Τα φώτα ανάβουν. Ο Χορός παίρνει τη θέση του  στη σκηνή. Ο πόλεμος εναντίον των Ελλήνων έχει χαθεί. Ο αγγελιαφόρος καταφθάνει λαχανιασμένος…Η βασίλισσα της Περσίας, Άτοσσα, ακούει τα λόγια του να αντηχούν σαν πολυβόλα καθώς περιγράφει την συντριβή των Περσών στη Ναυμαχία της Σαλαμίνας…

«Κι όταν το φως του ήλιου εχάθη κι ήρθε η νύχτα,
κάθε αφέντης του κουπιού του, κάθε οπλίτης
πάει στο καράβι του να πάρει θέση.
Και η νύχτα προχωρεί,
μα των Ελλήνων ο στρατός
ακόμα να ριχτεί σε μυστική φυγή!
Κι όταν η μέρα ολόφεγγη με τα λευκά πουλάρια της
ήρθε τη γη όλη να σκεπάσει,
τότε απ’ τους Έλληνες τραγουδιστά υψώθηκε μια βοή,
κι οι βράχοι του νησιού συνάμα αντιλαλήσανε,
κι οι βάρβαροι όλοι τρόμαξαν.
Γιατί δεν ήταν για φυγή ο ιερός παιάνας που έψαλλαν οι Έλληνες,
μα εμπρός γενναία στη μάχη για να ορμήσουν.
Κι όλους, ως πέρα, η σάλπιγγα τους φλόγιζε.
Κι αμέσως, με το πρόσταγμα, χτυπούν την άρμη τη βαθιά,
και τα κουπιά τους βυθίζουνε με κρότο και ρυθμό.

Το κατ’εξοχήν αντιπολεμικό έργο του Αισχύλου, το μοναδικό που βασίζεται σε ιστορικά γεγονότα, ζωντανεύει μέσα από την εκρηκτική ματιά του Άρη Μπινιάρη και με όχημα την υποκριτική δεινότητα του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου διδάσκει την αξία του πενθείν τους νεκρούς που χάθηκαν. Στο κατάμεστο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου οι σκιές των βαρβάρων διαχέονται στο χώρο, η περσική μουσική πλημμυρίζει την ατμόσφαιρα και ο Χορός, δυναμικός και «ευλύγιστος» κινείται με σίγουρα βήματα πάνω στα κυρίαρχα επίπεδα της αισχύλειας τραγωδίας –δράση, λέξη, τραγούδισμα, χορός.

Μέσα σε κλίμα μυσταγωγικό ο Νίκος Ψαρράς μεταμορφώνεται στον αποθανόντα βασιλιά Δαρείο, τον οποίο καλεί από τον Κάτω Κόσμο η Βασίλισσα. Με δυναμική, σπινθηροβόλα αλλά συνάμα ήσυχη ματιά, ο Νίκος Ψαρράς ενσαρκώνει άριστα τον ένδοξο Βασιλέα των Περσών με την άρτια ορθοφωνία του και την υποκριτική του ικανότητα, ενώ η Καρυοφιλιά Καραμπέτη ενσωματώνει ολόκληρο το δράμα της Βασίλισσας Άτοσσας, μητέρας του Ξέρξη, άλλοτε με τη γαλήνια φωνή της, κι άλλοτε με διάχυτη εκρηκτικότητα που δονεί την ατμόσφαιρα. Ο  Χάρης Χαραλάμπους στον ρόλο του Αγγελιαφόρου μεταφέρει με απόλυτη πιστότητα τον τρόμο της ήττας των Περσών στα στενά της Σαλαμίνας.

Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη, «η παράσταση αποτελεί ένα ταυτόχρονα θεατρικό και μουσικό γεγονός και προτείνει μια ζωντανή σύνθεση ποιητικού λόγου, μουσικής και θεατρικής δράσης. Απελευθερώνει την ουσία του αισχυλικού έργου και οδηγεί τον θεατή στην κατανόηση του πανανθρώπινου χαρακτήρα του αρχαίου δράματος. Οι ηθοποιοί προσεγγίζουν τα νοήματα, τους ρυθμούς και τους ήχους του ποιητικού κειμένου, με τη μουσικότητα ως όχημα για την αναπαράσταση και τη μεταμόρφωση.»

Πρόγραμμα παραστάσεων:

Υπαίθριο Θέατρο Ε.Η.Μ., Ιωάννινα 19 Αυγούστου

Αρχαίο Θέατρο Δίου 22 Αυγούστου

Θέατρο Δάσους Θεσσαλονίκη 25 Αυγούστου

Ωδείο Ηρώδου Αττικού 30 Αυγούστου

 

​Μετάφραση: Παναγιώτης Μουλλάς

Σκηνοθεσία – Mουσική δραματουργία: Άρης Μπινιάρης

Δραματουργική συνεργασία: Αντώνης Σολωμού

Μετρική διδασκαλία: Θεόδωρος Στεφανόπουλος

Σκηνικά: Κωνσταντίνος Λουκά

Κοστούμια: Ελένη Τζιρκαλλή

Κινησιολογία: Λία Χαράκη

Σχεδιασμός φωτισμού: Γεώργιος Κουκουμάς

Ηχητικός σχεδιασμός: Γιώργος Χριστοφή

Αγγλικοί υπέρτιτλοι: Μαρία Καλλίδου

Παίζουν: Καρυοφυλλιά Καραμπέτη (Άτοσσα), Χάρης Χαραλάμπους (Αγγελιαφόρος), Νίκος Ψαρράς (Δαρείος), Αντώνης Μυριαγκός (Ξέρξης)

Χορός: Ηλίας Ανδρέου, Πέτρος Γιωρκάτζης, Γιώργος Ευαγόρου, Λευτέρης Ζαμπετάκης, Νεκτάριος Θεοδώρου, Μάριος Κωνσταντίνου, Παναγιώτης Λάρκου, Δαυίδ Μαλτέζε, Γιάννης Μίνως, Άρης Μπινιάρης, Ονησίφορος Ονησιφόρου, Αντρέας Παπαμιχαλόπουλος, Μάνος Πετράκης, Στέφανος Πίττας, Κωνσταντίνος Σεβδαλής

Facebook Comments