Στην Ελλάδα είμαστε αρκετά συνηθισμένοι να παρατηρούμε μιαν ιδιότυπη παράλυση του κρατικού μηχανισμού μαζί με διαλυτικά φαινόμενα εντός των κομμάτων λόγω προσωπικών ανταγωνισμών πριν από εκλογές. Όμως το ίδιο συμβαίνει ενίοτε και στους ευρωπαϊκούς θεσμούς, που υποτίθεται ότι είναι πιο σταθεροί στη λειτουργία τους και αποφεύγουν φατριαστικές διαμάχες.

Πριν από λίγες ημέρες ο επίτροπος Ενέργειας της Ε.Ε. Günther Oettinger ενώπιον ενός ακροατηρίου βιομηχάνων στις Βρυξέλλες χλεύασε τους στόχους πολιτικής που μόλις μία εβδομάδα πριν είχε εγκρίνει το Κολέγιο των Επιτρόπων, δηλαδή το συλλογικό όργανο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που είναι το αντίστοιχο του υπουργικού συμβουλίου για μία εθνική κυβέρνηση.

Ο γερμανός επίτροπος δήλωσε ότι όσοι υποστήριξαν το νέο πακέτο μέτρων της επιτροπής για την ενέργεια και την κλιματική αλλαγή με ορίζοντα το 2030, το οποίο προβλέπει έναν κεντρικό, δεσμευτικό σε εθνικό επίπεδο, στόχο μείωσης κατά 40% των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, είναι “είτε αλαζόνες είτε ανόητοι”.

Ειρωνεύτηκε μάλιστα την προσπάθεια των ευρωπαίων αξιωματούχων και των εμπλεκομένων μερών να “σώσουν τον κόσμο” από την κλιματική αλλαγή. Σε ερώτηση που του απευθύνθηκε, για να διευκρινίσει τι εννοεί, ο επίτροπος απάντησε: “Οφείλω να είμαι εποικοδομητικός, καθώς είμαι μέλος μιας ομάδας, αλλά είμαι πολύ σκεπτικιστής όσον αφορά τις πιθανότητες επιτυχίας του εγχειρήματος”.

Η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Επιχειρήσεων Business Europe, που διοργάνωνε την εκδήλωση, έσπευσε να υποστηρίξει τον κ. Oettinger. Η κ. Emma Marcegaglia είπε ότι είναι αυταπάτη να πιστεύουμε πως η Ε.Ε. μπορεί να συμβάλει καθοριστικά στην ανάσχεση της υπερθέρμανσης του πλανήτη από μόνη της, χωρίς παγκόσμιους δεσμευτικούς στόχους για όλα τα κράτη-μέλη του ΟΗΕ.

Το πρόβλημα όμως είναι ότι τέτοια δέσμευση εκ μέρους της διεθνούς κοινότητας δεν αναμένεται στην καλύτερη των περιπτώσεων πριν από τη συνδιάσκεψη για την κλιματική αλλαγή, που θα διοργανωθεί υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών στο Παρίσι το 2015. Στο μεταξύ τα ακραία καιρικά φαινόμενα, όπως πλημμύρες και τεράστια θαλάσσια κύματα, πλήττουν σχεδόν καθημερινά πια χώρες της ίδιας της Ευρώπης, που μέχρι πρότινος θεωρείτο μία προφυλαγμένη ήπειρος.

Η αναμονή μέχρι το 2015 μπορεί να αποβεί μοιραία. Κάποιος εντέλει οφείλει να ασκήσει ηγεσία και να δώσει το διεθνές παράδειγμα για δράση. Ο καταλληλότερος διεθνής παίκτης για αυτό δεν είναι άλλος από την Ε.Ε., που αποτελεί παγκόσμιο πρότυπο λόγω του μοντέλου βιώσιμης ανάπτυξης που προωθεί.

Από ακριτομυθίες στους κύκλους λήψης αποφάσεων των Βρυξελλών διέρρευσε ότι πολλοί συνάδελφοι του επιτρόπου Ενέργειας θεωρούν τη συμπεριφορά του εξωφρενική: Οφείλεται στοιχειώδης αλληλεγγύη στις αποφάσεις της επιτροπής, ενός συλλογικού οργάνου στο οποίο συμμετέχουν όλοι οι επίτροποι, τοσούτω μάλλον όταν ένας από αυτούς συνυπέγραψε ως καθ’ ύλην αρμόδιος βασικές προτάσεις νομοθεσίας του νέου πακέτου μέτρων.

Η ψυχική αποστασία του κ. Oettinger από το συλλογικό σκοπό, προκειμένου να είναι αρεστός στους κύκλους της ενεργοβόρας βιομηχανίας, η οποία ανησυχεί για την επίπτωση του κόστους των μέτρων στον κύκλο εργασιών της, είναι ασφαλώς απαράδεκτη τόσο πολιτικά όσο και ηθικά.

Το κυριότερο όμως είναι ότι στρέφεται και εναντίον των ίδιων των συμφερόντων της ευρωπαϊκής οικονομίας, που υποτίθεται ότι προασπίζει ο επίτροπος, επειδή δίνει συγκεχυμένα μηνύματα σχετικά με τους μεσοπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους στόχους πολιτικής της Ένωσης στους τομείς της ενέργειας και του περιβάλλοντος. Και όπως έσπευσαν να πουν πολλοί εκπρόσωποι βιομηχανικών κλάδων, αυτή η απροσδιοριστία και η σύγχυση όσον αφορά τη δεσμευτικότητα των στόχων δεν επιτρέπουν στους επίδοξους επενδυτές να σχεδιάσουν μακροπρόθεσμα και τους αποθαρρύνουν από επενδύσεις στην καινοτομία και την πράσινη ανάπτυξη. Έτσι όμως υπονομεύεται η ηγετική θέση της Ευρώπης σε αυτούς τους πολύ κρίσιμους τομείς.

Facebook Comments