Η σκηνή του θεάτρου είναι «βουβή» πριν την παράσταση. Η γαλήνια ατμόσφαιρα γεμίζει το χώρο με τις εκκωφαντικές σιωπές της. Όσο περιμένω τον καλεσμένο μου στη σκηνή του «Θεάτρου Άνεσις» παρατηρώ και περιεργάζομαι τα τοποθετημένα με απόλυτη ακρίβεια «υλικά» της παράστασης «Έγκλημα και Τιμωρία». Το νερό είναι τοποθετημένο μέσα σε μια ασημένια κανάτα εποχής, ενώ τα σπίρτα βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής από αυτήν, έτοιμα να προσφέρουν τη σπίθα τους στη φωτιά που πρόκειται να ανάψει λίγο αργότερα…Βυθισμένη στις σκέψεις και τις εξερευνήσεις μου ακούω την πόρτα να ανοίγει και τον Ιεροκλή Μιχαηλίδη να με χαιρετά χαμογελάστός και να απολογείται λαχανιασμένος για την κίνηση που τον καθυστέρησε για λίγο.

Πάνω στη σκηνή και λίγο πριν χτυπήσει το πρώτο κουδούνι, ο χαρισματικός ηθοποιός μιλά αποκλειστικά στο marketnews.gr και εξομολογείται τα αισθήματά του για τον ρόλο του ανακριτή Πορφύρη, τον οποία υποδύεται στο αριστούργημα του Ντοστογιέφσκι, μέσα από την ιδιαίτερη σκηνοθετική ματιά του Λέβαν Τσουλάτζε.

Ακόμη, θυμάται την πρώτη εμφάνιση των «Άγαμων Θυτών» το 1990 στην Θεσσαλονίκη και εξομολογείται τι τον ενέπνευσε να δημιουργήσει αυτό το σατυρικό σχήμα.Παράλληλα επιδιώκει να προσεγγίσει τη σημασία του όρου «λαϊκισμός», ο οποίος καραδοκεί σε κάθε πτυχή της ζωής και απειλεί τη συνοχή της κοινωνίας. 

Μέσα σε κλίμα εξομολογητικό, ο γνωστός ηθοποιός εξηγεί γιατί δεν θέλει να τον ταυτίζουν με τον «Αστυνόμο Μπέκα» και γιατί επιλέγει να υποδύεται πάντοτε διαφορετικούς ρόλους. Λάτρης του παλιού λαϊκού και ρεμπέτικου τραγουδιού μιλά για τη δεύτερη μεγάλη αγάπη του, το τραγούδι.

Από την άλλη, δεν διστάζει να εκφράσει τη δυσαρέσκεια και τη βαθιά του λύπη για την σημερινή κατάσταση της χώρας και εύχεται να παρέλθεί γρήγορα η  κοινωνική και οικονομική κρίση. Τέλος, εξηγεί γιατί δεν θα επέστρεφε στην Θεσσαλονίκη, πόλη σταθμό για τον ίδιο, δίχως όμως να ξεχνά όσα του προσέφερε στα πρώτα του βήματα.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Facebook Comments