ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Δημοτικές Εκλογές

Του Μιχάλη Ναλμπάντη. Το μοιραίο τρίπτυχο που διαχρονικά χαρακτηρίζει τη χώρα μας είναι η εσωστρέφεια, ο κρατισμός και η οπισθοδρόμηση.

Του Μιχάλη Ναλμπάντη. Η Σκύλλα και η Χάρυβδη ήταν δυο φοβερά τέρατα της ελληνικής μυθολογίας που κατοικούσαν στην είσοδο του πορθμού του Βοσπόρου, στην ευρωπαϊκή ακτή η Σκύλλα και στην ασιατική η Χάρυβδη.

Τα εγκαίνια της πτώσης

Του Μιχάλη Ναλμπάντη. Ο όρος απολογισμός δεν ηχεί ευχάριστα στα αυτιά της πλειονότητας του λαού μας. Ανήκει στην κατηγορία των όρων και εννοιών που για αρκετές δεκαετίες έχουν ενοχοποιηθεί και βάλλονται αδιαλείπτως στο δημόσιο διάλογο.

Μνημόνια και μεταμνημόνια

Του Μιχάλη Ναλμπάντη. Η χώρα μας δεν ευτύχησε να βιώσει καμιά από τις βιομηχανικές επαναστάσεις που προηγήθηκαν, ούτε καν να αποκομίσει τα σχετικά οφέλη σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο.

Ο στρατηγικός σχεδιασμός του τίποτα

Του Μιχάλη Ναλμπάντη. Ο στρατηγικός σχεδιασμός ως διαδικασία ή μέθοδος περιλαμβάνει εκτός των άλλων, τη χρήση πιθανών σεναρίων.

Το όνομα που δεν λέμε

Η χρόνια κόπωση του λαού, οι δεξιότητες των επικοινωνιολόγων του Μαξίμου και η υποστήριξη των δανειστών της χώρας, αποτελούν προς ώρας τους τρεις κεντρικούς πυλώνες στήριξης της κυβέρνησης.

Μοχλός ανάπτυξης

Η λέξη ανταγωνιστικότητα όπως και πολλές άλλες αντίστοιχες έχουν αρνητική χροιά στα αυτιά των πολλών. Όροι όπως κέρδος, ιδιωτική πρωτοβουλία, επενδύσεις, αποκρατικοποιήσεις, πιστωτική επέκταση, παραγωγικότητα, επιχειρηματικότητα κ.α. ηχούν δυσάρεστα σε γενεές γενναίων αφισοκολλητών.

Η αίσθηση της απώλειας

Αργά αλλά σταθερά η μνημονιακή κανονικότητα παγιώνεται για ακόμη μια φορά στη χώρα μας.

Παιγνίδια Επιβίωσης

Από τις αρχές του 2015 έως και σήμερα, η αβεβαιότητα που σαρώνει τη χώρα δεν έχει καμφθεί στο ελάχιστο και ούτε για μια ημέρα. Η καθημερινότητα των πολιτών γίνεται ακόμα πιο δύσκολη μέρα με την ημέρα με τις μειώσεις των συντάξεων και των κοινωνικών παροχών, τις κατασχέσεις λογαριασμών και τα κάθε είδους πρόστιμα να πρωταγωνιστούν στην σκληρή πραγματικότητα.

Περί συναινέσεως

Ο όρος συναίνεση, συχνά πυκνά επανέρχεται στο δημόσιο διάλογο ως επικοινωνιακό πυροτέχνημα αποπροσανατολισμού και προσπάθεια μετατόπισης του κοινού ενδιαφέροντος από φλέγοντα ζητήματα.