Σε μια χώρα όπου καθημερινά φωνάζουν όλοι για το κακό δημόσιο, έχουμε άπαντες ξεχάσει ότι και ο ιδιωτικός τομέας δεν διαφέρει και πολύ από τον δημόσιο τομέα.  Μια τέτοια περίπτωση είναι η ιστορία του φίλου αναγνώστη Τάσου Κ. που ακολουθεί:

    Αγαπητέ κ. Καισάριε,

‘Ημουν στην FBB όπου εργαζόμουν με σύμβαση αορίστου χρόνου (προσλήφθηκα μέσω της συνήθους διαδικασίας από αγγελία που δημοσιεύτηκε στον καθημερινό τύπο) και όπου κάποιος «διευθυντής» που δεν είχε ιδέα από προσημειώσεις (βασική τραπεζική Α δημοτικού) αποφάσισε ότι «περισσεύω».  Και έτσι τον Ιούνιο του 2009 προστέθηκα κι εγώ στον μακρύ κατάλογο των ανέργων με το ζοφερό μέλλον σε αυτή τη χώρα.

Φυσικά το Υπ. Οικονομικών δεν είχε πει την τελευταία του λέξη και έτσι, πέρα από την έλλειψη εισοδήματος και τη μη είσπραξη επιδόματος ανεργίας, βρέθηκα να πληρώνω και έκτακτη εισφορά για ανέργους και μάλιστα για δύο συναπτά έτη.

Καμιά φορά στις συζητήσεις που συμμετέχω, ή σε άρθρα γίνεται η αναφορά «δεν αφήνουν τον ιδιωτικό τομέα να πάρει την κατάσταση από το δημόσιο» κλπ σχετικά σχόλια, με φανερή την εντύπωση ότι ο ιδιωτικός τομέας είναι μακράν καλύτερος από τον δημόσιο. Αυτό μπορεί να είναι αλήθεια σε ορισμένες περιπτώσεις αλλά σε άλλες δεν είναι σίγουρα. Με πιο τρανταχτό παράδειγμα αυτό που μου συμβαίνει με τις εν λόγω «ιδιωτικές» τράπεζες.

Αλλά ας δούμε πως έχει η ιστορία.  Ως υπάλληλος της FBB είχα λάβει ένα μικρό δάνειο της τάξης των 10.000 ευρώ με όρους κανονικού πελάτη και όχι προνομιακούς.  Όσο καιρό εργαζόμουν, το εξυπηρετούσα κανονικά και μάλιστα με το παραπάνω.  Με την απόφαση της τράπεζας να αποχωρήσω, μου δόθηκε 12 μήνη περίοδο χάριτος.

Όταν ξανάρχισαν να τρέχουν οι δόσεις του κεφαλαίου, έμεναν μόνο 4 δόσεις μέχρι την λήξη του δανείου.  Οι «Εξωγήινοι» αντί να ρυθμίσουν το δάνειο να μπορώ να το εξυπηρετώ, μου ζήτησαν κάθε μήνα να καταβάλω 925 ευρώ. Βάση των κανόνων της Τράπεζας της Ελλάδος και γενικά της πιστοδοτικής πολιτικής των τραπεζών, η μηνιαία δόση δεν θα πρέπει να είναι υψηλότερη από το 40% του διαθέσιμου (δηλ. καθαρού από φόρους και πάγιες υποχρεώσεις) εισοδήματος του δανειολήπτη.

Συνεπώς, για να είμαι σε θέση να πληρώνω μηνιαίως 925 ευρώ, θα έπρεπε να έχω καθαρά εισοδήματα της τάξης των 925/40% = 2.312 ευρώ μηνιαίως, άρα μικτά πάνω από 3.100 ευρώ. Φυσικά λόγω της κατάστασης της Ελληνικής οικονομίας, αυτό δεν ήταν εφικτό για κανέναν απολυμένο.  Όμως, όπως προείπα, είχα να κάνω με «Εξωγήινους» οι οποίοι όπως είναι φυσικό έχουν άλλου τύπου επαφές με την πραγματικότητα.

Μετά από πολύμηνες διαπραγματεύσεις (σιγά το μεγάλο deal) αποφάσισαν η δόση να μικρύνει στα 67.70 ευρώ, με παράταση της αποπληρωμής του δανείου για 5 έτη (πολύ δύσκολη απόφαση εάν είσαι «Εξωγήινος»).

Το δάνειο άρχισε να εξυπηρετείται και πάλι κανονικά.  Όμως επειδή δεν έβρισκα δουλεία στην Ελλάδα, βρήκα εργασία στο εξωτερικό.  Προκειμένου το δάνειο να εξυπηρετείται κανονικά υπολόγισα ότι για 12 μήνες χρειάζονται περίπου 815 ευρώ και άφησα σε δικούς μου ανθρώπους ένα αντίστοιχο ποσό για την εξυπηρέτηση του δανείου.  Πράγματι η εξυπηρέτηση γινόταν από τα ηλεκτρονικά συστήματα της Alpha Bank και άλλων τραπεζών και τα χρήματα μείωναν το δάνειο.

Όμως, και πάλι οι «εξωγήινοι» δεν είχαν πει την τελευταία τους λέξη. Και συγχωνεύονται λοιπόν οι μεν «εξωγήινοι» της FBB με τους δε «εξωγήινους» της Εθνικής Τραπέζης. Φυσικά οι μεν κοιτούσαν τους δε και τους έλεγαν «Κοιτάχτε ρε τι χάλια είναι οι κεραίες σας» αλλά επειδή και οι μεν και οι δε τα λέγαν στα Ελληνικά οι άλλοι «εξωγήινοι» δεν τους καταλάβαιναν (τους ήταν αδύνατο να καταλάβουν ότι υπάρχουν άλλοι εξωγήινοι με άλλες κεραίες που μπορεί να μιλάνε και αυτοί Ελληνικά).

Το αποτέλεσμα;  Η ηλεκτρονική κατάθεση πήγε περίπατο.  Ο καταθετικός λογαριασμός που εξυπηρετούσε το δάνειο, έχει «απαγόρευση χρεώσεων» από τους πρώτους εξωγήινους και κατά συνέπεια οι εξωγήινοι της Εθνικής να μην μπορούν να τον χρησιμοποιήσουν.

Αποτέλεσμα;

Όποιος κατέθετε χρήματα στον καταθετικό λογ/σμό για να εξυπηρετηθεί το δάνειο, η Εθνική κρατούσε τα χρήματα και έλεγε ότι το δάνειο δεν εξυπηρετείται.  Και χρεώνει και τόκους υπερημερίας για τον «κακό» δανειολήπτη που τόλμησε να φύγει μακριά από την χώρα των εξωγήινων

Έτσι λοιπόν φτάσαμε στο φαινόμενο να έχουν κατατεθεί χρήματα για τρεις δόσεις στον καταθετικό λογαριασμό, και ταυτόχρονα το δάνειο να έχει μια δόση σε καθυστέρηση. Τιποτά δεν είναι αδύνατο εάν είσαι εξωγήινος.

Και φυσικά δεν είπαμε και το πιο ωραίο: οι δεύτεροι «Εξωγήινοι» έχουν και εταιρεία collection η οποία έχει «σπάσει» τα τηλέφωνα για να ενημερώσει τον κακό δανειολήπτη για την υπερήμερη δόση. Κοινώς είμαστε και εξωγήινοι και το λέμε φωναχτά και θαρρετά. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι εγώ ο ίδιος κάλεσα το τμήμα εξυπηρέτησης πελατείας μέσα από καταγραφόμενη κλήση.

Και φυσικά υπάρχει και εξωγήινη λύση: να προσέλθει ο δανειολήπτης (δηλ. εγώ) σε ένα «εξωγήινο» κατάστημα για να ζητήσει άρση της «απαγόρευσης χρεώσεων».  Δηλ. να πληρώσω εισιτήρια και ναύλα, να χάσω 2 ημέρες μισθό να ταξιδέψω από το εξωτερικό στην Ελλάδα με μόνο σκοπό  να πω στους «εξωγήινους» ότι δεν έχουν μυαλό.  Όπως έλεγε και στον δίσκο «Τίποτα» ο Χάρρυ Κλύνν «Εαν είχα κι εγώ ένα κεφάλι γεμάτο πίτουρα, ίσως κι εγώ να είχα γίνει….».
   

Φιλικά,

Τάσος Κ.

Υ.Γ. υπάρχουν σχετικά αποδεικτά των καταθέσεων στην διάθεσή σας.

Facebook Comments