Η οικονομία λειτουργεί μέσα από ένα περίπλοκο σύνολο κανόνων και αρχών. Περίπλοκες μεταβλητές εμπλέκονται μεταξύ τους και η εύρεση του καταλληλότερου σημείου ισορροπίας δεν είναι ποτέ εύκολη, καθώς ακόμα και αν μια οικονομία βρει αυτό το σημείο, τότε θα πρέπει να το τοποθετήσει μεταξύ άλλων σημείων διαφορετικών οικονομιών. Κάπως έτσι διαμορφώνονται ισχυρές οικονομίες, επιτυχημένες πολιτικές αποτελεσματικές στρατηγικές. Ωστόσο, όλα τα παραπάνω καταλήγουν πάντοτε σε τρεις πολύ βασικές αρχές. Όλες οι οικονομικές θεωρίες και όλες οι οικονομικές πολιτικές, διαρθρώνονται με στόχο να οδηγήσουν στην επίτευξη του υψηλότερου βαθμού “εμπιστοσύνης”. Καταναλωτική εμπιστοσύνη, επιχειρηματική εμπιστοσύνη, επενδυτική εμπιστοσύνη. 

Για να λειτουργήσει μια οικονομία, πόσο μάλιστα για να ξεκολλήσει από το βάλτο η ελληνική οικονομία, αυτές οι μεταβλητές θα πρέπει να βελτιωθούν σημαντικά και να αποκτήσουν μια σταθερά ανοδική τροχιά. Ωστόσο, αυτό είναι πολύ δύσκολο καθώς η ελληνική οικονομία δεν έχει βρει τη σωστή στρατηγική που θα ενεργοποιήσει όλους τους απαραίτητους συντελεστές, με στόχο την επίτευξη της ανάπτυξης και της παραγωγής πλούτου. 

Η αλήθεια είναι ότι τα όσα διαδραματίζονται στη χώρα μας, σε κάθε επίπεδο, κάθε άλλο παρά δίνουν ώθηση προς την επίτευξη του βέλτιστου αποτελέσματος. Η πολιτική είναι η κεφαλή των προβλημάτων. Δεν εννοώ Κόμμα και κυβέρνηση. Εννοώ πολιτική στρατηγική. Η πολιτική στρατηγική των τελευταίων ετών, οδήγησε στη συρρίκνωση της ελληνικής οικονομίας, στη μετεγκαταστασή της στις περιοχές των Βαλκανίων, στη συρρίκνωση του βιοτικού επιπέδου, στην απώλεια της ανταγωνιστικότητας και στην έξοδο από τη χώρα, πολύτιμου κεφαλαίου ανθρώπινου και χρηματικού. Όλα αυτά προσπάθησαν να καλυφθούν με τον υπερδανεισμό. Όταν έσκασε και η φούσκα του δανεισμού, αποκαλύφθηκε ποιοι είχαν πραγματικά επιχειρηματικές ικανότητες και ποιοι πραγματικά είχαν επιχειρήσεις που παρήγαγαν πλούτο. Οι υπόλοιποι εξαφανίστηκαν φορτώνοντας με χρέη τράπεζες και κράτος. 

Η παντελής έλλειψη οικονομικής στρατηγικής, διαχρονικά οδηγεί σε ένα πολύ χαμηλό ποσοστό επιχειρηματικής εμπιστοσύνης. Οι επιχειρηματίες αρνούνται να επενδύσουν καθώς το οικονομικό μέλλον γίνεται διαρκώς αβέβαιο. Και όταν το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζει και η Αμερική, η Ελλάδα δε θα μπορούσε να ξεφύγει. Όταν όμως είσαι χρόνια σε ύφεση, αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα. Άρα, η Ελλάδα θα πρέπει να κάνει άλματα προς τα εμπρός. Να τολμήσει, να μεταρρυθμίσει ουσιαστικά, να καινοτομήσει, να εισπράξει σωστά, να φορολογήσει σωστά, να πληρώσει τακτικά και να πείσει τον πολίτη να φερθεί σωστά και υπεύθυνα. Διαφορετικά, επενδύσεις δεν θα έρθουν. Οι μεγάλες επενδύσεις δεν πάνε εκεί που υπάρχει μια άρνηση προόδου. Πάνε εκεί που βλέπουν ότι συντελούνται σωστά βήματα. Πάνε Εμιράτα, Ασία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Αλβανία, Τουρκία, Τσεχία, Σλοβακία. Ναι εκεί που κάποτε άκουγες και έλεγες: Οι κακόμοιροι, τι τραβάνε κι αυτοί… 

Όλα αυτά μεταφέρονται και στις αγορές οι οποίες, μαζί με τις τράπεζες, είναι ο μοχλός μεταφοράς και πολλαπλασιασμού του χρήματος, ώστε να υπάρξει ανάπτυξη. Τράπεζες και χρηματιστήριο δημιουργούν προσφορά και ζήτηση. Οι τράπεζες είναι “νεκρές”, το χρηματιστήριο “πεθαμένο” και αδιάφορο και οι αγορές χρήματος κλειστές για την Ελλάδα. Σοβαρές επενδυτικές εισροές κεφαλαίων δεν εισέρχονται στη χώρα και επειδή το χρήμα είναι σαν συγκοινωνούντα δοχεία, διοχετεύεται στις παραδιπλανές χώρες, μερικές από τις οποίες αναφέρω παραπάνω. Αρκούν μόνο μερικά δημοσιεύματα για να αντιληφθεί κανείς αν η Ελλάδα εξάγει “ανάπτυξη” και φυσικά αρκεί μια κουβέντα με ανθρώπους που κινούνται στους χώρους της οικονομίας για να διαπιστωθεί το μέγεθος του προβλήματος. 

Οι πολίτες έχουν το δικό τους μερίδιο ευθύνης, το οποίο και θα πρέπει να μάθουν να αποδέχονται και όχι να το απορρίπτουν γιατί το ευκολότερο είναι να κατηγορήσουμε μια κυβέρνηση, μια Αρχή, μια Επιτροπή. Ο Έλληνας ζει σε αυτή τη χώρα, με αυτούς τους κανόνες και θα πρέπει να προχωρήσει με στόχο το μέλλον. Αν η φορολογία είναι δυσβάστακτη, αυτή δεν ήρθε από τον ουρανό. Όλοι φωνάζουν για τη φορολογία (δικαίως, αλλά χωρίς νόημα) και αν δούμε στα ποσοστά των κομμάτων που έχουν τη χαμηλή φορολογία στρατηγική τους επιλογή, τότε τα κόμματα αυτά μετά βίας παίρνουν το 1,0%. Άρα ο ίδιος ο Έλληνας στην πλειοψηφία του, απορρίπτει στην πράξη αυτό που στο μυαλό του θεωρεί σωστό. Τα προηγούμενα χρόνια υψηλή δεν ήταν η φορολογία; Γιατί δεν αποτελούσε μορφή διαμαρτυρίας; Ανατρέξτε παραπάνω και θα βρείτε την απάντηση. Η άλλη απάντηση, αφορά σε απόχρωση του χρήματος.

Αλλά και το σημερινό περιβάλλον είναι σαθρό και μίζερο. Ανοίγεις την τηλεόραση, το internet, την εφημερίδα, μιλάς με το γείτονα, τη μάνα σου, τον πατέρα σου και το μόνο που ακούς είναι: τι θα πληρώσεις, σε πόσες δόσεις, πόσο αυξημένο, πόση ΔΕΗ, πόσο μειώθηκε η σύνταξη, ο μισθός. Ναι,  είναι μια πραγματικότητα και μάλιστα θλιβερή. Αλλά όλοι μας, με πρωταγωνιστές τα Media λόγω της επιρροής που ασκούν, θα πρέπει να μην επιτρέψουμε στον μακροχρόνιο αρνητισμό να μη μας καταλάβει. Ο πολίτης δεν έχει μόνο να πληρώσει. Έχει και χρήματα τα οποία σήμερα, περισσότερο από ποτέ, θα πρέπει να αξιοποιήσει. Δεν οφείλει μόνο να ξέρει σε πόσες δόσεις πληρώνει εκείνο και σε πόσες το άλλο, αλλά και ποια εναλλακτική επενδυτική επιλογή μπορεί και πρέπει να κάνει. 

Θα πρέπει λοιπόν όλοι όσοι έχουν μεγάλη επιρροή στο πλήθος, να αλλάξουν την ατζέντα της καθημερινότητας. Θα πρέπει να ενδιαφερθεί ο πολίτης και για το πως μπορεί να αξιοποιήσει καλύτερα τα χρήματα που έχει. Πως τα χρήματα που έχει μπορούν να του αποφέρουν έσοδα σε μια περίοδο που οι τραπεζικές καταθέσεις δίνουν μηδενικό επιτόκιο. Θα πρέπει να μάθει πως μπορεί να αξιοποιήσει τα χρήματά του και να κερδίσει από αυτά. Τα “έτοιμα” χρήματα μπορούν να παράξουν το εισόδημα που έχει χαθεί από άλλες πρωτογενείς πηγές. 

Το να αξιοποιήσει κάποιος τα χρήματά του δεν είναι χρηματιστήριο και δεν είναι τζόγος. Είναι συνειδητή επιλογή την οποία κάθε πολίτης θα πρέπει να εξετάσει. Ανέφερα παραπάνω, ότι σε αυτό το περιβάλλον ζούμε. Δεν υπάρχουν μόνο προβλήματα αλλά και ευκαιρίες. Και αυτές πρέπει να μας τις υποδεικνύουν και να τις εκμεταλλευόμαστε. Γιατί έτσι θα αλλάξει και η καταναλωτική εμπιστοσύνη που είναι ουσιώδους σημασία για την ανόρθωση της ελληνικής οικονομίας. Αν δεν υπάρχει κατανάλωση, δεν υπάρχει παραγωγή, δεν υπάρχει ανάπτυξη. Και δεδομένου ότι οι πρωτογενείς πηγές εισοδήματος μειώνονται, θα πρέπει να στραφούμε στις δευτερογενείς πηγές εισοδήματος και να τις κάνουμε να παράξουν αξία.

Facebook Comments