Των οικιών ημών εμπιπραμένων, ημείς άδομεν. Η χώρα χάνεται και το πολιτικό σύστημα ακόμα και τα ίδια τα κόμματα στο εσωτερικό τους αλληλοσπαράσονται για τις τηλεοπτικές άδειες. Ο ελληνικός λαός παρακολουθεί άναυδος τις τελευταίες ημέρες να κυριαρχεί σχεδόν αποκλειστικά στο δημόσιο διάλογο, η συζήτηση για τον νόμο Παππά, η απόφαση του ΣτΕ και ο πόλεμος των κομμάτων για την συγκρότηση του ΕΣΡ. Αναρωτιέται δικαίως ο κάθε πολίτης: Αυτό είναι το κυρίαρχο πρόβλημα της χώρας; Αυτό απασχολεί σήμερα την ελληνική κοινωνία; Μάλλον όχι. Μήπως λοιπόν η κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα γενικότερα είναι εκτός τόπου και χρόνου; Μήπως έχουν απολέσει κάθε επαφή με την κοινωνία και την πραγματικότητα; Μήπως το χάσμα μεταξύ πολιτών και πολιτικού κόσμου είναι βαθύτερο από ποτέ; 
 
Ασφαλώς, η ρύθμιση του Ραδιοτηλεοπτικού τοπίου δεν είναι ελάσσονος σημασίας ούτε και η επίμονη προσπάθεια καταστρατήγησης των θεσμών από μέρους της κυβέρνησης μπορεί να περάσει έτσι. Το κατέδειξε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο η ξεκάθαρη καταδίκη του νομοθετήματος του κ.Παππά στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να παρακάμπτει τους θεσμούς και να επιχειρεί να εκβιάσει τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης για να εξυπηρετήσει τις πολιτικές του στοχεύσεις. Αυτές οι λογικές και πρακτικές οδηγούν σε άλλες ατραπούς, πέραν της Δημοκρατίας. Όπως είχαμε γράψει εδώ εξαρχής, η κυβέρνηση πόνταρε πολλά στο ζήτημα των τηλεοπτικών αδειών. Προσέφερε θέαμα στο λαό με δήθεν πόλεμο κατά της διαπλοκής κλπ, για να καλύψει την τραγική της αποτυχία στο μέτωπο της οικονομίας. Την ώρα που ψήφιζε τα πιο επώδυνα και αντιλαϊκά μέτρα έλεγε στην κοινωνία ότι πήρε τα λεφτά απ τους πλούσιους καναλάρχες και τα μοιράζει στο λαό. Γιαυτό και μόλις ο νόμος εξέπεσε στο ΣτΕ ως αντισυνταγματικός η κυβέρνηση είχε έτοιμη την απάντηση: “δεν μας αφήνουν να δώσουμε τα λεφτά των καναλαρχών στους φτωχούς”. Βεβαίως αυτού του επιπέδου τα επιχειρήματα όπως και η πρωτοφανής επίθεση της κυβερνητικής εκπροσώπου στο Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο της χώρας δεν είχαν ακουστεί ούτε επί δικτατορίας. 
 
Η κυβέρνηση επιμένει, παρά τον διασυρμό της στο ΣτΕ, να κρατά ψηλά στην ατζέντα το θέμα των αδειών γιατί θεωρεί ότι την συμφέρει πολύ περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη συζήτηση όπως τις περικοπές των συντάξεων, τους νέους φόρους αλλά και τις απανωτές ήττες που μετρά στο μέτωπο της διαπραγμάτευσης. Η αντιπολίτευση όμως κάνει τεράστιο λάθος να εγκλωβίζετε σε αυτή τη συζήτηση. Η χώρα βουλιάζει. Η πραγματική οικονομία χειροτερεύει μέρα με τη μέρα με τις επιχειρήσεις να αργοπεθαίνουν μη μπορώντας πια να αντεπεξέλθουν στην φοροκαταιγίδα της κυβέρνησης. Οι ελεύθεροι επαγγελματίες το ίδιο. Η αγορά στενάζει ενώ τα χρέη του δημοσίου στους ιδιώτες έχουν χτυπήσει κόκκινο. Οι συντάξεις και τα κοινωνικά επιδόματα κατακρεουργούνται με τους πολίτες να οδηγούνται στην απόγνωση. Την ίδια ώρα οι περιουσίες των δανειοληπτών βγαίνουν σε πλειστηριασμό χωρίς ακόμα καμιά νομοθετική μέριμνα για την προστασία της πρώτης κατοικίας παρά τις μεγαλόστομες υποσχέσεις των κυβερνώντων. Κομπάζουν για τα 246 εκατομμύρια ευρώ που θα έπαιρναν απ τις τηλεοπτικές άδειες και την ίδια ώρα χάνονται δισεκατομμύρια ευρώ από την καθυστέρηση των ιδιωτικοποίησεων και των επενδύσεων που μένουν στα συρτάρια. Τα πάντα είναι στάσιμα. 
 
Αντί να παρουσιάσουν ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για την επανάκαμψη της οικονομίας συνεχίζουν να αναλώνονται σε τακτικισμούς και επικοινωνιακή διαχείριση όλων των ζητημάτων. Επέμειναν για καιρό σε μια αδιέξοδη συζήτηση για το χρέος την ώρα που όλοι οι δείκτες της πραγματικής οικονομίας βουλιάζουν. Τώρα λένε ότι η ρύθμιση του χρέους είναι σημαντική αλλά όχι πανάκεια. Μαθαίνουν πολύ αργά, καθυστερούν, αδυνατούν να υλοποιήσουν αυτά που υπογράφουν. Όλα για το θεαθήναι, όλα στο βωμό της επικοινωνίας. Όμως η κατάρρευση της χώρας δεν είναι επικοινωνιακό τρικ αλλά πραγματική. Οι πολίτες και τα νοικοκυριά φτωχοποιούνται ραγδαία. Μέσα σε αυτή τη γκρίζα και ζοφερή πραγματικότητα η ελληνική κοινωνία νιώθει ότι δεν έχει που να ακουμπήσει. Δεν είναι δυνατόν όλο το πολιτικό σύστημα και προ πάντων η αξιωματική αντιπολίτευση να σύρονται στην ατζέντα της κυβέρνησης και να ασχολούνται αποκλειστικά με το πόσα κανάλια θα μείνουν στη χώρα όταν η κοινωνία αιμορραγεί, όταν η οικονομία βυθίζεται και στο εξωτερικό μιλούν ήδη για τέταρτο μνημόνιο. Οι αντοχές της χώρας και της κοινωνίας έχουν εξαντληθεί. Οφείλουν να δώσουν σαφή πολιτική διέξοδο καθώς και συγκεκριμένη και ξεκάθαρη εναλλακτική λύση στο πρόβλημα της χώρας.

Facebook Comments