Καθώς ο κόσμος τοποθετείται με ποδοσφαιρική συνέπεια σε αντίπαλες ομάδες απέναντι στα γεγονότα με το Φαρμακονήσι, για χιλιάδες μετανάστες το όνειρο μιας καλύτερης ζωής τελειώνει ακριβώς τη στιγμή που αυτοί θα πατήσουν τα πόδια τους σε ξέρα.  Τόσο απλά. 

Η εμπορία ανθρώπων, η μετακίνηση, υπόθαλψη ή εξαπάτησή τους με σκοπό την οικονομική εκμετάλλευση, είναι ένα από τα μεγαλύτερα φαντάσματα που πλανώνται στις μέρες μας πάνω από την Ευρώπη.  Πρόκειται για τη βαριά βιομηχανία που ονομάζεται trafficking. 

Κι ενώ μπορούμε να τσακωνόμαστε με τις ώρες σχετικά με το ποιος πρώτος έσπρωξε τον άλλο ή για το πώς οι (λαθρο)μετανάστες θα μπορέσουν ευκολότερα να προωθηθούν σε άλλες χώρες από τη δικιά μας, πανευρωπαϊκά απουσιάζουν τα στοιχεία εκείνα που θα μας κατατοπίσουν επαρκώς για θέματα ασφάλειας, επιβίωσης και διαβίωσής τους.  Ως εκ τούτου, τα γεγονότα ξεπερνούν κάθε κυβερνητικό έλεγχο. 

Η αδυναμία ορισμού του προβλήματος (οικονομική δραστηριότητα ή έγκλημα;) και της εκτίμησης των παραμέτρων από τις οποίες αυτό επηρεάζεται (συνεργασία και συναίνεση, «διευκόλυνση» ή βία και εξαναγκασμός;) είναι μόνο μερικές από τις αιτίες που κάνουν το θέμα αυτό δύσκολο στο να διερευνηθεί σε βάθος. 

Τα σύνορα ανάμεσα στην εκούσια ή ακούσια φυγάδευση από τη χώρα προέλευσης και ανάμεσα στις νόμιμες και παράνομες δοσοληψίες φαίνεται ότι παραμένουν επίτηδες θολά.  Υπάρχει ένα ολόκληρο σύστημα εκεί έξω από οργανισμούς, μεσάζοντες, μαγαζιά και παραμάγαζα, παράγκες και παράγοντες που ζουν από αυτό: η διασυνοριακή κινητικότητα (με οποιοδήποτε τίμημα για το άτομο που μεταναστεύει) φαίνεται ότι συμφέρει.

Και πώς θα μπορούσαν τα πράγματα να είναι διαφορετικά όταν βιαζόμαστε να αξιοποιήσουμε την εργασία ανήλικων παιδιών που δουλεύουν σκλάβοι σε καταγώγια, αγοράζοντας τα ακριβά ηλεκτρονικά μηχανήματα ή τα αξεσουάρ μόδας που αυτά συναρμολογούν κατά τη διάρκεια της 20ωρης καθημερινής εργασίας τους; 

Το θέμα φυσικά δεν έχει σχέση με καταναλωτική ευαισθητοποίηση, αλλά με την ενεργοποίηση του κόσμου να κοιτάξει πέρα από τα στενά σύνορα του σαλονιού του.  Τι γνωρίζουμε για την εμπορία οργάνων, τις παράνομες υιοθεσίες, τις εξωσωματικές που γίνονται με κλεμμένα ωάρια;  Θα σας το πω διαφορετικά: δεν έχουμε καν αρχίσει να μιλάμε ακόμα για θέματα που αφορούν στη μετανάστευση, γι’αυτό μη σπεύδετε να πιάσετε στασίδι στην εκκλησιά.  Μία από τις διαπιστώσεις που σχετίζονται με το trafficking, είναι το ότι αυτοί που επωφελούνται από το εμπόριο ψυχών (συχνά, η κορυφή της πυραμίδας) εμπλέκονται και στο επίσημο οικονομικό αλισβερίσι μιας χώρας.

Η αύξηση της παράνομης δραστηριότητας βάζει τις χώρες σε κατάσταση οικονομικής αλληλεξάρτησης, ταυτόχρονα αφήνοντας ερωτηματικά: οι οικονομικοί μετανάστες, οι αιτούντες άσυλο, οι λαθρομετανάστες, οι άνθρωποι που βρίσκονται εξαπατημένοι και ατιμασμένοι σε μια χώρα, ανήκουν όλοι σε μία κατηγορία πληθυσμού;  Τι δραστηριότητες ακριβώς περιλαμβάνει το trafficking;  Υπάρχουν νόμοι να καλύπτουν όλες τις περιπτώσεις;  Γιατί δεν γίνεται ίδιος ντόρος για τους δουλεμπόρους;  Δεν έχουν συλλέξει όλες οι χώρες επαρκή στοιχεία για την απάντηση αυτών των ερωτημάτων και τα περισσότερα αφορούν σε συλλήψεις, καταθέσεις, προσαγωγές και ομάδες επαναπατρισμού. 

Στερεοτυπικά, συνδέουμε το trafficking με τους παράνομους μετανάστες, αλλά ποιος γνωρίζει τι πραγματικά συμβαίνει εκεί έξω;  Διεθνείς συμφωνίες γίνονται για την ανταλλαγή πληροφοριών τη στιγμή που μιλάμε, αλλά πόσο αποπροσανατολιστικές μπορεί να είναι αυτές οι πληροφορίες όταν το trafficking έχει χρηματιστηριακή αξία;

Ξαναγυρίζοντας στην αρχική εικόνα από τη θάλασσα, πείτε μου αν είστε σίγουροι ότι οι άνθρωποι που φτάνουν στη χώρα μας ή σε οποιαδήποτε άλλη Ευρωπαϊκή χώρα, μπορούν να θεωρούν τον εαυτό τους ότι έχει σωθεί και ότι είναι πια ασφαλής.  Η ύφεση πρόκειται να αλλάξει δραστικά τον παγκόσμιο χάρτη στο μέλλον και η κρίση γρήγορα θα γίνει ανθρωπιστική. 

Ας ξεπεράσουμε την τραγωδία πατώντας επιτέλους πάνω στην ουσία της υπόθεσης: η βάρκα της μετανάστευσης δεν έχει πιάσει λιμάνι… 

Facebook Comments