Έστω ότι θέλεις να αναιρέσεις την οικουμενικά συμφωνημένη εδώ και 24 χρόνια «γραμμή» της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, να μην αποδεχτεί την ονομασία «Μακεδονία» για τα Σκόπια. Δικαίωμά σου είναι, όπως δικαίωμά σου είναι να διορίζεις τους Καρανίκες, να κλείνεις τις τράπεζες, να αφήνεις αβοήθητους τους μετανάστες τη στιγμή που τους καλείς να έρθουν, να μην αγανγνωρίζεις την ποντιακή γενοκτονία, να προσπαθείς να φιμώσεις τα κανάλια, να απειλείς τους εταίρους σου ότι θα γεμίσουν τζιχαντιστές κ.ο.κ.

Παρά το ότι είναι λοιπόν δικαίωμά σου να καταστρέψεις μια πάγια θέση της ελληνικής διπλωματίας που ξεπερνούσε κόμματα, πρόσωπα κι ιδεολογίες (όπως ακριβώς τα περισότερα «εθνικά θέματα»), οφείλεις να το κάνεις σωστά. Κι όταν λέμε σωστά, εννοούμε καθαρά, με επίγνωση του ότι αναθεωρείς αυτή την πάγια θέση και ότι πλέον το ζήτημα της ονομασίας δεν αποτελεί για σένα ένα ζήτημα προς επίλυση. Γιατί αν σε μια διαφωνία μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και της ΠΓΔΜ για την ονομασία της τελευταίας, ο Υπουργός της Ελληνικής Δημοκρατίας την αναφέρει με το όνομα που αυτή επιθυμεί, προφανώς ΔΕΝ υφίσταται διαφορά.

Στην εξωτερική πολιτική, κάθε δημόσια δήλωση και κάθε κίνηση μετράει. Δεσμεύει οριζόντια τη χώρα (ανεξαρτήτως κυβέρνησης, καθώς η εξωτερική πολιτική έχει συνέχεια) και κάθετα την κυβέρνηση (δηλαδή ΟΛΑ τα μέλη της). Παρόμοια κουβέντα είχαμε και στο παράδειγμα του Φίλη, ο οποίος, γελοίος ων, είπε ότι δεν αναγνωρίζει την ποντιακή γενοκτονιά προσωπικά, αλλά ότι την υποστηρίζει σαν Υπουργός! Οι άνθρωποι αυτοί, μέσα σε ένα κυκεώνα ασχετοσύνης, ιδεοληψίας και απειρίας, έχουν κάνει τους διεθνολόγους να πεθαίνουν από τα γέλια και τις γειτονικές χώρες να επενδύουν στην παραμονή του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Τέτοια ευκαιρία απόλυτης επικράτησης σε κάθε διαφορά με την Ελλάδα, θα είχαν μόνο αν διόριζαν δοτή κυβέρνηση δικών τους υπηκόων.

Με τα υπάρχοντα λοιπόν δεδομένα, οι επιλογές του Αλέξη Τσίπρα είναι δύο:

α) παραδέχεται αντρίκεια ότι ως κομμουνιστής δεν αντιλαμβάνεται την «εθνική υστερία» γύρνω από το όνομα των Σκοπίων. Ακολούθως, ξεκλειδώνει το «βέτο» του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών της 13ης Απριλίου του 1992 και διαπραγματεύεται το όνομα με πιθανά ανταλλάγματα, καθιστώντας τα Σκόπια ισότιμο συνομιλητή, ιδίως κατόπιν της αξιολύπητης κατάστασης στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα εξαιτίας του μεταναστευτικού. Κοινώς, παρακαλάει για άνοιγμα των συνόρων ως αντάλλαγμα του ονόματος της Μακεδονίας.

β) Επιμένει στο ότι η εθνική θέση της Ελλάδας είναι η μη αναφορά της λέξης «Μακεδονία» στην ονομασία της γείτονος. Ακολούθως, ζητά την παραίτηση του Υπουργού κ. Μουζάλα, για να δείξει ευθύς ότι η απόκλιση από τις κόκκινες γραμμές της εξωτερικής πολιτικής δεν βρίσκει σε καμία περίπτωση ευήκοα ώτα εντός της κυβέρνησης.

Υπάρχει και μια τρίτη εκδοχή, αυτή του απατεώνα (όπως τότε που θα μέναμε στο Ευρώ χωρίς Μνημόνιο): να διατηρήσει και τον Υπουργό που λέει τα Σκόπια «Μακεδονία» και την εθνική γραμμή ενάντια στη χρήση της ονομασίας «Μακεδονία» για τα Σκόπια. Μια τακτική που αφενός δεν εξασφαλίζει τα (όποια) ανταλλάγματα της πρώτης λύσης, αφετέρου καθιστά την παραδοσιακή θέση της Ελλάδας αυτοαναιρούμενη από την ίδια της την κυβέρνηση, άρα ασόβαρη. Κοινώς, η λύση του απατεώνα, ένας μάλλον τιμητικός τίτλος για τον Αλέξη Τσίπρα, είναι μακράν η επικινδυνότερη για τα ελληνικά συμφέροντα. Συνιστά βιασμό της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής.

Ο αντίκτυπος όλων αυτών θα φανεί τα επόμενα χρόνια. Το βάρος των εθνικών θεμάτων το σέρνεις για δεκαετίες και πολλές φορές είναι μη αναστρέψιμο. Τη στιγμή που μιλάμε, τουρκικές δυνάμεις αλωνίζουν σε ελληνικά χωρικά ύδατα στο Αιγαίο ως «παρατηρητές» της συμφωνίας για τις μεταναστευτικές ροές, δημιουργώντας την αίσθηση της συνιδιοκτησίας του Αιγαίου. Παράλληλα, τα Σκόπια έχουν αναγνώριση του ονόματος «Μακεδονία» από μέλος της ελληνικής κυβέρνησης. Λίγο πιο βόρεια, ένα ολόκληρο πλέγμα σχέσεων συνυφαίνεται μεταξύ ερυρωπαϊκών χωρών χωρίς καμία μέριμνα και κανένα ενδιαφέρον για την Ελλάδα. Κι όταν για να σε παίρνουν στα σοβαρά αναγκάζεσαι να επικαλείσαι την «ευρωπαϊκή αλληλεγγυή» κι όχι την ισχύ σου, τότε έχεις ήδη μετατραπεί σε έναν διεθνή ζητιάνο του οποίου η επιβίωση εξαρτάται από την έξωθεν ελεημοσύνη. Και ακόμη, δεν έχουμε δει τίποτα.

*Τα αποτελέσματα του ΣΥΡΙΖΑ στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, στις εθνικές εκλογές Σεπτεμβρίου 2015*

Facebook Comments