Τις προηγούμενες μέρες ορισμένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ (κυβερνητικά τε και κομματικά) με τις δηλώσεις τους εντός και εκτός Συνεδρίου του κόμματος φάνηκε ότι προσπαθούν να κλέψουν λίγη από τη λάμψη του Αλέξη του Παπανδρέου. Τελικά ο σύντροφος Αλεξέι επανέφερε την τάξη και έκλεψε την παράσταση, τόσο με το σαρωτικά σταλινικό 93,54% της επανεκλογής του όσο και με την βουτηγμένη στο νάμα της δημοκρατίας εντολή του για επαναδιεξαγωγή ψηφοφορίας just because το αποτέλεσμα της πρώτης δεν του άρεσε. (Αντι)δημοκρατική Αριστερά.
 
Μεταξύ των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που έκαναν φιλότιμες προσπάθειες να διεκδικήσουν ένα μέρος της δημοσιότητας ήταν και οι κ. Παρασκευόπουλος και Παπαδόπουλος. Να, για παράδειγμα ο υπουργός Δικαιοσύνης όχι μόνο συμφώνησε με τη δήλωση του προέδρου του ΣτΕ πως “είναι καθήκον των δικαστικών να αφουγκράζονται την κοινωνία”, αλλά και υπερθεμάτισε, ισχυριζόμενος ότι “ο νόμος διαπλάθεται με βάση τις κοινωνικές ανάγκες”. Πρόκειται για μια πραγματικά πρωτοποριακή προσέγγιση για την απονομή της Δικαιοσύνης από τον διακεκριμένο καθηγητή της Νομικής του ΑΠΘ. Αφελής ων, πίστευα ότι οι νόμοι θεσπίζονται, τροποποιούνται ή καταργούνται από την εθνική αντιπροσωπεία, κι όχι ότι ένας δικαστής τους διαμορφώνει ανάλογα με την αυθαίρετη εκτίμησή του περί “κοινωνικών αναγκών”. Οι νόμοι δεν είναι κουλουράκια για να τους κόβεις, να τους πατάς ή να τους κάνεις μπαλάκια κατά το δοκούν κύριε υπουργέ. Οι νόμοι είναι “ελαστικοί” μόνον όταν οι δικαστικοί έχουν ελαστική συνείδηση.Τέτοια “μαγειρέματα” δεν μπορεί να γίνουν ανεκτά. Σε μια κανονική ευνομούμενη Πολιτεία τουλάχιστον…
 
Έπειτα είχαμε τον συμπαθή βουλευτή Τρικάλων του ΣΥΡΙΖΑ Σάκη Παπαδόπουλο, ο οποίος βγήκε στην κάμερα και δήλωσε νέτα – σκέτα ότι το πρώτο εξάμηνο του 2015 κυβέρνηση και κόμμα συζητούσαν σοβαρά το ενδεχόμενο Grexit, τη στιγμή που ο διευθυντής του ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Ζαχαριάδης είχε προσπαθήσει να γλυκάνει την στυφή κατάσταση που διαμορφωνόταν, ισχυριζόμενος ακριβώς το αντίθετο! Δεν ξέρω για εσάς, αλλά η αφεντιά μου ποντάρει στον κ. Παπαδόπουλο για την αλήθεια, αν και κάποιοι εκεί στην Κουμουνδούρου θα προτιμούσαν να μασάει παρά να μιλάει, κατά προτίμηση να μασάει τα συνονόματά του μπισκοτάκια.
 
Όμως η συμπεριφορά του Τσίπρα στο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, οι δηλώσεις Παρασκευόπουλου και οι αποκαλύψεις Παπαδόπουλου έχουν μια αδιόρατη συνέχεια, ένα υποφωτισμένο νήμα που, σαν άλλος Μίτος, μας οδηγεί σε ένα πολύ συγκεκριμένο συμπέρασμα. Και το συμπέρασμα δεν μπορεί να είναι άλλο από το γεγονός ότι το κόμμα αυτό δεν είναι ένα κανονικό ευρωπαϊκό κόμμα που διαπνέεται από δυτικές αντιλήψεις και αρχές, και γι αυτό δεν είναι δυνατόν να περιμένουμε από αυτό μια κανονική ευρωπαϊκού τύπου διακυβέρνηση. Παρά τις αλλεπάλληλες ψιμυθιώσεις, αποχωρήσεις και μεταγραφές από πασοκογενείς έως (ακρο)δεξιούς που λειτουργούν σαν “γέμισμα”, στον πυρήνα του ο ΣΥΡΙΖΑ διατηρεί τη νοοτροπία γκρουπούσκουλου του 3% και 4%, παραμένει ένα κόμμα ακραία λαϊκιστικό, μπρούτα ιδεοληπτικό και πούρα αυταρχικό. Στη Δικαιοσύνη, στη δημοκρατία σε σχεδιασμούς και συμπεριφορές, η Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ είναι η Αριστερά των Μαδούρο και Τσάβες και όχι των Ζορές, Γκράμσι και Μπερλινγκουέρ ή των “δικών μας” Κύρκου, Λεντάκη και Παπαγιαννάκη. Είναι επικίνδυνοι και μάλιστα το διαλλαλούν! Όμως μετά το έγκλημα νομοτελειακά ακολουθεί η τιμωρία, μετά τα κουλουράκια και τα μπισκότα έρχεται ο καφές της παρηγοριάς.
 
 
* Το παρόν άρθρο περιέχει τοποθέτηση προϊόντων.

Facebook Comments