Δεν γνωρίζω αν ο σύντροφος Κώστας Καζάκος και το ΚΚΕ, του οποίου είναι κορυφαίο στέλεχος και πρώην βουλευτής, σκέπτονται να στήσουν “λαϊκό δικαστήριο” στην πλατεία Συντάγματος για να δικάσουν τους “προδότες”, τα νέα παιδιά, που μεταναστεύουν στην καπιταλιστική Δύση για να βρουν εργασία και μεροκάματο. Όπως είχαν κάνει όταν είχε έρθει στην Αθήνα ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον, που τον είχαν “δικάσει” για τα εγκλήματα των “ιμπεριαλιστών” Αμερικανών. Όμως η δήλωση του επί σειράν ετών πρωταγωνιστή του θεάτρου και του κινηματογράφου, και συντρόφου της αείμνηστης Τζένης Καρέζη, προκάλεσε, και δικαιολογημένα, θύελλα αντιδράσεων. Πώς είναι δυνατόν σε κάποιον να ισχυρίζεται ότι τα παιδιά μας, που αγωνιούν για το μεροκάματο, που δεν το βρίσκουν στην Ελλάδα της χρεοκοπίας, είναι “προδότες” επειδή εξαναγκάζονται να μεταναστεύσουν για να βρουν εργασία αλλού.

Όλοι συμφωνούμε ότι το φαινόμενο αυτό είναι νοσηρό. Είναι κατάντια για την πατρίδα μας να φεύγουν τα παιδιά της, και μάλιστα τα κατά τεκμήριο ικανότερα κι εξυπνότερα, γιατί στην χώρα μας, οι πόρτες για την εργασία και την καριέρα είναι κλειστές. Όμως αυτή η διαπίστωση αντί να γίνεται γόνιμος διάλογος και να καταλήγει σε τρόπους αντιμετώπισης αυτού του δυσάρεστου φαινομένου, εκφυλίζεται σε ανόητα  κι άθλια σχόλια, ως αυτό που έκανε ο γελοιοδέστατος Κώστας Καζάκος. Γιατί όμως το έκανε;

Εκτιμώ ότι αυτή είναι η λογική των σκουριασμένων μυαλών της Αριστεράς, οι σταλινικές νοοτροπίες των κομμουνιστών, όπως ο σύντροφος Καζάκος. Δεν έχει μεγάλη διαφορά με την σταλινική λογική, που οδήγησε τους σκληροπυρηνικούς ομοϊδεάτες των καζάκων να χτίσουν το 1961 το Τείχος του Αίσχους στο Βερολίνο, με το επιχείρημα ότι θα εμποδίσει τους “προδότες” που εγκαταλείπουν τον “σοσιαλιστικό παράδεισο” της Ανατολικής Γερμανίας για να βρουν εργασία στην “καπιταλιστική κι ιμπεριαλιστική” Δύση. Από το 1961 μέχρι το 1989, που καταστράφηκε μετά από την κατάρρευση του καθεστώτος και μια γνήσια λαϊκή επανάσταση, το Τείχος υπήρξε το σύμβολο του σταλινικού Ολοκληρωτισμού και του σοβιετικού αυταρχικού μοντέλου. Παρ όλη όμως την καταστροφή του σοβιετικού μοντέλου και την αποκάλυψη του πραγματικού, ειδεχθούς κι αποτρόπαιου προσώπου της Αριστεράς, η Ελλάδα υπήρξε η μοναδική χώρα στην Ευρώπη, όπου η Αριστερά παρέμεινε ισχυρή κι ο σταλινισμός δεν καταδικάστηκε όπως παντού αλλού. Με αποτέλεσμα, σήμερα που η Αριστερά κατέκτησε και την εξουσία, τα σκουριασμένα μυαλά τύπου Καζάκου, Πολάκη, Ζωής Κωνσταντοπούλου και των άλλων γραφικών, αλλά κι επικίνδυνων, αριστερών να κυριαρχούν σε μιά χώρα, όπου η λογική, η ελευθερία, η δημοκρατία, η αλήθεια κι η αισθητική έχουν υποστεί, πολύ φοβάμαι, ανεπανόρθωτα πλήγματα

Facebook Comments