Εβδομάδα μεγάλων σκηνοθετών !! Και Zhang Yimou και Almodovar και Ozon !! Καλή κινηματογραφική εβδομάδα !!


GUI LAI/Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ      2.5/5
Σκηνοθεσία : Yimou Zhang
Πρωταγωνιστούν : Li Gong, Daoming Chen, Huiwen Chang

O Lu ( Chen) και η Feng ( Gong) είναι ένα αγαπημένο ζευγάρι το οποίο όμως χωρίζει βίαια όταν κατά τη διάρκεια της Πολιτιστικής Επανάστασης ο Lu συλλαμβάνεται και στέλνεται ως πολιτικός κρατούμενος σε στρατόπεδο εργασίας. Όταν η επιστρέφει, η Feng δεν τον θυμάται πια…..

Πριν καταπιαστεί με τις περιπέτειες – τις οποίες έκανε πολύ καλά – ο Yimou, είχε επικεντρωθεί στα μελοδράματα , συνήθως με πολιτικό περιεχόμενο , και σε αυτά επιστρέφει με αυτό το φιλμ, το οποίο είναι πολύ καλό χωρίς πάντως να φτάνει στο επίπεδο του ΣΗΚΩΣΕ ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΦΑΝΑΡΙΑ. Βασίζεται σε ένα πολύ γνωστό στην Κίνα βιβλίο του Geling Yan αν και ο Yimou έχει “λειάνει” πάρα πολύ τις “πολιτικές” γωνίες. Αν το δεις καθαρά σε συμβολικό επίπεδο, σαν μετατραυματική αλληγορία, λειτουργεί πολύ καλά. Μια κοινωνία που θέλει να απαγκιστρωθεί από μια περίοδο της ιστορίας που τη γεμίζει ενοχές. Σαν ιστορία όμως, για να την πιστέψεις θέλει μεγάλη ανοχή και λογικά άλματα. Ο Yimou εγκαταλείπει τα φανταχτερά χρώματα και την αγάπη του για την συνεχή κίνηση και υιοθετεί έναν πολύ πιο σοβαρό, μελαγχολικό τόνο. Και είναι η δεξιοτεχνία του που όχι μόνο δεν σε κάνει να γελάς με αυτό που βλέπεις, αλλά σιγά σιγά να συμπάσχεις. Εξαιρετικές ερμηνείες από το πρωταγωνιστικό ζεύγος, όχι τόσο πειστική η μικρούλα Chang. Μια καλοδεχούμενη επιστροφή σε γνώριμα λημέρια για τον Κινέζο μαέστρο…

JULIETA     2.5/5
Σκηνοθεσία : Pedro Almodovar
Πρωταγωνιστούν : Adriana Ugarte, Rossy de Palma, Michelle Jenner

Μετά από μια τυχαία συνάντηση , μια πονεμένη γυναίκα αποφασίζει να βάλει σε τάξη την ζωή της και να διορθώσει τη σχέση της με την αποξενωμένη κόρη της.

Στην 20η του ταινία ο Almodovar, επιστρέφει στο αγαπημένο του θέμα , τη γυναίκα διατηρώντας όμως την αίσθηση του μυστηρίου των τελευταίων του ταινιών που δεν είχαν το ωραί φύλο στο επίκεντρο τους . Στην ουσία έχει πάρει 3 μικρές ιστορίες της Καναδής βραβευμένης με Νόμπελ συγγραφέως Alice Munro και τις έχει συρράψει σε μια μεγάλου μήκους ταινία, μια ωδή στη θλίψη στο όριο του κιτς και του μελό ενίοτε, με Χιτσκοκικά και noir στοιχεία. Και μπορεί οι ραφές να φαίνονται ειδικά στην αφήγηση αλλά όλα τα χαρακτηριστικά του Amoldovar που του έχουν δώσει το δικό του στίγμα είναι εδώ. Τα έντονα χρώματα, οι υπαινιγμοί και οι δηλώσεις μέσω της τέχνης, η Μαδρίτη. Θα έβαζα και το καλοφτιαγμένο σενάριο αλλά εδώ φλερτάρει λίγο με τη μοντέρνα σαπουνέπερα. Πολύ καλές ερμηνείες ειδικά από Ugarte και Suarez , εξαιρετικά κοστούμια και ωραία φωτογραφία και ο Almodovar ξανά σε γνώριμα νερά…

FRANTZ    2.5/5
Σκηνοθεσία : Francois Ozon
Πρωταγωνιστούν : Pierre Niney, Paula Beer, Ernst Stotzner

Στο μεταπολεμικό Παρίσι, νεαρή Γερμανίδα που θρηνεί για τον χαμό του αρραβωνιαστικού της, συναντά έναν Γάλλο ο οποίος επισκέπτεται τον τάφο του για να αφήσει λουλούδια….

O γεμάτος ιδέες Γάλλος δημιουργός επιστρέφει με ένα ασπρόμαυρο ρομάντζο, ένα χαλαρό remake του Broken Lullaby του Ernst Lubitsch κάνοντας αφού κάνει  καίριες αλλαγές στο σενάριο ( δεν λέω άλλα υπό το φόβο του spoiler). Ένα πάντρεμα του κλίματος μετά το Β παγκόσμιο πόλεμο και τις Γερμανο-Γαλλικές εντάσεις σε επίπεδο κρατών με τα αισθήματα της ενοχής και της θλίψης σε επίπεδο ατόμων. Που σαν ιδέα είναι ωραία αλλά στην πράξη πάσχει. Ειδικά το πρώτο κομμάτι που τα Γερμανικά κυριαρχούν , νιώθεις πολλές φορές ότι βλέπεις κάτι σε λάθος γλώσσα (ρομάντζο στα γερμανικά ρε Φρανσουά;), το επίπεδο της παραγωγής είναι ανεπαρκές για να δώσει το πνεύμα της εποχής ενώ για μένα δεν λειτουργεί και το ασπρόμαυρο τόσο καλά όσο ο Ozon θα είχε στο μυαλό του ( το γυρίζει σε χρώμα για κάποιες σκηνές κλειδιά οι οποίες είναι τόσο καλές που μόλις ξαναγυρίζει σε ασπρόμαυρο, σε “πονά” η καρδιά σου. Μόλις η δράση μεταφέρεται στη Γαλλία και ο Ozon βρίσκεται στο στοιχείο του, τα πάντα λύνονται ως δια μαγείας και απολαμβάνεις αυτό που βλέπεις. Στο σημείο αυτό γίνονται και οι “ομορφιές” σε σχέση με το αρχικό υλικό και αυτό δεν είναι τυχαίο. Τον προδίδουν όμως οι ερμηνείες, ο Niney είναι πολύ καλός για να παίξει έναν σχετικά μονοδιάστατο ρόλο και η Beer όχι τόσο καλή ( ακόμη, είναι ραγδαία ανερχόμενη στη Γερμανία ) για να υποδύεται έναν τόσο πολύπλοκο ρόλο. Σπάνια λοιπόν οι αλλαγές στα συναισθήματα και στη δυναμική μεταξύ των χαρακτήρων γίνονται πιστευτοί. Δεν συγκαταλέγεται ούτε στα καλύτερα του αλλά ούτε και στα χειρότερα του…

PETES DRAGON/ ΠΗΤ ΚΑΙ Ο ΔΡΑΚΟΣ ΤΟΥ   2/5
Σκηνοθεσία : David Lowery
Πρωταγωνιστούν : Robert Redford, Bryce Dallas Howard, Oakes Fegley, Wes Bentley, Karl Urban

Οι περιπέτειες του μικρού Πητ και του καλύτερου του φίλου, που τυχαίνει να είναι ένας….δράκος οι οποίοι ζουν σε ένα δάσος μακριά από τον πολιτισμό.

Remake από την Disney παλιότερης ταινίας, του 1977 όμως ο Lowery έχει εξαφανίσει τα στοιχεία μιούζικαλ και έχει μετριάσει το κωμικό στοιχείο αλλά και το γλυκανάλατο σε μια προσπάθεια για μια πιο “σοβαρή” οικογενειακή ταινία για τη φιλία , τις οικογενειακές αξίες φυσικά αλλά και την απώλεια. Χωρίς να σημαίνει ότι δεν έχει χαρακτήρα, ότι δεν είναι γλυκό, ίσα ίσα. Μου έκανε εντύπωση που ο σκηνοθέτης κατά τη διάρκεια της επανένταξης του μικρού ήρωα στον “πολιτισμό” δεν μένει στο εύκολο στήνοντας 5 αστείες σκηνές αλλά δίνει έμφαση στην εσωτερική πάλη του Pete ανάμεσα στο δάσος και στην πόλη. Καλές ερμηνείες – ξεχωρίζει ο μικρός Fegley όπως ήταν αναμενόμενο – υψηλού επιπέδου οπτικά εφέ . Κακογραμμένος ο ρόλος του “κακού” της υπόθεσης (Urban) αλλά και γενικά το σενάριο δεν είναι κάτι το φοβερό για να σου κρατήσει το ενδιαφέρον. Όπως και η μορφή που επέλεξαν οι δημιουργοί για το δράκο καθώς σου δίνει την αίσθηση περισσότερο ενός τεράστιου τριχωτού αξιαγάπητου κατοικίδιου που παρ όλα αυτά όλοι στην ταινία φοβούνται ή θέλουν να το πιάσουν…

BELGICA   1.5/5
Σκηνοθεσία : Felix van Groeningen
Πρωταγωνιστούν : Stef Aerts, Tom Vermeir, Stefaan de Winter

Δυο αδέλφια – εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους – μετατρέπουν το μπαράκι τους, την Belgica, στο hot spot της πόλης…

Πόσο sex, drugs and rock n roll να αντέξεις σε μια ταινία; Πρέπει να σου λέει και κάτι άλλο , να έχει μια κατεύθυνση. Εδώ δεν υπάρχει με αποτέλεσμα οποτεδήποτε ένα από τα τρία προαναφερθέντα στοιχεία να μην υπάρχει στην οθόνη, να χάνεται και το ενδιαφέρον. Γιαυτό και χρειάζεται και υπομονή μέχρι να τελειώσει γιατί είναι και αρκετά μεγάλης διάρκειας, που υπερβαίνει τις 2 ώρες καθώς δεν συμβαίνει και κάτι φοβερό πέρα από τα γνωστά στο πλαίσιο μιας σχέσης οικογενειακής. Μια ταινία βασισμένη σε 2 ήρωες χωρίς όμως να εξηγεί ούτε τα ελατήρια που κινούν τις αποφάσεις και τις επιθυμίες τους. Η σκηνοθεσία πολύ καλή ,βραβεύτηκε και στο φεστιβάλ Sundance και το soundtrack φοβερό αλλά δεν αρκούν. Στα συν και ο ρεαλισμός, νιώθεις την ατμόσφαιρα του μπαρ σαν να είσαι μέσα. Αν υπήρχε πάντως  στέκι στην Αθήνα που θα έπαιζε τέτοια μουσική, εγώ θα ήμουν θαμώνας…

OUIJA : ORIGIN OF EVIL/OUIJA:Η ΠΗΓΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ     1.5/5
Σκηνοθεσία : Mike Flanagan
Πρωταγωνιστούν : Elizabeth Reaser, Lulu Wilson, Annalise Basso

Στο Λος Άντζελες του 1967 μια χήρα με τις 2 κόρες της πραγματοποιούν εικονικές συνεδρίες πνευμάτων για να ξαφρίζουν τους ανύποπτους πελάτες τους. Μέχρι που μια μέρα καλούν ένα “πραγματικό” μοχθηρό πνεύμα…

Να και κάτι σχετικά σπάνιο , αφού η δεύτερη ταινία ( prequel στην προκειμένη περίπτωση ) είναι καλύτερο από το πρώτη που είχε για να είμαστε και ειλικρινείς θέσει τον πήχη πολύ πολύ χαμηλά. Οι δημιουργοί υιοθετούν εδώ μια πιο ρετρό οπτική αλά CONJURING και τη συνδυάζουν με τη γνωστή ιστορία του δαιμονισμένου κοριτσιού αλά EXORCIST. Εντάξει δεν είναι κάτι original ( αν και έχει κάτι φρέσκο υπό την έννοια ότι η οικογένεια στην αρχή προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τον δαίμονα !!) αλλά δουλεύει υποφερτά αφού πράγματι υπάρχουν στιγμές που πετυχαίνει το στόχο του, δηλαδή σε τρομάζει χωρίς μάλιστα να βασίζεται πάνω στα εφέ αλλά κυρίως στην αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά της μικρούλας Wilson, η οποία “τα λέει” μια χαρά. Καλή σκηνοθεσία επίσης, εξάλλου ο Flanagan είναι ένας από τους καλύτερους αυτή τη στιγμή στο είδος, και σε αυτόν οφείλεται ότι το υλικό ξεπερνά το μετριότητα.

THE ACCOUNTANT/Ο ΛΟΓΙΣΤΗΣ       1/5
Σκηνοθεσία : Gavin O Connor
Πρωταγωνιστούν : Ben Affleck, Anna Kendrick, J.K Simmons

O Κρίστιαν ( Affleck ) δουλεύει ως λογιστής εγκληματιών. Η  δίωξη οικονομικού εγκλήματος αρχίζει έρευνα για τις πρακτικές του και ο αριθμός των νεκρών ανεβαίνει διαρκώς….

Πολλά υποσχόμενο αλλά μετατρέπεται πολύ γρήγορα από μελέτη χαρακτήρων σε μια τυπική αμερικανική μπλοκμπαστεριά όπου ο Affleck υποδύεται έναν ακόμη (σχεδόν) υπερήρωα.  Και στο υποδύεται θα έπρεπε να βάλω σχεδόν αφού περνά όλη την ταινία κάνοντας γκριμάτσες και προσπαθώντας με όχι θεαματικά αποτελέσματα να χτίσει χημεία με την Kendrick της οποίας ο ρόλος είναι ακόμη χειρότερα γραμμένος. Σενάριο γεμάτο αναληθοφάνειες ή περιττές ανοησίες σε βαθμό εκνευρισμού. Οι σκηνές δράσης είναι όμορφα χορογραφημένες αλλά παρ όλα αυτά η διασκέδαση που προσφέρει η ταινία είναι όση κι ένας λογιστικός έλεγχος.

MIDDLE SCHOOL:THE WORST YEARS OF MY LIFE/ΣΧΟΛΙΚΑ ΓΥΜΝΑΣΙΑ      1/5
Σκηνοθεσία : Steve Carr
Πρωταγωνιστούν : Griffin Gluck, Lauren Graham, Alexa Nisenson

O Rafe ( Gluck) είναι ένας έφηβος με αχαλίνωτη φαντασία και μεγάλο πρόβλημα με τους κανόνες και την εξουσία. Όταν μεταφέρεται λοιπόν σε ένα πολύ αυστηρό σχολείο , καταστρώνει ένα σχέδιο καταπάτησης όλων των κανόνων…

Βασισμένο στο best seller του James Patterson και απευθύνεται αυστηρά στα παιδιά της προεφηβικής ηλικίας. Χωρίς να είναι κάτι σπουδαίο , μάλλον κακό είναι , τουλάχιστον αποφεύγει και το να δείχνει παιδαριώδες αλλά και να μην είναι στείρα διδακτικό. Προσπαθεί απλά να μιλήσει στα παιδιά στη γλώσσα τους, να ενισχύσει την φυσική τους κλίση να αμφισβητούν και να τεστάρουν τα όρια ως κομμάτι της διαμόρφωσης της προσωπικότητας τους. Υπό αυτό το πρίσμα είναι ευχάριστο για τα παιδιά, όχι τόσο για εμάς τους υπόλοιπους.

 

Facebook Comments