Το «πολεμικό» τοπίο που συνηθίζει να στήνει η ελληνική κυβέρνηση πριν την μεγάλη κυβίστηση και το ναυάγιο, είναι έτοιμο. Το Μαξίμου διαρρέει ρήξη και απειλεί με…  καυτές πατάτες που θα προσγειωθούν στα χέρια της Μέρκελ, ανατρέχοντας σαν κακός μαθητής πάλι στα γνωστά και εντελώς αποτυχημένα σενάρια του παρελθόντος, περί αναζήτησης πολιτικής λύσης και ρίψης όλων των ευθυνών στους γνωστούς «εχθρούς», που δεν είναι άλλος από τον Σόιμπλε και τους υποστηριχτές της πολιτικής του. 

Δεν θα ανατρέξω στο πολύ βαθύ παρελθόν. Τον περασμένο Δεκέμβριο όταν είχε χαθεί ένα ακόμη Eurogroup-ορόσημο που θα έκλεινε η αξιολόγηση, ο Αλέξης Τσίπρας δήλωσε με νόημα «όσοι δεν είναι καλά στην ψυχή τους, δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα της χώρας τους, ούτε της Ευρώπης», φωτογραφίζοντας τον Γερμανό ΥΠΟΙΚ ως τον μεγάλο εχθρό της Ελλάδας, ενώ σε αλλεπάλληλες δηλώσεις του πραγματοποιούσε επίθεση στην εχθρική στάση του Βερολίνου.

Λίγους μήνες αργότερα, τον Απρίλιο, σε τηλεοπτική του συνέντευξη, προχώρησε σε επαινετικά σχόλια τόσο για την «ανοιχτόμυαλη» Μέρκελ όσο και για τον Σόιμπλε, τον οποίο χαρακτήρισε ως «σεβαστό και σοβαρό».

Τώρα επιστέφει στο σενάριο «ο τέλειος εχθρός», αυτός πάνω στον οποίο το Μαξίμου θα ρίξει το ανάθεμα για τον νέο επώδυνο συμβιβασμό που θα κάνει, ενώ θα διαμηνύσει πως «πέτυχε» μία λύση για την Ελλάδα, παρά τις πολύ δυσμενείς συνθήκες και τους αρνητικούς συσχετισμούς. Άσχετα αν, σε αντίθεση με ότι καλλιεργείται, Γερμανία και ΔΝΤ βρίσκονται σε πλήρη ταύτιση πλέον.

Και μάλιστα έχει την ανόητη πεποίθηση ότι η Μέρκελ θα αδειάσει τον υπουργό της και θα πάρει αυτή την λύση στα χέρια της. Ο Αλέξης Τσίπρας το έχει επιχειρήσει και στο παρελθόν για να λάβει την απάντηση «αυτό είναι θέμα του Eurogroup», με την Μέρκελ να του δείχνει ουσιαστικά τον δρόμο προς την επόμενη συνεδρίαση των ΥΠΟΙΚ της ευρωζώνης, το ίδιο θα καταφέρει και τώρα. 

Μπορεί ο ίδιος να έχει την συνήθεια να αδειάζει τους υπουργούς του (βλ. στο προηγούμενο Eurogroup ο Τσακαλώτος είχε πει «θα το σκεφτώ» στην πρόταση των δανειστών και μετά έλαβε τηλεφωνική εντολή από τον Τσίπρα να την απορρίψει), ωστόσο αν έχει την παραμικρή εντύπωση πως αυτή την πολιτική την υιοθετούν και αλλού στην ευρωζώνη, απατάται οικτρά. Το μόνο που μπορεί να καταφέρει ο ίδιος είναι να λάβει ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη το οποίο ωστόσο θα έχει μοναδική κατεύθυνση το Eurogroup.

Tα πυροτεχνήματα λοιπόν και οι απειλές για απόρριψη την συμφωνίας και λύση στη Σύνοδο, είναι απλώς αυτό – πυροτεχνήματα. Μία τρύπα στο νερό. Ένα σόου για εσωτερική κατανάλωση και εγχώριων πολιτικών σκοπιμοτήτων. 

Στο Eurogroup – εκτός απροόπτου – η Αθήνα θα λάβει την δόση και… μέχρι εκεί. Η πρόταση που θα βρεθεί στο τραπέζι και που έχει την πλήρη στήριξη όλων των θεσμών και όλων των ΥΠΟΙΚ, δεν είναι άλλη από αυτήν που υπάρχει στο τραπέζι από τον Μάιο του 2016. Και που λέει ξεκάθαρα ότι τα μακροπρόθεσμα μέτρα για το χρέος πάνε για μετά το τέλος του προγράμματος «εάν και εφόσον» χρειαστεί. Και το «αν» είναι το κλειδί της όλης συμφωνίας καθώς όπως πολύ ξεκάθαρα διαμηνύει σε κάθε ευκαιρία και το Βερολίνο, αν δεν τελειώσει το πρόγραμμα και δεν δούμε τις επιδόσεις της Ελλάδας, δεν μπορούμε να ξέρουμε από τώρα αν θα χρειαστεί ελάφρυνση του χρέους και ποια ακριβώς μπορεί να είναι αυτή. Μπορεί αν υπάρξει μία περαιτέρω λεκτική διατύπωση για το χρέος, ωστόσο σε καμία περίπτωση δεν θα έχει αυτά που ελπίζει ο Τσίπρας για να αυτοχειροκροτηθεί.

Όσο για την γαλλική πρόταση, η οποία αφορά την σύνδεση των μέτρων ελάφρυνσης του χρέους με την ανάπτυξη της ελληνική οικονομία, έχει ήδη απορριφθεί  από το Βερολίνο, αφού θεωρείται πως διαγράφει το ελληνικό χρέος, πράγμα που αποτελεί κόκκινη γραμμή.

Αφού, όπως έχει ήδη προαναγγέλλει ο Τσίπρας, η ελληνική πλευρά θα είναι η μόνη που θα πει και πάλι όχι στην πρόταση, τότε φυσικά θα τον αφήσουν  να πάει στη Σύνοδο και να θέσει τα θέματά του, για λάβει απλά την απάντηση «ναι σε καταλαβαίνουμε, αλλά δεν είναι δικό μας θέμα». 

Από τη στιγμή που το ΔΝΤ είναι μέσα στο πρόγραμμα – έστω και χωρίς χρήματα – αυτό αρκεί για να ηρεμήσει τις όποιες ανησυχίες έχουν οι ευρωπαίοι για τα κοινοβούλιά τους. Το ότι μπορεί ήδη το Ταμείο να είναι με το ένα πόδι έξω από το ελληνικό πρόγραμμα, αυτό δεν τους αφορά αυτή τη στιγμή και θα το «ξανασκεφτούν»« ως θέμα όταν θα πρέπει η Ελλάδα να υπογράψει νέο μνημόνιο.

Οι θεσμοί λοιπόν δεν καίγονται να προσφέρουν τίποτα παραπάνω από αυτό που έχουν ήδη συμφωνήσει από τον Μάιο του 2016, αφού δεν υπάρχει κάποιο σενάριο Grexit ή κρίσης που να κρέμεται από αυτό το ζήτημα. Και κυρίως, δεν πρόκειται να κάνουν τίποτα περισσότερο εάν δεν έχουν τελειώσει και οι γερμανικές εκλογές. Η Γερμανία δεν πρόκειται να δεχτεί με τίποτα κάτι που να υπονοεί έστω και την παραμικρή υποχώρηση για το ελληνικό χρέος τώρα, στην κορυφή της προεκλογικής της περιόδου. 

Το συμπέρασμα λοιπόν είναι πως ο Αλέξης Τσίπρας δεν πρόκειται να πάρει αυτό που θέλει ούτε στη Σύνοδο αλλά ούτε και στο επόμενο ή μεθεπόμενο Eurogroup. Γιατί άλλωστε να επιβραβευθεί τώρα η Ελλάδα όταν μετά από παραπάνω από έναν χρόνο κλείνει η δεύτερη αξιολόγηση ενώ έπρεπε να είχε κλείσει η… πέμπτη. Και γιατί να αλλάξουν οι δανειστές κάτι που έχει συμφωνηθεί από όλους ότι θα συζητηθεί τον Αύγουστο του 2018. 

Ουσιαστική αλλαγή της στάσης των δανειστών με την έννοια της μεγαλύτερης διάθεσης για συζήτηση γύρω από το χρέος, μπορεί να προκύψει μόνο προς το τέλος του έτους, όταν οι γερμανικές κάλπες έχουν «σφραγιστεί» για την επόμενη τετραετία…

Facebook Comments