μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού με αύξηση των ορίων ηλικίας και νέο φορολογικό νομοσχέδιο. 

Τότε, ο Γιώργος Παπανδρέου έλεγε «θα στείλουμε ένα σημαντικό μήνυμα στις διεθνείς αγορές αλλά και στον ελληνικό λαό ότι δημιουργούμε ένα σύστημα όπου τα ευρώ τους δεν θα πηγαίνουν σε μια μαύρη τρύπα, σε διαφθορά, πελατειακές σχέσεις, αλλά θα χρησιμοποιούνται για να ενδυναμωθούν οι προσπάθειες ενίσχυσης των επενδύσεων σε τομείς ανάπτυξης και, βεβαίως, όλα αυτά με κοινωνική δικαιοσύνη».

Δυστυχώς, αυτή την «κοινωνική δικαιοσύνη» δεν την έχουμε δει ακόμη. Για κοινωνική δικαιοσύνη μιλά και ο Αλέξης Τσίπρας. Και όλοι θυμόμαστε τη συνέχεια του Φεβρουαρίου του 2010, με το ξέσπασμα των μεγάλων αντιδράσεων και τις διαδηλώσεις που κορυφώθηκαν στην πιο μαζική απεργία που έχει γίνει στην Ελλάδα – εκείνης του ογκώδους συλλαλητηρίου της 5ης Μαΐου με την  τραγική κατάληξη…

Ο Αλέξης Τσίπρας ξεκινώντας την ομιλία τον Δεκέμβριο του 2014 με την οποία και εγκαινίασε την προεκλογική περίοδο, μετά την άκαρπη τρίτη ψηφοφορία για την προεδρική εκλογή και την προκήρυξη πρόωρων εκλογών για τις 25 Ιανουαρίου, τόνισε ότι βρισκόμαστε στην «αρχή του τέλους ενός καθεστώτος τρόμου». Και μετά ήρθαμε ένα βήμα πριν τοGrexit και τώρα το Grexit επανέρχεται σιγά-σιγά πακέτο με την απειλή εξόδου από τη Σένγκεν. Και φυσικά ζούμε με τον τρόμο της μείωσης των συντάξεων και της νέας αύξησης των φόρων. «Τέλος», δεν το λες…

Όπως σημειώνει και ο Economist «οι προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις είδαν ότι, προσπαθώντας να εφαρμόσουν σκληρά αλλά απαραίτητα μέτρα, είναι ένας πολύ καλός τρόπος να οδηγηθούν οι ίδιες σε κατάρρευση και ο κ. Τσίπρας πολύ πιθανόν να τις ακολουθήσει»…. 

«Η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα» (Καρλ Μαρξ).

Facebook Comments