Τα 10 δισ ευρώ που θα εμφανισθούν εντός των επόμενων μηνών ώς “δώρο” από τους Γερμανούς πρός την Ελλάδα, δηλαδή ώς χρηματοδότηση χωρίς όρους και προυποθέσεις και τα οποία θα είναι το “λουκούμι” για να γλυκάνουν την επόμενη δανειακή σύμβαση που δεν θα ονομάζεται μνημόνιο μεν, αλλά θα είναι μια δανειακή σύμβαση που θα τρέχει σε αντάλλαγμα με τις διαρθρωτικές αλλαγές, δεν είναι δώρο, αλλά συμβατική υποχρέωση των Ευρωπαικών Κεντρικών Τραπεζών που δεν τηρήθηκε εκ μέρους τους.

Συγκεκριμένα, υπάρχουν κάποια ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, αξίας περίπου 5,5 δισ ευρώ, (τα οποία ονομάζονται ομόλογα ANFAS) που δεν περιλαμβάνονταν στο κούρεμα, έμειναν δηλαδή ακούρευτα στα χέρια των ευρωπαικών κεντρικών τραπεζών οι οποίες είχαν δεσμευθεί ότι θα τα διατηρήσουν μέχρι τη λήξη τους και θα τα ανανεώσουν, δηλαδή δεν θα τα εισπράξουν.

Η λήξη αυτών των ομολόγων είναι φέτος, αλλά οι κεντρικές τράπεζες δεν μπορούν να τα ανανεώσουν διότι θεωρείται νομισματική χρηματοδότηση (που απαγορεύεται) και θα πρέπει να τα εισπράξουν. Φυσικά η Ελλάδα δεν έχει τη δυνατότητα να πληρώσει αυτά τα ομόλογα, οπότε η Ευρώπη θα πρέπει να βρεί ένα τρόπο να δώσει στην Ελλάδα τα 10 δισ ευρώ για να τηρηθεί η συμφωνία που η ίδια δεν τηρεί. Αυτά είναι τα 10 δισ που εμφανίζονται τώρα από το Spiegel ώς δώρο προς την Ελλάδα από τον Σόιμπλε και όπως είναι προφανές, δεν είναι καθόλου δώρο. Απλώς, όπως εμείς όταν δεν παίρναμε κάποια μέτρα, βρίσκαμε τα “ισοδύναμα” έτσι τώρα η πλευρά των πιστωτών πρέπει να βρεί ισοδύναμα αξίας 10 δισ για να καλύψει την συμφωνία που δεν τήρησε. Εμφανίζονται δε ώς δώρο Σόιμπλε, διότι αυτός είναι που είπε ότι πρέπει να βρεθούν ισοδύναμα δάνεια για αυτά τα χρήματα.

Η διαπραγμάτευση του Στουρνάρα με την τρόικα τις τελευταίες εβδομάδες, αφορά αυτό ακριβώς το σημείο και σε αυτά τα ομόλογα οφείλεται το μεγαλύτερο μέρος της διαφορετικής εκτίμησης που έχει η ελληνική πλευρά με τους πιστωτές για το χρηματοδοτικό κενό των ετών 2014 και 2015. Επιπλέον αυτών υπάρχουν και τα ομόλογα που είχαν αγοράσει οι τράπεζες επί υπουργίας Αλογοσκούφη τα οποία επίσης δεν μας επιτρέπουν οι Ευρωπαίοι να ανανεώσουμε (τα θεωρούν και αυτά νομισματική χρηματοδότηση και καθώς ελέγχουν το σύνολο των ελληνικών τραπεζών ώς μέτοχοι, δεν δέχονται την ανανέωση τους). Η Ευρώπη δεν δέχεται καν να ανανεώσουμε ούτε τα ομόλογα που μας είχε επιτρέψει να αγοράσουμε μέσα στην κρίση από τη δευτερογενή αγορά. Συνολικά, τα ομόλογα των κενρτικών τραπεζών, τα ομόλογα Αλογοσκούφη και αυτά που είχε αγοράσει δευτερογενώς ο Οργανισμός διαχείρισης χρέους, ανέρχονται σε 20 δισ και φυσικά αν μπορούσαν να ανανεωθούν θα έφερναν την Ελλάδα σε ιδιαίτερα ευνοική θέση. Όλα αυτά θα συζητηθούν στα επόμενα Eurogroup στις 17 Φεβρουαρίου και στις 10 Μαρτίου, οπότε θα ληφθούν και οι τελικές αποφάσεις.

Καθώς οι ευρωπαίοι αντιλαμβάνονται ότι πρέπει να καλύψουν το κενό των 10 δισ που αφήνει η μη τηρηθείσα συμφωνία, γίνονται σαφώς ελαστικότεροι και με το ύψος του πρωτογεννούς πλεονάσματος. Δίοτι όπως ο καθένας αντιλαμβάνεται, αν δεχθούν ότι το πρωτογενές πλεόνασμα είναι μεγαλύτερο από ότι αρχικώς είχε υπολογισθεί, οι ίδιοι θα χρειασθεί να βάλουν λιγότερα λεφτά για την κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού. Και επειδή τα 10 δισ που θα βάλουν εκτάκτως για την κάλυψη των ομολόγων τους πέφτουν βαριά, δέχονται αιφνιδίως νέες σημαντικές βελτιωμένες εκτιμήσεις για το ύψος του πρωτογεννούς πλεονάσματος. Έτσι λοιπόν, εμφανίζονται οι ίδιοι να προσφέρουν δώρα, ενώ απλώς τα χρωστάνε ώς όρο της παλιότερης συμφωνίας μας.

Η επιτυχία του Στουρνάρα, είναι ότι κατάφερε να συνδέσει αυτά τα δυο μεγέθη και να στριμώξει τους ευρωπαίους σε μια θέση στην οποία βρίσκονται πρώτη φορά στα τέσσερα χρόνια του μνημονίου. Δηλαδή να μην έχουν τηρήσει αυτοί τα συμφωνηθέντα αντί ημών.

Όσο και αν φαίνεται παράξενο αυτή η τροπή θέτει την όλη διαπραγμάτευση σε καλύτερη μοίρα για την Ελλάδα διότι αποκαθίσταται μια ισορροπία υποχρεώσεων και απαιτήσεων. Και η επόμενη δανειακή σύμβαση μετά τη λήξη του Μνημονίου, θα υπογραφεί σε καλύτερες συνθήκες και όρους, από αυτούς υπό τους οποίους είχαν υπογραφεί οι προηγούμενες. Η νέα δανειακή σύμβαση θα έχει ώς προαπαιτούμενα μόνο διαρθρωτικές αλλαγές, δηλαδή όσες μεταρρυθμίσεις δεν έκαναν οι μνημονιακές κυβερνήσεις μέχρι σήμερα και έναντι αυτών θα δίνονται οι δόσεις των δανείων.

Η ελληνική κυβέρνηση διατυμπανίζει ότι “δεχόμαστε νέα δάνεια αλλά με την προυπόθεση ότι οι όροι τους δεν θα περιλαμβάνουν μειώσεις μισθών και συντάξεων και νέους φόρους”. Αυτό είναι ένα επικοινωνιακό κόλπο διότι εκ των πραγμάτων όλοι γνωρίζουν ότι ούτε νέοι φόροι μπορούν να επιβληθούν (δεν θα πληρωθούν), ούτε περιθώρια μειώσεων σε μισθούς και συντάξεις υπάρχουν. Η τρόικα εξάλλου και οι Ευρωπαίοι πιστωτές, από την αρχή τις διαρθρωτικές αλλαγές και τις αποκρατικοποιήσεις πρότειναν ώς μέτρα και όχι τις μειώσεις μσιθών και συντάξεων, ούτε τους φόρους που επέβαλαν με δική τους επιλογή οι ελληνικές κυβερνήσεις ώς ισοδύναμα μέτρα. Τώρα που πλέον δεν μπορούν να επιβάλλουν άλλους φόρους και να μειώσουν μισθοδοσίες και συντάξεις, καταλήγουν σε αυτό που από την αρχή έπρεπε να κάνουν, δηλαδή τις διαρθρωτικές αλλαγές.

Facebook Comments