Πολλοί άνθρωποι δεν έχουν καταλάβει γιατί η Αριστερά δημιουργεί ολιγοπώλια, όπου παίρνει τα ηνία της εξουσίας. Δεν έχει γίνει σαφές, ότι στο πρώτο στάδιο μετάβασης από τον Καπιταλισμό χρειάζονται κεφάλαια που βοηθούν στην κατάληψη της εξουσίας.
 
Τα κεφάλαια αυτά με χαρά εισφέρονται από όσους στοχεύουν στην ολιγοπώληση της αγοράς, δεδομένου ότι τα οποία οικονομικά βάρη οι Αριστεροί κυβερνήτες δεν θα τα μεταβιβάσουν στους χρηματοδότες τους, αλλά στους φτωχότερους των συμπολιτών μας.
 
Ο λόγος είναι απλός και ξεκάθαρος.
 
Δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να δεχθεί ο φτωχός ότι δεν μπορεί να αλλάξει τη μοίρα του και να παραδοθεί στη θλιβερή σκέψη που καλλιεργείται συστηματικά από τους διαφθορείς της κοινής λογικής, ότι ο μόνος τρόπος επιβίωσης του, είναι η κρατική ελεημοσύνη.
 
Ο φόβος της επιβίωσης, κάνει τον άνθρωπο να παραδοθεί στο νεποτισμό, αλλά ακόμα και να τον επιδιώξει.
 
Κάνει τον άνθρωπο να πιστέψει παράλογες θεωρίες, ότι κάποιος φορτηγατζής με το όνομα Αρτέμης Σώρρας έχει στην κατοχή του 600 δισεκατομμύρια ή τρισεκατομμύρια, άλλωστε το ποσό δεν έχει σημασία, το βασικό είναι να υπάρχει ένα παράθυρο στην ελπίδα που θα δώσει στον άνθρωπο προοπτική επιβίωσης.
 
Κάνει τον άνθρωπο να πιστέψει παράλογες θεωρίες, ότι κάποιος καταληψίας που κατέκαψε την Αθήνα, θα γίνει εξαιρετικός κυβερνητικός αξιωματούχος. Άλλωστε, όλοι ίδιοι είναι, ενώ η βασική συμβουλή προς κάθε νέο είναι φύγε από εδώ, αν μπορείς.
 
Το βασικό είναι στο μυαλό του ανθρώπου να φυτευτεί μια παράξενη ιδέα. Ότι γύρω μας είναι όλα μια καλοστημένη πλεκτάνη και ότι όλοι θέλουν το κακό μας, με πρώτους από όλους τους ξένους σύμμαχους μας, οι οποίοι βασίζουν την άμυνα της χώρας τους, αλλά και την ευημερία της ΚΑΙ στη δική μας ικανότητα να ανταποκρινόμαστε σε πολεμικές διαμάχες.
 
Άλλωστε, ο μόνος που δεν φταίει είναι η Αριστερά. Αυτή προστατεύει τα δικαιώματα του ανθρώπου, είναι υπέρ κάθε καταφρονεμένου, παρότι με τις πολιτικές της, επιθυμεί και πετυχαίνει μόνο την εξαθλίωση του, ώστε έπειτα να τον έχει αληθινά στο χέρι.
 
Τότε, αποκαλύπτει και το πραγματικό της πρόσωπο, εγκαθιδρύοντας την απολυταρχία της.
 
Για να το πετύχει αυτό, προαπαιτούμενο είναι να ελέγχει τον Τύπο και τη Δικαιοσύνη, ώστε να μην αντιμετωπίσει αντιδράσεις που θα εμποδίσουν το σχέδιο κατά τη διάρκεια εξέλιξης του.
 
Τελικά, οι τελευταίοι που αντιμετωπίζουν τις συνέπειες αυτής της απολυταρχίας, είναι όσοι στόχευαν στην ολιγοπώληση της αγοράς.
 
Η Αριστερά δεν αναγνωρίζει συμμάχους, μόνο πρόσκαιρους συνοδοιπόρους σε αντίθεση με τις φιλελεύθερες, δημοκρατικές κοινωνίες που συγχωρούν, ακόμα και τους μεγαλύτερους εγκληματίες στο όνομα του ανθρωπισμού.
 
Αν δεν είσαι δικός τους, είσαι εναντίον τους και τελικά ένα σκαλοπάτι που βοήθησε άθελα του για το πέρασμα στον κομμουνισμό και τη μόνιμη κατάληψη της εξουσίας από μια παρέα απάνθρωπων εγκληματιών που ο μόνος στόχος τους είναι ακριβώς αυτός.
 
Η κυριαρχία τους επί της κοινωνίας.

 

Facebook Comments