Μεγάλη συζήτηση γίνεται εδώ και μήνες για την επικείμενη πώληση «κόκκινων» δανείων από ελληνικά πιστωτικά ιδρύματα σε αλλοδαπά, κατά κύριο λόγο, funds και μάλιστα σε αξίες υποπολλαπλάσιες της κατά την Τράπεζα ονομαστικής αξίας τους, ενδεχομένως και 5-10% επ’ αυτής.

Αυτό που υποστηρίζεται σθεναρά από σημαντική μερίδα επιστημόνων, σε μία δυναμική ομολογουμένως προσπάθεια στην οποία πρωτοστατούν, κατά κύριο λόγο, έγκριτοι Δικηγόροι που ασκούν το λειτούργημά τους προασπίζοντας τα συμφέροντα των δανειοληπτών, είναι η θεσμοθέτηση του δικαιώματος του δανειολήπτη να «αγοράσει» ο ίδιος την δανειακή του υποχρέωση σε αξία ίση με αυτήν που θα συμφωνείται με το fund, προτού γίνει μεταβίβασή του στο τελευταίο.

Μάλιστα, ενώ κατά την προηγούμενη περίοδο το ενδεχόμενο αυτό είχε αποκλειστεί από τους θεσμούς, στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσής τους με την ελληνική πλευρά, πρόσφατα δημοσιεύματα αναφέρουν ότι επανέρχεται στο προσκήνιο και ενδέχεται, αν υπάρξει η σχετική συμφωνία, να θεσμοθετηθεί η, έστω και υπό προϋποθέσεις, δυνατότητα των δανειοληπτών να «εξαγοράσουν» το δάνειό τους (και να απαλλαγούν έτσι από την σχετική οφειλή τους) με τιμή παραπλήσια αυτής στην οποία μεταβιβάζεται στα funds.

Ανεξαρτήτως όμως αν θα συμβεί αυτό, θα μπορούσε να υποστηριχθεί η άποψη ότι ο δανειολήπτης δύναται, ήδη από τώρα, να κοινοποιήσει έγγραφο ή, ιδανικά, Εξώδικη Πρόσκληση προς την Τράπεζα στην οποία υπάρχει η οφειλή, γνωστοποιώντας της την πρόθεσή του (και όχι απαραίτητα την δέσμευσή του) να προβεί ο ίδιος στην αγορά του δανείου του σε ποσό ίσο με αυτό στο οποίο θα πωλούνταν σε fund, προσαυξημένο έστω και κατά ένα (1) ή ελάχιστα ευρώ και προσκαλώντας την, προτού προβεί σε οποιαδήποτε πώληση του δανείου του σε ξένο fund, να του γνωστοποιήσει ότι επίκειται η πώληση και το ποσό στο οποίο πρόκειται να γίνει η πώληση, ώστε να απαντήσει σχετικά ο οφειλέτης, προσφέροντας μεγαλύτερο ποσό.

Με αυτόν τον τρόπο, μπορεί να υποστηριχθεί ότι σε περίπτωση κατά την οποία λάβει χώρα πώληση του δανείου του δανειολήπτη χωρίς ο τελευταίος να ερωτηθεί προηγουμένως για το αν επιθυμεί να «αγοράσει» ο ίδιος το δάνειό του, τότε τα στελέχη της Τράπεζας που θα ενεργήσουν τοιουτοτρόπως, βλάπτουν, εκτός από τα συμφέροντα των δανειοληπτών, και τα συμφέροντα της ίδιας της Τράπεζας, καθώς δεν επιλέγουν την λύση που θα αποδώσει τα μέγιστα για την τελευταία, ενώ, υπό προϋποθέσεις, θα μπορούσε ενδεχομένως να θεμελιωθεί και το αδίκημα της απιστίας.

Η ανωτέρω φυσικά σκέψη δεν αποτελεί προτροπή για την ενέργεια με τον ως άνω τρόπο, αλλά απηχεί απλώς μία συγκεκριμένη νομική σκέψη η οποία δεν έχει μέχρι σήμερα εφαρμοστεί. Προτού προβεί κάποιος δανειολήπτης σε αντίστοιχη ενέργεια, θα πρέπει πάντοτε και σε κάθε περίπτωση να συμβουλευτεί τον πληρεξούσιο Δικηγόρο του, ιδίως όταν η υπόθεσή του έχει ιδιαιτερότητες (λ.χ. όταν έχει ασκηθεί αίτηση υπαγωγής στον «Νόμο Κατσέλη» ή ανακοπή κατά διαταγής πληρωμής), ώστε να διαπιστωθεί αν η ενέργεια αυτή μπορεί να έρθει σε σύγκρουση με κάποια ενέργεια (κυρίως δικονομική) που μπορεί να έχει ήδη κάνει, καθώς και για την προσιδιασμένη για τον ίδιο διατύπωση της σχετικής Εξώδικης Πρόσκλησης.  

Facebook Comments