Μετά το πρώτο μούδιασμα της νίκης του Donald Trump, ο πλανήτης και οι υπόλοιπες κυβερνήσεις επιστρέφουν σιγά σιγά στην κανονικότητα, προσπαθώντας παράλληλα να διερευνήσουν το τι μέλλει γεννέσθαι με την εκλογή του νέου πλανητάρχη. Ο εκκεντρικός χαρακτήρας και η αλλοπρόσαλη προσωπικότητα του νέου πολιτικού ταγού των ΗΠΑ έχει προκαλέσει έντονη ανησυχία και στα ενεργειακά task force της κάθε κυβέρνησης αλλά και της κάθε εταιρείας που δραστηριοποιείται στα ενεργειακά.

Με τα μέχρι στιγμής δεδομένα και σταχυολογώντας τις προεκλογικές δεσμεύσεις του Trump προκύπτει το εξής ανησυχητικό συμπέρασμα: Στροφή 180 μοιρών στην ενεργειακή πολιτική των ΗΠΑ. Ας πιάσουμε όμως  τα πράγματα από την αρχή. Ο απερχόμενος πρόεδρος Obama επιθυμούσε να καταστήσει τις ΗΠΑ τη μεγαλύτερη δύναμη στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας στον πλανήτη, μειώνοντας δραστικά την παραγωγή ενέργειας με γαιάνθρακες και δίνοντας έμφαση στους σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με φυσικό αέριο και στις ΑΠΕ. Από την άλλη ο Trump καυτηρίαζε αυτές τις επιλογές, θεωρώντας πως στερεί από τις ΗΠΑ και τους πολίτες της μια σημαντική δυναμική ανάπτυξης τόσο στον οικονομικό τομέα όσο και στο θέμα της εξωτερικής πολιτικής. Η ενεργειακή ανεξαρτησία των ΗΠΑ κατά τον Trump πέρα από το οικονομικό όφελος με νέες θέσεις εργασίας, μεγάλο κύκλο εργασιών, αποθέματα ικανά να εξασφαλίσουν την ενεργειακή επάρκεια της Αμερικής για 100 χρονια, θα επιφέρει και μείωση του ενεργειακού κόστους για κάθε νοικοκυριό και θα καταστήσει ξανά την Αμερική μεγάλη. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως σε πολιτείες όπου η βαρία βιομηχανία τους είναι ο άνθρακας ο Trump αναδείχθηκε μεγάλος νικητής, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την Πενσυλβάνια κρίνοντας ουσιαστικά και το τελικό αποτέλεσμα.

Διαβάζοντας βέβαια κάποιος τα λεγόμενα του νέου προέδρου των HΠΑ, οδηγείται αναπόδραστα στο να συμφωνήσει μαζί του, ωστόσο αυτό κατά τη γνώμη μου αποτελεί πρόχειρη και βιαστική αντίληψη με έλλειψη μακροπρόθεσμου ορίζοντα θέασης των γεγονότων. Όταν ολόκληρος ο πλανήτης ασχολείται με το πως  θα μειωθούν οι εκπομπές του διοξειδίου του άνθρακα, όταν ολόκληρη η επιστημονική κοινότητα ανησυχεί για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις των αερίων που δημιουργούνται κατά την καύση γαιανθράκων αναζητώντας ταυτόχρονα νέες μεθόδους παραγωγής καθαρότερης ενέργειας ο πρόεδρος Τrump θέλει να επαναφέρει ένα μοντέλο που στον 21ο αιώνα θα έπρεπε να είχε πεθάνει. Μάλιστα οι συγκεκριμένες απόψεις πέρα από ανησυχητικές, πόρρω απέχουν και από την περιβαλλοντική πολιτική που είχε υιοθετήσει ο Barack Obama με την υπογραφή της συνθήκης του Παρισιού, παίζοντας και καθοριστικό ρόλο στο να πειστεί η κινεζική ηγεσία. Η εν λόγω συνθήκη έθετε τη βάση για την απανθρακοποίηση της ενεργειακής πολιτικής και τη δημιουργία μιας ‘’πράσινης’’ συμμαχίας για τη μείωση των εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα (οι ΗΠΑ ευθύνονται περίπου για το 25% των παγκόσμιων εκπομπών).  Από τη στιγμή που η συμφωνία δεν έχει δεσμευτικό χαρακτήρα και το γεγονός πως ο Trump έχει καυτηριάσει το περιεχόμενο της  είναι πρόδηλο πως η ανάληψη της ηγεσίας από έναν θιασώτη της ‘’ανθρακοποιημένης’’ ενεργειακής ανάπτυξης θα επιφέρει και απομάκρυνση, αν όχι εγκατάλειψη, από τους στόχους που είχαν τεθεί.

Όλα αυτά βέβαια σημαίνουν και το τέλος των ΑΠΕ και της καθαρής ανάπτυξης; Η απάντηση είναι σαφώς όχι. Παρά το αρχικό μούδιασμα και την κατάρρευση των μετοχών των εταιρειών ΑΠΕ στην Αμερική αυτό δε σημαίνει και το τέλος τους. Η εξέλιξη της τεχνολογίας και η επιμονή ορισμένων κρατών και επιστημόνων σε αυτές έχουν καταστήσει το κόστος τους αρκετά μικρότερο και εξίσου ανταγωνιστικό με τη συμβατική τεχνολογία. Βέβαια για να μην αποτελέσει η συνθήκη του Παρισιού μια απόλυτη φενάκη απαραίτητη είναι και η επαγρύπνηση τόσο των άλλων κρατών, και ειδικότερα της ΕΕ που είναι ίσως πιο ευαίσθητη σε περιβαλλοντικά θέματα, αλλά και του καθένα μας ξεχωριστά που απαλλαγμένοι από τη σκέψη του οικονομικού οφέλους (που σε καμία περίπτωση δεν είναι εγγυημένο) θα πρέπει να σκεφτόμαστε και τις επόμενες γενιές. Μπορεί λοιπόν το μέλλον σε ότι αφορά το περιβάλλον και τις ενεργειακές πολιτικές να φαίνεται δυσοίωνο στο βωμό της οικονομίας και της ‘Make America great again’ ωστόσο δε θα πρέπει τα κράτη και οι λαοί, ειδικότερα ο αμερικανικός, να απεμπολήσουν τις αρχές της πράσινης ανάπτυξης και της προστασίας του περιβάλλοντος.

Υ.Γ  Το πρώτο βήμα προς τα πίσω έγινε, ας ελπίσουμε πως όλα αυτά αποτελούσαν προεκλογικές υποσχέσεις για να κερδίσει τις ψήφους από το  πετρελαϊκό lobby και τους εργάτες στα ορυχεία άνθρακα

 Υ.Γ1 Αναμένουμε με ενδιαφέρον τις θέσεις του νέου προέδρου για τις ενεργειακές σχέσεις ΗΠΑ-Ευρώπης και ΗΠΑ-Ρωσίας

Υ.Γ2  Αναλυτικότερα οι θέσεις του Trump για την ενέργεια εδώ.

Facebook Comments