Η ταινία “Επιστροφή στο Μέλλον ΙΙ” παρουσίαζε στα 80s πώς θα είναι ο κόσμος το 2015. Ο κ. Τσίπρας ταξίδεψε ήδη στο… 2018 και επιλέγει να επιστρέψει στην Ελλάδα των αρχών του 2015, πριν ο ίδιος εκλεγεί πρωθυπουργός.

Του χρόνου τέτοιες μέρες θα πλησιάζουμε στο τέλος του τρίτου μνημονίου αλλά και στις πρόωρες κάλπες. Μπορεί ο κ. Τσίπρας από τη Βουλή αυτή την εβδομάδα να μίλησε για εξάντληση της τετραετίας και για συνέχεια στην επόμενη (!),  ωστόσο πίσω από τις λέξεις του… Αλέξη μυρίσαμε και προεκλογικό άρωμα αφού έθεσε ξεκάθαρα το δίλημμα Αριστερά  ή Δεξιά.  «Υπάρχει η διαχωριστική γραμμή Αριστερά-Δεξιά» είπε τονίζοντας πως ««εμείς είμαστε η Αριστερά» ενώ μίλησε και για ένα «προοδευτικό έναντι συντηρητικού σχεδίου για έξοδο από την κρίση».

Το σχέδιο του κ. Τσίπρα άρχισε λοιπόν να ξετυλίγεται και το σίγουρο είναι πως το επόμενο καλοκαίρι το πρόγραμμα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν έχει διακοπές.  Ο Αύγουστος του 2018 θα είναι γεμάτος επικοινωνιακά σόου για το τέλος των μνημονίων και της επιτροπείας και της αποκατάστασης της κυριαρχίας της χώρας. 

Ήδη εδώ και κάποιες μέρες ο Έλληνας πρωθυπουργός μιλά μόνο για το επόμενο 12αμηνο – 14άμηνο, σαν να μην υπάρχει ενδιάμεσα ένα δύσκολο φθινόπωρο με την γ’ αξιολόγηση, και ένας δύσκολος χειμώνας και άνοιξη 2018 που όχι μόνο θα έχουν κι άλλες αξιολογήσεις αλλά θα έχει ξεκινήσει και το τέλος του QE όπου ακόμα το Μαξίμου διαφημίζει ότι κάποια στιγμή θα ενταχθούμε.

Και ας μην ξεχνάμε το ΔΝΤ. Στις 27 Ιούλιου που συνεδριάζει το ΔΣ του, σύμφωνα με πληροφορίες, θα δώσει μία διορία στο Eurogroup για να αποσαφηνίσει περαιτέρω τα μέτρα για το χρέος κα μέχρι να γίνει αυτό, το Ταμείο θα ζητήσει από την ελληνική κυβέρνηση να εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις για τις οποίες θα γίνονται αξιολογήσεις.

Και φυσικά υπάρχει η πιθανότητα οι ευρωπαίοι να μην δώσουν τίποτα παραπάνω για το χρέος και η ελληνική κυβέρνηση να μην εφαρμόσει αυτά που ζητά το ΔΝΤ ( έτσι κι αλλιώς τα 2 δις. δολ. που προσφέρει είναι πολύ πιο ακριβά από ότι τα κεφάλαια του ESM) κι έτσι νέος θόρυβος θα προκύψει γύρω από την Ελλάδα, χτυπώντας και πάλι την αξιοπιστία της χώρας και βάζοντας λακκούβες στον δρόμο προς το τέλος του τρίτου προγράμματος.

Μετά τη συμφωνία του Eurogroup ο κ. Τσίπρας είχε πει: «Και τώρα ανοίγει ο δρόμος για την έξοδο στις αγορές, για το οριστικό τέλος, σε ένα χρόνο από σήμερα, των προγραμμάτων στήριξης και των μνημονίων που τα συνοδεύουν. Ανοίγει ο δρόμος για την οριστική έξοδο από την κρίση». Αυτό ακριβώς θα είναι και προεκλογικό μήνυμα του καλοκαιριού του 2018. Ο… παράδεισος. To… θαύμα.  Όπως η ελπίδα που θα ερχόταν μετά τις εκλογές του 2015. 

Μόνο που λίγους μήνες μετά το πολυσυζητημένο αυτό καλοκαίρι του 2018, την 1ηΙανουαρίου του 2019, ξεκινούν και οι περικοπές στις συντάξεις.  Και εάν δεν βγαίνουν και οι στόχοι του 2018, θα ξεκινήσει την ίδια στιγμή και η μείωση του αφορολόγητου.

Πώς θα έχουμε βγει από την κρίση όταν αυτό που ακολουθεί μετά τον Αύγουστο του 2018 είναι ένα νέο βαρύ μνημόνιο, μία διετία σκληρών μέτρων λιτότητας και μία τετραετία υψηλών πλεονασμάτων. Πώς θα έχει τελειώσει η επιτροπεία αφού ακόμα και μέχρι του 2060 θα βρισκόμαστε στο ραντάρ των δανειστών μας. Ποια κυριαρχία θα αποκαταστηθεί, όταν οι επόμενες κυβερνήσεις των επόμενων… τεσσάρων δεκαετιών και βάλε, έχουν ήδη τα χέρια δεμένα.

Αλλά αυτό δεν τον απασχολεί τον κ. Τσίπρα αυτή τη στιγμή. Αυτό που τον απασχολεί είναι το πώς θα καταφέρει να επιστρέψει την Ελλάδα εκεί που βρισκόταν πριν εκλεγεί ο ίδιος για πρώτη φορά τον Ιανουάριο του 2015. 

Γιατί αυτό ουσιαστικά θα συμβεί. Πριν έλθει ο «σκίζω τα μνημόνια-εξαφανίζω τον ΕΝΦΙΑ-αυξάνω μισθούς- δίνω 13η σύνταξη» ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, ο δρόμος για την Ελλάδα ήταν αυτός που προσφέρεται και προδιαγράφεται αυτή τη στιγμή για τον Αύγουστο του 2018 και μετά. Μία προληπτική πιστωτική γραμμή, ένα νέο light μνημόνιο με όρους και προϋποθέσεις. Και αυτή θα είναι και η αφορμή για τις πρόωρες εκλογές.

Όπως πολύ εύστοχα το έθεσε και η Eurasia αυτή την εβδομάδα, το τρίτο τρίμηνο του 2018 είναι το πιο πιθανό παράθυρο για πρόωρες εκλογές, τότε που ο Τσίπρας θα βασίσει την προεκλογική του εκστρατεία με βάση την έξοδο της χώρας από το σπιράλ της λιτότητας, προσπαθώντας παράλληλα να «πουλήσει» την πιστωτική γραμμή ως κάτι πολύ διαφορετικό από ένα bailout. Δίνοντας τη σκυτάλη της εξουσίας στον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο Τσίπρας θα φέρει την Ν.Δ αντιμέτωπη με το νέο κύμα λιτότητας ύψους 2% του ΑΕΠ που ο ίδιος ψήφισε, βάζοντας όμως… άλλον να το εφαρμόσει. 

Επίσης, όπως σημειώνει, οι εκλογές στα τέλη του 2018 θα σημαίνουν ότι ο Μητσοτάκης θα αναλάβει την εξουσία την στιγμή που θα πλησιάζουν και οι επόμενες προεδρικές εκλογές, και εάν η Νέα Δημοκρατία δεν μπορέσει να κερδίσει την υποστήριξη για τον υποψήφιό της, θα ακολουθήσουν πρόωρες εκλογές. Και αυτές θα γίνουν με ένα πολύ λιγότερο ευνοϊκό εκλογικό σύστημα το οποίο θα το κάνει πιο δύσκολο για τον Μητσοτάκη να σχηματίσει πλειοψηφία και να περιορίσει τις απώλειες και την επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ ως δεύτερο κόμμα.

Facebook Comments