– Αίσχος οι συνθήκες. Σε μια περίπτωση έξι άνθρωποι, άνδρες και γυναίκες, πεταμένοι ο ένας πάνω στον άλλον για 66 ώρες. Με ράντζα και ελλιπή εξαερισμό σε 50 τμ αίθουσα κτηρίου γραφείων. Χωρίς τη δυνατότητα για μπάνιο, άσκηση ή καλή διατροφή. Στο hot spot της ΓΓΕ επικράτησαν τιμωρητικές, εξευτελιστικές συνθήκες. Εννοείται, πως οι διοργανωτές, μικροπρεπείς μέχρι κόκκαλο, δεν θα διανοούνταν να κάνουν κάτι παρόμοιο σε ξένους επιχειρηματίες. Στους εδώ,  όμως, επιτρέπεται. Διότι η δικτατορία του μετα-καπιταλιστικού προλεταριάτου έτσι «ξηγιέται» στο κεφάλαιο του τόπου. Τα ξενοδοχεία είναι για τις υπουργάρες και τους συμβούλους, όχι για διαγωνισμούς κύρους. Οι εμπνευστές και εκτελεστές της διαδικασίας έδειξαν την αισθητική και πολιτισμική καταγωγή τους. Έδρασαν σαν κράτος αυταρχικό.

– Κλείνoυν επιχειρήσεις. Απολύεται κόσμος. Ο φαρισαϊσμός των αντιμνημονιακών ψευταράδων, που διερρήγνυαν ιμάτια για τους εργαζομένους της ΕΡΤ, προκαλεί τώρα αηδία. Οι χιλιάδες των αυριανών ανέργων τους προσπερνούν απαρατήρητες, σαν παράπλευρη απώλεια στον πόλεμο για τον έλεγχο των μέσων. Ορισμένοι γίνονται και είρωνες, χαιρέκακοι. Η ΕΣΗΕΑ είναι ανέκδοτο. Από τη στιγμή του μαύρου, όλοι τότε είχαμε αυτομάτως υποχρεωθεί σε απεργία. Πρόκειται, προφανώς, περί συντεχνίας. Το πλήγμα σε μία βιομηχανία γίνεται επιλογή, όταν αυτή δεν τους είναι αρεστή και χρήσιμη. Διαμέσου των πόρων και των υπηρεσιών εξασφαλίζονται οι ημέτεροι και το τοπίο αναδιατάσσεται. Από τη μία μαφιόζικο. Από την άλλη το κράτος συμπεριφέρεται στην αγορά των ΜΜΕ με τρόπο συγκεντρωτικό στο όριο του ολοκληρωτισμού.

– Πρόκειται και για την πρώτη ήττα – εξαιρουμένου, ίσως, του εκλογικού νόμου. Κάτι δεν τους πήγε όπως το είχαν προγραμματίσει. Κρίνοντας από τα ποσά που καταβλήθηκαν στο τέλος, οικονομικά ο ΣΚΑΪ θα μπορούσε να έχει βρεθεί χωρίς πλεονέκτημα. Το πόκερ του Κιμπουρόπουλου τους το χάλασε, όμως. Ο Αλαφούζος πήρε εκτός έδρας διπλό κι αυτό συνιστά στρατηγικό πλήγμα στον σχεδιασμό, που ήθελε να τελειώνουμε με το MEGA και τον ΣΚΑΪ πακέτο. Λόγω του δηλωμένου στίγματος του ΣΚΑΪ, έχουμε συγχρόνως την πρώτη αστική νίκη τα τελευταία δύο χρόνια. Σε όσους διερωτηθούν, δε, τι σημαίνει «αστική», υπενθυμίζεται πως κυβερνά ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Ορισμένοι εκεί μέσα δηλώνουν κομμουνιστές. Και εσχάτως φέρονται πολύ κομμουνιστικά, πράγματι.

– Ο Σαμαράς έπεσε από το μαύρο στην ΕΡΤ. Εκεί έχασε τον – αξιοθρήνητο, πολιτικά, εφόσον επαναπροσεγγίζει τον ΣΥΡΙΖΑ – Κουβέλη. Εκεί απώλεσε τον δημοσιογραφικό κόσμο σε μεγάλο του μέρος και μαζί το αναλογούν κομμάτι της κοινής γνώμης. Το μένος τώρα στρέφεται στον Αλέξη από πάσα κατεύθυνση, με κάθε μέσο και δικαίως. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τον ισοπεδώνουν. Θα προλάβει να στήσει το δικό του σύστημα πριν διαβρωθεί από την κριτική και τη χλεύη που γιγαντώνονται; Υπάρχει περίπτωση το δεύτερο μαύρο να ρίξει τον Τσίπρα; Μάλλον, όχι. Το ένστικτό του, να κρατιέται στην εξουσία, έχει αποδειχθεί άκαμπτο. Αυτός ο διαγωνισμός-σταλινικό πτυελοδοχείο, όμως, τον ξεγυμνώνει με τρόπο πολύ ενοχλητικό. Εικάζεται πλέον, βάσιμα, πως είναι από καθαρή ζήλεια, που δεν τον στηρίζει το ΚΚΕ.

ΥΓ – Βγάζει κανείς το καπέλο στη διοργάνωση για ένα και μόνο πράγμα: Τη στεγανότητα της διαδικασίας. Όλες οι «πληροφορίες» αποδείχθηκαν άνθρακες και η διάδοσή τους βαρύνει τα μέσα που τις αναπαρήγαγαν. Οι σύντροφοι ήταν μπετόν αρμέ και δεν πέρασε κουνούπι. Το μπλοκ της ΓΓΕ περιφρουρήθηκε άψογα.

Facebook Comments