Ο Matt Damon υπερασπίζεται το Σινικό Τείχος και οι Jennifer Lawrence/Chris Pratt βολτάρουν στο διάστημα. Καλή διασκέδαση…


POESIA SIN FIN/ΠΟΙΗΣΗ ΔΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ     3/5
Σκηνοθεσία : Alejandro Jodorowsky
Πρωταγωνιστούν : Adan Jodorowsky, Brontis Jorowsky, Leandro Taub

Το 2ο μέρος της αυτοβιογραφίας του Χιλιανού δημιουργού ( Ο χορός της Πραγματικότητας το 1ο). Σαντιάγο τις δεκαετίες του 40 και του 50 οπότε και ο Jodorowsky αποφασίζει να γίνει ποιητής και γνωρίζει τα μετέπειτα ιερά τέρατα της Λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας όπως τους Ενρίκε Λιν και Στέλλα Ντίαζ…

Το 2ο από τα 5 συνολικά μέρη που σχεδιάζει να μας δώσει ο Jodorowsky και το οποίο αποτελεί ένας ύμνος στη ζωή ενώ ταυτόχρονα φωτίζει τις πρώιμες αναζητήσεις του για το ποιος είναι πραγματικά. Γυρισμένη ακριβώς στις γειτονιές του Santiago όπου και μεγάλωσε ο 87χρονος δημιουργός.  Δομημένο σε επεισόδια από τη ζωή του, σαν θεατρικές σκηνές,  και γεμάτο αναφορές στο Χιλιανό γίγνεσθαι της εποχής που είναι βέβαιο ότι το διεθνές κοινό δεν θα τις “συλλάβει” όλες αλλά είναι όμορφα και ενίοτε παιχνιδιάρικα δοσμένες. Θα μπορούσε να είναι μικρότερο αφού “κρεμάει” σε κάποια σημεία, αλλά ευτυχώς έχει την ικανότητα να στήνει πολύ όμορφες εικόνες με γνώριμα δικό του στυλ παρά τις επιρροές από τον Φελίνι, έχει στη διάθεση του τον σούπερ-φωτογράφο Christopher- Doyle ενώ και η μουσική “ταιριάζει” με τις διαφορετικές διαθέσεις της ταινίας. Από κοντά και οι ερμηνείες με εκπλήξεις στη διανομή. Τουλάχιστον unfair η αντιμετώπιση της ομοφυλοφιλίας, ιδιαίτερα από έναν καλλιτέχνη με ευρείς ορίζοντες όπως ο Χιλιανός, ενώ δεν παύει να είναι ένα αυτοβιογραφικό έργο με τα οποία ήμουν πάντοτε εξαιρετικά προσεκτικός…

THE GREAT WALL/ΤΟ ΣΙΝΙΚΟ ΤΕΙΧΟΣ     1.5/5
Σκηνοθεσία : Zhang Yimou
Πρωταγωνιστούν : Matt Damon, Pedro Pascal, Willem Defoe

Τι κρύβεται πίσω από το χτίσιμο του Σινικού Τείχους;

Ιστορικής σημασίας ταινία αφού μπορεί να αποτελέσει όχημα για την πιο στενή κινηματογραφική συνεργασία Κίνας – Hollywood , που αν συμβεί έχει τις δυνατότητες να αλλάξει τον κινηματογραφικό χάρτη. Κινέζος σκηνοθέτης, studio του Hollywood( Legendary) αλλά υπό Κινεζική ιδιοκτησία, και καστ αποτελούμενο από Κινέζους πρωτοκλασάτους ηθοποιούς, τον Matt Damon και τον Χιλιανό Pedro Pascal ( έγινε γνωστός ως Oberyn Martel στο Game of Thones), είναι η πιο ακριβή παραγωγή όλων των εποχών στην Κίνα. Μάλιστα είναι τόσο προσεκτικοί οι “ξένοι” στο να λειτουργήσει η συνεργασία που οι λευκοί αποτυπώνονται ως κλέφτες και φυγάδες ενώ οι Κινέζοι ηρωικοί και γενναίοι. Με τον Yimou στο “τιμόνι” δεν μπορείς παρά να περιμένεις εξαιρετικές σκηνές μαχών με υψηλού επιπέδου οπτικά εφέ. Και σκέφτεσαι ότι με στενότερη συνεργασία Κίνας – ΗΠΑ , το ταβάνι είναι ο ουρανός.  Παρούσα και η ιδιαίτερη καλλιτεχνική οπτική του και η αγάπη του για τα χρώματα. Δυστυχώς όμως ο Κινέζος δημιουργός δεν δημιουργεί ιδιαίτερο σασπένς στο φιλμ καθώς δεν αποφεύγει όλα τα κλισέ του είδους , ούτε και η ιστορία είναι κάτι το ιδιαίτερο και θα μπορούσε να πει κάποιος ότι εκτός από τις αναφορές στην Κινεζική μυθολογία είναι μια τυπική Αμερικανική περιπέτεια. Ούτε η χρήση των χαρακτήρων είναι σωστή καθώς έχει έναν αριθμό από Κινέζους στρατηγούς που έχουν σχεδόν διακοσμητικό ρόλο…Μια ένοχη απόλαυση για το…Σαββατοκύριακο

LA DANSEUSE/Η ΧΟΡΕΥΤΡΙΑ      1.5/5
Σκηνοθεσία : Stephanie Di Giusto
Πρωταγωνιστούν : Soko, Gaspard Ulliel, Melanie Thierry, Lily Rose Depp

Η ζωή της Loie Fuller, πρωτοπόρας χορεύτριας στις αρχές του 20ου αιώνα που αποτέλεσε και πηγή έμπνευσης για τον Toulouse Lautrec , και της γνωριμίας της με την ανερχόμενη τότε Isidora Duncan…

Σκηνοθετικό ντεμπούτο για την Di Giusto με ένα φιλμ που βασίζεται στο βιβλίο του Giovanni Lisa με τίτλο “Loie Fuller:Dancer of the Belle Epoque” με αρκετή δόση ποιητικής αδείας προκειμένου να γίνει πιο ενδιαφέρον, χωρίς πάντως ιδιαίτερα πετυχημένα αποτελέσματα. Μέχρι την απόκτηση της φήμης της Fuller, η ταινία βαδίζει καλά, στη συνέχεια σχεδόν χάνεται η μπάλα καθώς κάποια κομμάτια της ζωής της αγνοούνται τελείως για να δοθεί έμφαση σε κάποια άλλα με επιπτώσεις όμως στον ρυθμό που γίνεται βαριεστημένος. Αρκετά καλή η Soko στον πρωταγωνιστικό ρόλο χωρίς όμως κάτι σπουδαίο ενώ η αλήθεια είναι ότι Lily Rose Depp που υποδύεται το αντίπαλον δέος, την Duncan, δεν έχει και πολλά να κάνει παρά να δείχνει όμορφη και ντίβα κι αυτό είναι μεγάλο μείον της ταινίας καθώς ο ρόλος της είναι κομβικός. Επίσης κανείς από τους υπόλοιπους χαρακτήρες δεν αναπτύσσεται επαρκώς. Τουλάχιστον είναι όμορφα γυρισμένο με πιστή απόδοση του κλίματος της εποχής.

PASSENGERS     1/5
Σκηνοθεσία : Morten Tyldum
Πρωταγωνιστούν : Jennifer Lawrence, Chris Pratt, Michael Sheen

Διαστημόπλοιο ταξιδεύει από τη Γη σε απομακρυσμένη αποικία μεταφέροντας επιβάτες. Εξαιτίας μηχανικής βλάβης, 2 από αυτούς ξυπνούν 90 χρόνια πριν από ότι πρέπει…

Ο σκηνοθέτης του Immitation Game επιστρέφει επιδεικνύοντας τις ίδιες αδυναμίες και τα ίδια δυνατά σημεία με χειρότερο όμως τελικό αποτέλεσμα. Παρά τα πολύ καλά οπτικά εφέ και τον εξαιρετικό σχεδιασμό, την ωραία φωτογραφία αλλά και 2 mega – stars δίνει ένα φιλμ που δεν κατορθώνει να πείσει σχεδόν σε κανένα επίπεδο. Κυρίως γιατί δεν ξέρει τι θέλει να πει. Προσπαθεί και κωμωδία να κάνει, και ρομάντζο να δώσει, στο τέλος γίνεται και περιπέτεια. Αλλά ούτε την αίσθηση κινδύνου μας δίνει, ούτε το love story το χαιρόμαστε καθώς μας εξηγούν πράγματα για τους χαρακτήρες αλλά δεν τα νιώθουμε, λείπει η χημεία μεταξύ των πρωταγωνιστών αλλά και οι υποτίθεται πολύ δυνατές σκηνές – όπως ο περίπατος στο διάστημα είναι τυπικά φτιαγμένες. Επιπλέον οι προσπάθειες για κωμωδία μόνο αποπροσανατολίζουν από το γεγονός ότι αυτό που βλέπουμε δεν είναι τίποτε άλλο από μια αιώνια φυλακή και το σενάριο στο τέλος τέλος είναι απόλυτα προβλέψιμο. Και είναι κρίμα γιατί η ιστορία είναι βασισμένη σε ένα πολύ έξυπνο ηθικό δίλημμα…Δίλημμα πάντως για το αν πετυχαίνει το στόχο της δεν υπάρχει.

WHY HIM/ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟΝ      1/5
Σκηνοθεσία : John Hamburg
Πρωταγωνιστούν : James Franco, Bryan Cranston

Ο Ned ( Cranston), υπερπροστατευτικός πατέρας, γνωρίζει τον δισεκατομμυριούχο αρραβωνιαστικό της κόρης του Lerd ( Franco) και αμέσως γεννάται μια τεράστια αντιπάθεια…

Κωμωδία με κλασσικό θέμα , πατέρας εναντίον γαμπρού , στα όρια – για να το θέσω κομψά – της ηλιθιότητας. Υποτίθεται ότι το δυνατό της σημείο θα ήταν η “μονομαχία” των 2 πρωταγωνιστών η οποία όμως είναι η τέλεια απογοήτευση. Διάλογοι χωρίς καμιά φαντασία και ξαναζεσταμένα αστεία. Ο Franco σε ένα ακόμη ρόλο βλαμμένου επαναλαμβάνοντας το ίδιο αστείο κάθε 5 λεπτά σε όλη τη διάρκεια της ταινίας. Η μεγαλύτερη υπηρεσία που προσφέρει η ταινία είναι να μας υπενθυμίζει το βαθμό κατάπτωσης των σύγχρονων κωμωδιών που στηρίζονται στη βωμολοχία και θεωρούν αστείο να προμοτάρουν π.χ. την κοπροφιλία!! Σχεδόν όλοι οι χαρακτήρες επιδεικνύουν μία μη ανθρώπινη – συμπεριφορά χωρίς καν να δίνεται εξήγηση, δεν τους νοιάζουν να δώσουν εξήγηση. Τα πάντα αποτελούν δικαιολογία για την προβολή στην οθόνη του εξωφρενικού…  Γιατί σε μας;..είναι η σωστή ερώτηση…

 

Facebook Comments