Φως, από γη μακρινή, απ’το χάρτη σβηστή μα που τόσο βαθιά μιλάει στην ψυχή για πάντα θα’ναι εκεί…

Άνοιξαν φτερά, σε πήραν οι αγγέλοι μακρυά 

Ποτάμι που κυλάει η μοναξιά

Να θυμάσαι, μην ξεχνάς…

Δεν μαθαίνουμε την ιστορία μας για να υπερηφανευόμαστε για το παρελθόν, αλλά για να μπορούμε να αντιμετωπίσουμε καλύτερα το μέλλον… Σε μια κρίσιμη ιστορική συγκυρία για την Ελλάδα, η οποία εγκλωβίζεται ανάμεσα στις συμπληγάδες του προσφυγικού αλλά και της οικονομικής κρίσης, η γνώση της ιστορίας του παρελθόντος είναι καθοριστική…

Όλα μοιάζουν να ξαναζωντανεύουν μπροστά στα μάτια μου…Εικόνες σκληρές από τη Μικρασιατική Καταστροφή αναβιώνουν μνήμες σκοτεινές… Τα πάντα γύρω μου παίρνουν φωτιά… Η σκηνή είναι γεμάτη από μαυροφορεμένες γυναίκες που τρέχουν τρομαγμένες να σωθούν από τις δυνατές φλόγες… Ανάμεσά τους διακρίνω τη Φιλιώ, φοβισμένη μα περήφανη να εμψυχώνει το πανικοβλημένο πλήθος προς τη θάλασσα… Το βαπόρι σαλπάρει και οι γυναίκες τραγουδούν…

Στο ‘πα και στο ξαναλέω

στο γιαλό μην κατεβείς

κι ο γιαλός κάνει φουρτούνα

και σε πάρει και διαβείς…

 

Ξαφνικά όλα σβήνουν από μπροστά μου… “Ο προορισμός σας βρίσκεται στα αριστερά”. Η αυστηρή φωνή του navigator με επαναφέρει στην πραγματικότητα… Στο νεοκλασικό με τον αριθμό 23 με περιμένει η καλεσμένη μου κι η αγωνία μου κορυφώνεται όσο ανεβαίνω με το ασανσέρ στον 5Ο… Χτυπώ το κουδούνι και η πόρτα ανοίγει. Η Μιμή Ντενίση με περιμένει πίνοντας τον καφέ της στο καθιστικό. Μια αρχόντισσα, σαν τη Φιλιώ στην παράσταση «Σμύρνη μου, αγαπημένη»… 

Η ηθοποιός, σκηνοθέτις και συγγραφέας, σε μια αποκλειστική συνέντευξη στο marketnews.gr, κάνει έναν απολογισμό εφ’όλης της ύλης για την πολυσυζητημένη «Σμύρνη μου, αγαπημένη» στο «Θέατρον» του Ελληνικού Κόσμου και εξομολογείται τα αισθήματά της για τη Σμύρνη και τον ελληνισμό της. Περήφανη για την ελληνική καταγωγή της, μιλά για τη γενοκτονία των Ποντίων αλλά και για τα πολιτικά λάθη του παρελθόντος και του παρόντος… 

 

 

 

 

Facebook Comments