Χθες βγήκαν από την ΑΣΟΕΕ σαν κύριοι και επιτέθηκαν σε τζιπάκι της ΟΠΚΕ με πέτρες. Η προ ημερών επίθεση στον καθηγητή του Παντείου ήταν και δήλωση προθέσεων. Στο νέο, παντελώς άνομο καθεστώς, που έχει επικρατήσει στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, κουμάντο κάνουν οι τραμπούκοι – που δεν είναι μόνο ακροαριστεροί, όμως μ’αυτούς πια δεν τα βάζει κανείς.

Με ανάρτηση στο facebook ζήτησα να μάθω, αν υπάρχουν φοιτητές, που θα διακινδύνευαν να μιλήσουν επωνύμως στην τηλεόραση για αυτό που συμβαίνει στο περιβάλλον της ανώτατης εκπαίδευσης. Ορισμένοι ανταποκρίθηκαν. Πολύ περισσότεροι, όμως, έστειλαν μηνύματα όπως αυτό που ακολουθεί (στην αυθεντική του μορφή) και που, επειδή μιλά από μόνο του, δεν χρήζει περαιτέρω εισαγωγής:

«Κοιτάξε- ελπίζω να μου επιτρέπεις τον ενικό-εγω είμαι πρωτοετής στην Νομική Αθηνών, όποτε καταλαβαίνεις πως οι πρώτες εμπειρίες που έχω αποκομίσει δεν είναι και οι καλύτερες. Να σημειωθεί πως στην τρίτη ΓΣ που παρευρέθηκα μπήκε ένας τυπάς γνωστός για τις δραστηριότητες του και ξυλοκόπησε μέλος άλλης παράταξης. Μου κόπηκαν τα πόδια. Ανήκω σε μια ανεξάρτητη παράταξη που έχει βαρεθεί όλο αυτό το πανηγυράκι που έχουν στήσει τα παλαιοκομματικά ανδρείκελα στον ακαδημαϊκό χώρο και επιθυμεί να φέρει μια αλλαγή. Μάλιστα καταθέσαμε και σχετικό ψήφισμα συμπαράστασης για τον καθηγητή και οι γνωστοί επαναστάτες και αλληλέγγυοι των αριστερών παρατάξεων αρνήθηκα κατηγορηματικά να υπογράψουν διότι όπως υποστήριξαν ο καθηγητής είναι ακροδεξιός και προκάλεσε πρώτος. Συνέχισαν στο φβ να πετούν λάσπη με φθηνά δελτία τύπου που υποστήριζαν την αξία του ασύλου και αλλά αφηγήματα με μια εσανς αριστεροκομμουνιστικοσοσιαλισμου κλπ κλπ. … Να σημειωθεί πως αυτο το μήνυμα το έστειλα ατομικά, οχι εκ μέρους της κίνησης γιατί ακόμη το συζητάμε με τα παιδιά αν μπορούμε να σηκώσουμε τέτοιο βάρος και να δώσουμε τέτοια έκταση. Δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα να μιλάς δημοσίως. Ποσό μάλλον για μια μονάδα. Δυστυχώς το άσυλο ανομίας μας έχει φιμώσει κυριολεκτικά. Και όσοι τολμάμε να μιλάμε σε κανα ΔΣ αποκομίζουμε χαρακτηρισμούς του τύπου “φασιστακο” και απειλές όπως “δε σε βλέπω καλα εσένα”.»

Ήταν αρκετά τα μηνύματα, που περιγράφουν την τυραννία της ιδεολογικής ηγεμονίας του «ηθικού πλεονεκτήματος». Ήρθαν και άλλα, όμως, που εστιάζουν στις «παραδοσιακότερες» δυνάμεις μιας αρένας ονόματι ελληνικό πανεπιστήμιο. Παράδειγμα:

«Κωνσταντίνε,καλησπέρα! Είδα το status σου για τα πανεπιστήμια και ενδεικτικά θέλω να σου αναφέρω πως στο Πάντειο όπου φοιτούσα 2010-2014 μια μέρα έπεσε άγριο ξύλο μεταξύ ΔΑΠ και ΠΚΣ για μια αφίσα!! Σε έναν συγκεκριμένο τοίχο είχαν κολλήσει χιλιαααάδες αφίσες τους οι ΠΚΣίτες και πήγαν οι ΔΑΠίτες στους οποίους “ανήκε” ο τοίχος και τους πλάκωσαν. Επίσης, η αφόρητη πίεση που σου ασκούν όλες αυτές οι παρατάξεις προκειμένου να γίνεις μέλος τους ή να τους ψηφίσεις είναι τρομακτική! Ένας φίλος μου επειδή ξεγράφτηκε από την ΠΑΣΠ,είχαν κατασκηνώσει έξω από το σπίτι του ΠΑΣΠίτες για να τον απειλήσουν-χτυπήσουν.Ακόμη, είναι γνωστό πως μέσα στο Α.Π.Θ. για πολλά χρόνια γινόταν διακίνηση ναρκωτικών ουσιών. Το ότι μπορεί οποισδήποτε να μπει μέσα σε ένα πανεπιστήμιο και να κάνει ό,τι θέλει χωρίς έλεγχο είναι τρομακτικό. Ας μην αναφερθώ στους καθηγητές που εμπλέκονται στις παρατάξεις, γιατί θεωρώ πως ξεφεύγω από αυτό που ζητάς.»

Απελπισία; Όχι. Όσο κι αν φαίνεται αδιανόητο, μέσα στη γενική χαβούζα των σχολών, που αντανακλά και μεγεθύνει κάθε εθνική μας χίμαιρα, παράγεται επιστημονικό έργο με πείσμα και σε πείσμα – και ιδού μια ένδειξη περί του λόγου το αληθές:

«Κωνσταντινε καλησπερα! Ειμαι ο φοιτητης απο τη Λημνο που σου εστειλα e-mail οσο εκανες εκπομπη. Δεν θελω να σου πω για τραμπουκοκρατια στο τμημα μας που εχει μια αξιολογη ανεξαρτητη φοιτητικη πρωτοπορο παραταξη εδω και χρονια, αλλα για αλλα προβληματα που αντιμετωπιζουμε. Εχουμε ελλειψεις σε διδακτικο προσωπικο και ευτυχως για εμενα που (σχεδον) τελειωσα, δεν θα ξαναγχωθω για μετακινησεις ή για μαθηματα αλλα δυστυχως για τα παιδια εκει υστερα απο 8 χρονια το τμημα εχει μονιμο διδακτικο προσωπικο μονο 5 καθηγητες. αν ψααξεις για το τμημα μας, ειμαστε φοιτητες με ονειρα και μερακι, συμμετεχουμε σε πανευρωπαικους διαγωνισμους καινοτομιας προιοντων, εγω προσωπικα εχω διακριθει και δεν ειμαστε “ριψασπιδες” οπως με ονομασε ενας σχολιαστης του ποστ σου με το e-mail μου στο facebook αλλα εμεις ειμαστε στη πρωτη γραμμη της μαχης (αναλυση γεωπολιτικης πανεπιστημιου αιγαιου δεν θα κανω, γνωστο το στορυ). εν κατακλειδι χαιρομαι που καλεις νεο κοσμο να επικοινωνησει μαζι σου … αλλα παραπανω δεν μπορω να πω παρα μονο αυτα καθως ενεργο μελος της πανεπιστημιακης κοινοτητας λημνου δεν αποτελω. να σαι καλα και καλη συνεχεια!»

Να σημειωθεί, ότι ο υπογράφων το ανωτέρω μου είχε νωρίτερα στείλει με μέιλ το εξής:

«Ειμαι πτυχιουχος του Τμηματος Επιστημης Τροφιμων και Διατροφης (Λημνος) και κατοικος Νοτιων Προαστιων. Υστερα απο τοσα χρονια επαρχια καταλαβαινω γιατι εχουμε μνημονιο τωρα που εγκατασταθηκα πισω στο κεντρο. Λαος που περιμενει ακριβως μπροστα στην εξοδο των βαγονιων και στεκεται στην αριστερη μερια κυλιομενων ενώ ταυτοχρονα συζητα και λεει: “ο Σοιμπλε φταιει” ειναι αξιος της καταδικης του. Δυστυχως αν και αγαπω τη χωρα μου, μετα
το φανταρικο, φυγαμε Καναδα. (Χ)ωρα να φευγουμε!»

Κάποια θα μείνουν, κάποια θα φύγουν, υπάρχουν, όμως, πολλά καλά και ικανά παιδιά στην ταλαίπωρη Ελλάδα του 2017. Η γενιά αυτή, που ζυμώνεται στη δυσκολία, δεν αξίζει να μαρτυρά επιπρόσθετα λόγω μιας κολεγιάς μεταξύ μνημονιακής αριστεράς και αναρχικών. Όταν παρέλθει η περίοδος της τσιπροκρατίας, η πολιτεία οφείλει να ενεργήσει κατεπειγόντως επαναφέροντας αξιοπρεπείς συνθήκες σπουδών στα καθημαγμένα ακαδημαϊκά ιδρύματα.

Facebook Comments