Ούτε ένα λάθος ελπίδας, για να παραφράσουμε και την ποιήτρια. Κάθε μέρα που περνά, υπάρχει κι ένα νέο, χειρότερο από το προηγούμενο. Και δεν υπάρχει καν ένα φως στον ορίζοντα. Κάθε μέρα ένας επιχειρηματίας κλείνεται ξανά στο “καβούκι” του. Κάθε μέρα κι ένας καινούριος επενδυτής, μετανιώνει για τη μία στιγμή που σκέπτηκε να επενδύσει στην Ελλάδα. Κάθε μέρα, κι ένα δυσάρεστο γεγονός, ένα πλήγμα για την πατρίδα.

Η οικονομία έχει καταρρεύσει ολοσχερώς, τα εθνικά ζητήματα έχουν περάσει σε δεύτερη μοίρα, η κυβερνητική πολιτική παραπέει, καμία εθνική γραμμή σε τίποτα και το τραγικότερο όλων είναι ότι η μοναδική κυβερνητική διάθεση είναι ο έλεγχος των εξουσιών με σκοπό την παραμονή στους κυβερνητικούς θώκους και την εγκατάσταση πλήρους δικτατορίας.

Pepsico – Ηβη, Ηλεκτρονική Αθηνών, Athens Ledra, Ελληνικός Πυρσός, μερικά από τα θύματα της αριστερής διακυβέρνησης. Την ίδια στιγμή, όλοι ασχολούμαστε με τις τηλεοπτικές άδειες. Και σαφώς σε αυτό οι ευθύνες και της αντιπολίτευσης είναι τεράστιες. Δεν επιτρέπεται σε μία χώρα με τόσο καταστροφική κυβέρνηση, την agenda της επικαιρότητας να την καθορίζει η ίδια η κυβέρνηση. Δεν υπάρχουν σκάνδαλα; Χαμός γίνεται!

Δεν υπάρχει διαπλοκή; Όπου κοιτάξει κανείς θα τη δει. Κι αντί να ανασύρει καθημερινά η αντιπολίτευση τα θέματα αυτά, καθορίζει την αντιπολιτευτική της πολιτική, βάσει των κινήσεων του Πρωθυπουργού. Πρέπει να αποφασίσει η αντιπολίτευση, αν θέλει πραγματικά να ανατρέψει το σημερινό καθεστώς.

Όταν το αποφασίσει, τότε ναι, θα καταφέρει και την ανατροπή. Όσο όμως μια κυβέρνηση, ορίζει μόνη της σε ποιούς τομείς θα τη κτυπήσει η αντιπολίτευση, τότε το μόνο που επιτυγχάνεται, είναι η παραμονή του ισχύοντος καθεστώτος. Είναι ο καθαρός αντιπερισπασμός. Άλλα προβλήματα ταλαιπωρούν τους πολίτες, με άλλα ασχολούμαστε.

Κόκκινα δάνεια, αύξηση φόρων, Capital Controls, γραφειοκρατία, λαθρεμπόριο, μαύρη εργασία που αυξάνεται λόγω φορολογίας, εθνικά ζητήματα μετά τις νέες προκλήσεις Ράμα και Ερντογάν, θυσιάζονται όλα στο βωμό των τηλεοπτικών αδειών. Γιατί; Μα ακριβώς γιατί αυτό εξυπηρετεί τη λαοπρόβλητη κυβέρνηση. Όλο αυτό το αφήγημα περί δήθεν πολέμου με τη διαπλοκή, “πουλάει” και κρατά ψηφοφόρους ακόμη.

Και σαν να μην το γνωρίζει αυτό η αντιπολίτευση, συνεχίζει να αβαντάρει το θέμα έστω και με τις σφοδρές επιθέσεις και την ολόσωστη επικαιρότητα. Όμως, όταν ο Αλέξης Τσίπρας μιλούσε για νταούλια και χορούς, εννοούσε τελικά τις εσωτερικές αντίπαλες δυνάμεις της εθνικής αντιπροσωπείας.

Πράγματι, όπως θέλει “βαράει τα νταούλια” και η αντιπολίτευσει “χορεύει” στους δικούς του ρυθμούς.Που είναι η οργάνωση που χρειάζεται μια σκληρή και μαχητική αντιπολίτευση; Πότε σύσσωμη η αντιποίτευση ξεσήκωσε τον κόσμο να τον κατεβάσει στο Σύνταγμα και να διαμαρτυρηθεί για την καθημερινή καταστροφή του τόπου;

Ναι είπαμε, οι αγανακτησμένοι ήταν κίνημα που οργάνωσαν όσοι μετέπειτα βολεύτηκαν, εκμεταλλευόμενοι τον κόσμο που ακολούθησε, αλλά σήμερα πού είναι κάποιο αντίστοιχο κίνημα από την σημερινή αντιπολίτευση; Είναι ωραίο να προυσιάζεις κυβερνητικό πρόγραμμα, αλλά το άμεσο μήνυμα που περνάς στον κόσμο είναι ότι όταν και άμα και εφόσον αναλάβεις θα το εφαρμόσεις. Ακολουθώντας πάντα τη θεωρία του ώριμου φρούτου και της φυσικής φθοράς της κυβέρνησης.

Προβληματική κυβέρνηση, προβληματική αντιπολίτευση, προβληματική συνεννόηση και εν τέλει, προβληματικό παρόν και περισσότερο προβληματικό μέλλον! 

Facebook Comments